به نام خدا تربیت تشکیلاتی در بستر فرهنگ عاشورا سیدنقی موسوی از میان گونه های تربیت اجتماعی و برنامه های درسی متناظر با آن، تربیت تشکیلاتی به معنای "تربیت در تشکیلات" ایده ای قابل ملاحظه است. فردگرایی مدرنیته و ایندیویژوالیزم حاصل از تربیت مدرن، برای جبران کاستی ها در تربیت چندساحتی و جامع، باید فکری بحال تربیت اجتماعی در بستر تربیت شهروندی بنماید، اما سنت محرم و صفر در فرهنگ شیعه، حامل ظرفیتی نهفته بنام "تربیت تشکیلاتی" است. خیمه عزای حسین ع، تجلی سازمان واره ای از منابع انسانی است که بدور از ساختارهای سنتی مدیریتی و هرمی، نظمی را در اداره و اجرا بنمایش می گذارند، که خود الگویی از تربیت اجتماعي برای کنشگری و مسوولیت‌ پذیری و تمرین جمعگرایی را عرضه می کند. حضور کودکان و نوجوانان پاک ضمیر در حسینیه ها و هیآت عزاداری را باید قدر دانست و "کار را به نوجوان و جوانان" سپرد. اگر شبهه پراکنان از سر تهیدستی، دهه محرم را به شبهات نخ نما شده دعوای عرب و عجم و مانند آن فرومیکاهند، اما استراتژیست های نظام سلطه دیرزمانی است که فهمیده اند، مجلس روضه نه مروج غم و اندوه است و نه مروج خشونت و نه ضد عقلانیت (آنگونه که مطبوعات دوران اصلاحات در دهه هشتاد یادشان می اید). آنان دانسته اند که در مجلس ذکر و یاد حسین ع، کودکان و نوجوانان "در میدان"، می آموزند و اجتماعی می شوند و آرمان‌ خواهی، مطالبه گری و کمال گرایی خود را با افق حسین ع تنظیم می کنند و جمعگرایی و عبور از خود و رسیدن به "خودجمعی" را طی طریق می کنند و از "خودمدیریتی" به "مدیریت جمع" می رسند و "اخلاق سازمانی" و "ایثار و ازخودگذشتگی" را در رخ ماه کربلا، قمر بنی هاشم مشاهده می کنند. باید ظرفیت تربیت تشکیلاتی را دوباره بازاندیشی کرد و با تجربه نگاری و روایت پژوهی ادبیات علمی آنرا بسط داد. برساخت اجتماعی "ان لقتل الحسین ع حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا" را باید در امتدادهای تربیتی آن جستجو کرد. #تربیت_حسینی #تربیت_اجتماعی #تربیت_تشکیلاتی #یاوران۳۱۳ #معاونت_علمی_آموزشی @Helpers313