ای آفتاب حُسن برون‌ آ دمی ز ابر کآن چهرهٔ مُشَعشَعِ تابانم آرزوست گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست والله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست زین همرهان سست‌عناصر دلم گرفت شیر خدا و رستم دستانم آرزوست جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او آن نور روی موسیِ عمرانم آرزوست زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول آن های هوی و نعرهٔ مستانم آرزوست گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما گفت آن که یافت می‌نشود، آنم آرزوست یک دست جام باده و یک دست جعد یار رقصی چنین میانهٔ میدانم آرزوست #مولوی #سرگشته https://eitaa.com/Hossein_iranpour