- من بودم ، او نبود . او آمد ، من نیستم .

- ما زمین خورده‌ ی لبخند رفیقی بودیم که به سر شوق زمین خوردن ما را دارد وقت غم‌ ها دمشان گرم به دورم جمع‌ اند لحظه‌ ی سوختن شمع تماشا دارد .

- نیاز است ما را به دیدار او .

- هوای خانه چه دلگیر میشود گاهی از این زمانه دلم سیر میشود گاهی عقاب تیز پر دشت های استغنا اسیر پنجه تقدیر میشود گاهی صدای زمزمه ی عاشقانه ، آزادی فغان و ناله ی شبگیر میشود گاهی نگاه مردم بیگانه در دل غربت به چشم خسته من تیر میشود گاهی مبر ز موی سپیدم گمان به عمر دراز جوان ز حادثه ای پیر میشود گاهی بگو اگرچه بجایی نمیرسد فریاد کلام حق دم شمشیر میشود گاهی بگیر دست مرا آشنای درد بگیر مگو چنین و چنان ، دیر میشود گاهی بسوی خویش مرا میکشد چه خون و چه خاک محبت است که زنجیر میشود گاهی

- تو چه دانی که چه‌ها کرد فراقت با من .

- عاقل آن است که این موقع شب خوابیده من دیوانه که خوابم به خیالت طی شد .

- مرا غریبه خطاب کردی ، و از درون فرو ریختم ..

- ای کاش یکی بود بغلم میکرد ، بوسم میکرد ، قدرمو میدونست ، و شرکت باباشو میزد به نامم .

- من خود بلای خویشم ، جایی هم ندارم که گریزم .