به نام خدا تربیت عاطفی در مکتب عاشورا سیدنقی موسوی محرم در فرهنگ شیعه نماد یک فرهنگ و مکتب است؛ نه یک تاریخ و یک حادثه و مجالس عزا و ذکر حسین (ع) به مثابه یک مدرسه تربیتی باید قلمداد شود. یکی از وُجوه قابل توجه مدرسه تربیتی عاشورا، پرورش عاطفی است. اشک و بُکاء همچنانکه یک استراتژی برای مبارزه منفی در عصر حضور معصومان ع بوده و در سیره امام سجاد ع مشهود بود، در عصر غیبت معصوم (ع) نیز یک راهبرد تربیتی است. اشک بر حسین (ع) صرفاً یک انفعال و تاثّر نفسانی و روانشناختی نسبت به یک مصیبت و داغ نیست؛ بلکه راهبردی برای تربیت عاطفی و پرورش گرایشات و امیال و ساماندهی به دنیای درون است. عزای حسین (ع) تمرین عاشقی و شیدایی است؛ عشق به امام و پذیرش ولایت انسان کامل. به نظر میرسد یکی از نقاط تمایز و برتری «نظریه تربیت اسلامی» نسبت به «تربیت لیبرال» و «تربیت سکولار»، توجه ویژه به تربیت عاطفی متربیان است. هدایت، اصلاح، تثبیت و تصعید عواطف و هیجانات متربی در تربیت عاطفی مدنظر است و در مدرسه عاشورا، زائر و عزادار حسین (ع) مرز ولایت الله و ولایت شیطان را می شناسد و به مدیریت عواطف خود می پردازد و براساس عقلانیت الهی نسبت خود را با حسین (ع) و یزید زمان تنظیم می کند. ظرفیت هیات عزاداری و مجالس ذکر و عزا را در افق تمدن نوین اسلامی و ذیل گفتمان انقلاب اسلامی و اندیشه امامَین انقلاب باید دوباره بازاندیشی نمود و این «ذخیره استراتژیک» را قدردانست. #تربیت_عاطفی #تربیت_حسینی #تربیت_انقلابی #تربیت_مهدوی #یاوران۳۱۳ #معاونت_علمی_آموزشی @Helpers313