دوستان ، من از اتاقم بهم ریخته ترم از مزخرفات اجباری خود با من بپرهیزید .

‌ استاد می گفت : آدما اونقدر که تو فکر می کنی‌ شکننده نیستن و‌ظرفیتشون به مو بند نیست، نیازی نیست همیشه چتر نجات و منجی باشی. تمرکزت و بزار رو خودت و حال خودت، هیچ کس بدون تو نمرده و‌ هیچ کس بدون تو‌ نمی میره، بزار هرکس درد، تجربه بد، شکست، اون ناکامی مخصوص زندگی خودشو خودش تجربه کنه و بزرگ بشه . ‌

من از تو به درد رسیدم؛تو از من به چه ؟

نگران نباش جای زخمایی که زدی اَمنه .

Me

من اما خسته ام

فلاکت زمانی بود که میترسیدم از رها شدن

او ؟ او دیگر وجود ندارد.

فقط حرفید ، پوچید ، زَننده و مزخرف . برایتان نمیشود مُرد !