در شب قدر، که بنا بر نوشتن برنامه های سال مان هست، چه بنویسیم؟ چه بخواهیم؟ لازم است نگاهمان را دقیق تر کنیم و مروری کنیم به علم هایمان، به خوانده ها و شنیده هایمان، به آن زمان هایی که آه کشیده ایم که ای کاش من هم این جوری باشم... مثلا کجا؟ پای یک کتاب، پای یک منبر، پای یک جمله شنیده ایم: لا ادب مع الغضب! بنویسیم: دوری از غضب. شنیده ایم: الوضوء نور. بنویسیم:دائم الوضو بودن. شنیده ایم: غیبت حرام است. بنویسیم: ترک غیبت. شنیده ایم: امامت را که نشناسی،به مرگ جاهلی مردی. بنویسیم: معرفت المهدی(عج). و... اما میدانی مهم ترین جایی که میتواند خط خواستن هایت را معلوم کند و حقیقت محض باشد، کجاست؟ آن جایی که تو را درست در مسیر الی الله حرکت دهد با همه ی بالا و پایین هایش؟ آن جایی که خواستن هایت را با ریشه یابی و طی مرحله به شدن تبدیل کند؟ قرآن است... همان قرآنی که این شبها بالای سرت میگیری و قرار است رزق قرآن امسالت را ببندی نه آن که دوباره با بستن قرآن، آن را گوشه نشین کنی. این شبها واقعا قرآن را به میدان زندگی ات بیاور و برای خودت محکم بنویس: قرآن! و برای من شد: فهم قرآن برای عمل به قرآن با خواندن تفسیر تسنیم... ببین تا شب قدر بعد، برای تو چه میشود؟ آن وقت خیلی دقیق تر می توانی از دنیای خواستن هایت بنویسی، دنیایی فراتر از این خانه و زندگی و مشغله هایش... دنیایی که در آن #سوره_فجر خوانده ای و در دفتر برنامه و اهداف شب قدر می‌نویسی: راضی بودن، رضایت از زندگی مرضی بودن، حرکت به سمت رضایت خدا فهم ابتلائات خدا به نفس مطمئنه رسیدن: توجه به الهامات نفس ملهمه دنیایی که در آن #سوره_بلد خوانده ای و می نویسی: اقتحام عقبه پذیرش رنج ها دنیایی که در آن #سوره_نور خوانده ای و می نویسی: فهم مصیر الی الله صیرورت به سمت الله رسیدن به آن بیوت اذن الله ان ترفع عدم غفلت از ذکر الله ... دنیایی که در آن #سوره_حشر خوانده ای و می نویسی: ترس زدایی طمع زدایی عداوت زدایی مراقبه و محاسبه عدم فراموشی یاد خدا حمل قرآن حتی گاهی قرآن میخوانی و نمیفهمی، می‌نویسی: فهم سوره قدر خدایا می‌خوانم و نمی فهمم...باز هم میخوانم، آن قدر به در و دیوار میزنم تا رحمت تو به جان من برسد و ذره ای بفهمم، من قدم برمی‌دارم تا تو دستم را بگیری. من این سر حبل الله را میگیرم تا تو از آن سمت بر من آیه آیه نازل کنی و بالا بکشانی که خودت گفته ای: تعالوا خدایا من همین را هم میخواهم، همین تعالوا را... پس مدام سوره قدر می‌خوانم و میگویم: نمی‌فهمم!کمک! و این چنین است که قرآن، انسان را تربیت می کند و باید باور کرد که قرآن کتاب تربیتی است ولی نگاهشان را درست کنیم. باید بشود خواسته ی ما... و بعد تا جایی که میتوانی ریزتر می کنی خواسته هایت را، گاهی به این دفتر رجوع میکنی و نگاهی می اندازیم که الان کجایی و برای هر کدامشان چه حرکت‌هایی لازم است انجام بدهی. اصلا یادت هست چنین چیزی را میخواستی؟! بعدنوشت: این بار خواهش من ارسال این پیام است برای هر که میتوانی تا حواسمان باشد به فرصت این شب‌هایمان، حواسمان باشد به قرآن و کاری کنیم برای جان هایمان...