📙 خوانش کتاب دکل #قسمت_چهل‌ونهم گاهی نیز توقع ما این است که چرا مثلاً رهبر انقلاب با فسادِ فلان مدیر برخورد نمیکند جوابش واضح است چرا که قانون مشخص کرده است که از چه مسیری باید با این فسادِ مصداقی برخورد شود. سازمانها و سیستمهای نظارتی و قضائی در کشور مسئولیتشان همین است. همیشه من این مثال را میزنم؛ برای خرید یک سطل ماست از مغازه ی سر کوچه سوار تریلی نمیشویم یک فرمانده در جنگ مسئول نظافت تخت سرباز نیست بله مسئولیت کلّی نسبت به امور سربازها را دارد، اما قرار نیست تا یک سرباز از خواب دیر بلند شد برویم سراغ فرماندهی لشکر که چرا با او برخورد نمیکنی؟ بلکه باید رفت سراغ فرماندهی گردان یا فرماندهی دسته‌اش و موضوع را پیگیری کرد. - رهبر جامعه کارش مدیریت کلان جامعه و طراحی نقشه و چشم انداز کلی نظام است لذا نباید او را درگیر کارهای جزئی کرد. بله اگر در مواردی بخواهد انحراف اساسی رخ بدهد او ورود میکند لذا همیشه رهبر انقلاب در موارد اختلافی یا مشکلات جامعه سفارش اکید به رعایت قانون میکنند و میگویند هرچه قانون بگوید من هم نظرم همان است تا همه یاد بگیرند که مسائل را قانونی پیگیری و مطالبه کنند بله اگر در جایی قانون مشکل داشت و به بن بست خوردند جای ورود رهبری است. خب به نظرم صحبتمان طولانی شد و آقا شهاب باید جواب دسته ی آخر سؤالاتش را گرفته باشد. لبخندی زدم و به شهاب گفتم درست است آقا شهاب؟ شهاب که کاملاً غرق در نوشتن مطالب بنده بود، نگاهی کرد و گفت: بله حاج آقا واقعاً مطالب نابی بود و من جوابم را گرفتم. گفتم: بچه‌ها جلسه امروز مطالب خیلی مهمی داشت که باید مدیون آقا شهاب گل باشیم. جلسه بعد.... خب، جلسات قبل عرض کردیم برای اینکه ما به هدف انقلاب که ایجاد تمدن نوین اسلامی و آمادگی برای ظهور امام عصر است گام هایی را باید برداریم منتها قبل از این که وظیفه ی خودمان را بیان کنیم، گفتیم باید گذشته و تاریخ این انقلاب و کشور را درست بشناسیم تا بتوانیم برای آینده بدون خطا و انحراف حرکت کنیم و با درس گرفتن از تجربه ها فریب دشمن را نخوریم و کاملاً هوشیار و تیزبین در جاده ای که ما را به هدف میرساند همه چیز را دقیق رصد کنیم تا مرعوب دشمن نشویم. در جلسه ی قبل تا حدی کلّیات تاریخ ایران و گذشته ی کشورمان را بازگو کردیم فضایی که در ذهن ما نقش بست این بود که از اواسط دوران ناصرالدین شاه تا اوّل انقلاب ایران کشور ما نوکر و وابسته ی بیگانگان بود و با استبداد دیکتاتوری ظلم و فساد اخلاقی و مالی حاکمان مواجه بود. در واقع انقلاب اسلامی و نظام برخاسته از آن در آن شرایط اسفناک از نقطه ی صفر آغاز شد و همه چیز علیه ما بود؛ چه رژیم فاسد طاغوت که علاوه بر وابستگی و فساد و استبداد و کودتایی بودن اولین رژیم سلطنتی در ایران بود که به دست بیگانه - و نه به زور شمشیر خود - بر سر کار آمده بود و چه دولت آمریکا و برخی دیگر از دولتهای غربی و چه وضع بشدت نابسامان داخلی و عقب ماندگی شرم آور در علم و فناوری و سیاست و معنویت و هر فضیلت دیگر. از آن طرف هیچ تجربه‌ی پیشینی و راه طی شده ای در برابر ما وجود نداشت. یعنی الگو و سرمشقی برای شروع و استارت انقلاب نداشتیم. ما قیام هایی را که علیه سرمایه داری بود در دنیا دیده بودیم، اما بدیهی است که قیامهای مارکسیستی و امثال آن نمیتوانست برای انقلابی که از متن ایمان و معرفت اسلامی پدید آمده است الگو محسوب شود. چون پایه‌های فکری قیامهای مارکسیستی، مبتنی بر مادی گرایی بود و طبق مبانی مارکسیستها چیز غیر مادی، حتّى خدا وجود ندارد. لذا مروّج بی دینی و الحاد بودند و جالب این است که بر خلاف ادعایشان که میگفتند مردمی هستیم مردمی نبودند، بلکه کودتایی بودند. جنس انقلاب ما اساساً با آن قیامها از زمین تا آسمان فرق داشت. ادامه دارد ...🍃 •••✾•🌿🌺🌺🌺🌿•✾••• ⚡️@HidajeNoo ⚡️