🇵🇸🇵🇸🇵🇸 شاید این چند خط، زندگی همهٔ ما را عوض کند. من شک ندارم ما در جـنگ شکست می‌خوردیم. مطمئنم اگر مساجد نبودند، ما در دفاع مقدس شکست می‌خوردیم. این مسجدها بودند که ایمان آدم‌ها را راسخ می‌کردند. این مسجدها بودند که به آدم‌ها آرمان می‌بخشیدند. این مسجدها بودند که راه آسمان را به زمین نزدیک می‌کردند. من مساجد را قلب تپندهٔ دفاع مقدس ایران می‌دانم. مساجد میدان نبرد زنانه بودند، مهم‌ترین محور مردمی پشتیبانی و تدارکات. هم رزمنده آموزش می‌دادند، هم آذوقه تأمین می‌کردند، هم کودکان را در پناه خود می‌گرفتند، هم مرتب زندگی ابدی را به مردم یادآوری می‌کردند و امید را زنده نگه می‌داشتند. مساجد، پایگاه تجمعات مردمی بودند. هرکس کم می‌آورد، خسته می‌شد، تنها می‌ماند، سؤال داشت، کمک می‌خواست، کمک‌کردن بلد بود، یک ملجأ داشت: مسجد. مسجد، جامعِ شهر بود. آدم‌ها را در پناه ستون‌های خود می‌گرفت. این را داشته باشید. به اضطرار امروزمان نگاه کنید. ده هزار نفر از هم‌دین‌های ما، ده هزار نفر از مؤمنان به کتاب و پیامبر الهی ما، در کمتر از یک ماه، جلوی چشم همهٔ دنیا شـهید شدند. این عدد هر لحظه دارد بیشتر می‌شود… ما اشک ریختیم، دعا کردیم، حمایت رسانه‌ای کردیم، از این ظلم گفتیم و نوشتیم و فریاد زدیم، اما مدام حس می‌کنیم حتماً کاری بیشتر از این می‌توان انجام داد و درست حس می‌کنیم اگر میدان را درست ببینیم، انگارهٔ عجز امروز، قرار است ما را به اضطرار #فرج برساند. بگذاریم برساند. بیایید به درک جمعی برسیم که هر چه آید به سر ما همه از غیبت اوست. این همه را خواندید برای رسیدن به این جملات: بیایید به مسجد برویم، به همان مساجد کوچک و بزرگ محله‌های خودمان که گذار خیلی‌هایمان مدت‌هاست به یکی‌شان هم نیفتاده. مثل قوم بنی‌اسرائیل که سر به بیابان گذاشتند تا خدا پیامبرشان را به آن‌ها برگرداند، بیایید سر به ستون مسجد تکیه دهیم و شانه‌به‌شانهٔ هم برای فرج دعا کنیم. دعای واقعی، دعا از سر اضطرار، نه دعای لقلقهٔ زبان، که دعایی که وقت دیدن تصاویر شـهدای غـزه بی‌اختیار با اشک بر دلمان می‌گذرد. بیایید هر شب آیین دسته‌جمعی دعای فرج داشته باشیم، بعد نماز عشا در تمام مساجد ایران. اسم پویشمان را هم بگذاریم #همدعا و با طوفان رسانه‌ای همه را خبر کنیم به ما بپیوندند. مداح‌ها، «آهنگران»ِامروز باشید! مردم را به خانهٔ خدا دعوت کنید تا هم‌نوا با شما و هیئت شما، دعای فرج بخوانند. پیش‌قدم شوید برای فرج منتقم خون خدا. بیایید طـوفان الاقصی را، مقاومت حزب الله را به طوفان دعای فرج برسانیم. امام‌ عزیزمان منتظر دعای ماست.💚 #ایران #وعده_صادق 👇👇ارسال با لینک http://eitaa.com/joinchat/2498166786C7d2f4c5d56 #هوالشهـــــــیداینجـــاست 👆👆🌱

@saharshahriary وقتی صدای قاری به آوای ملکوتی قرآن بلند شد و به دیگران رسید در اعماق روح و روان آنان نیز اثر می‌گذارد. در آنان ایجاد انگیزش کند که رو به سوی قرآن آورند، اگر با تلاوت قرآن انسی ندارند شور و شوق تلاوت پیدا کنند. یا شاید قرائت رسای قاری قرآن، موجب بیداری انسان غافل و گنهکار شود. در طول تاریخ کم نبوده‌اند افرادی که با شنیدن آیه‌ای از آیات الهی دگرگون شده و در یک لحظه با تمام گناهان خود وداع کرده‌اند. از جملة آنها «فضیل بن عیاض» است. او به عنوان یکی از راویان کلام امام صادق (علیه‌السّلام) و از زاهدان مشهور زمان خود معرفی شده است. فضیل در پایان عمر در جوار کعبه می‌زیست و همان جا در روز عاشورا بدرود حیات گفت. او راهزن خطرناکی بود که همة مردم از نام او وحشت داشتند. فضیل یک شب برای اجرای قصد پلیدی می‌خواست وارد خانه‌ای شود. در یکی از خانه‌های اطراف مرد بیداردلی که در دل شب مشغول تلاوت قرآن بود، به این آیه رسید: «الم یأن للذین آمنوا ان تخشع قلوبهم لذکر الله و ما نزل من الحق».  آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر یاد خدا و آن چه از حق نازل شده است خاشع گردد؟ این آیه چون تیری بر قلب آلودة فضیل نشست، تکان سختی خورد. با خود گفت: ای فضیل! قرآن با تو سخن می‌گوید! ناگهان صدای فضیل بلند شد و پیوسته می‌گفت: به خدا سوگند وقت آن رسیده است! فضیل رو به سوی آسمان نمود و گفت: خداوندا! من به سوی تو بازگشتم و توبة خود را این قرار دادم، که پیوسته در جوار خانة تو (کعبه) باشم. انتشاربالینک 🙏 http://eitaa.com/joinchat/2498166786C7d2f4c5d56 #هوالشهـــــــیداینجـــاست 👆🌱