⭕ سعید جلیلی و دولت تقسیم غنائم! 🔸 این روزها دوباره نام سعید جلیلی به زبانها افتاده.نامی که در جلسه 16 آذر جناب رئیس جمهور فریاد زده شد.فریادی از سر دلسوزی که چرا از ظرفیت سعید جلیلی استفاده نشده است. سوالی که در پاسخش گفته شد ما به او گفتیم،خودش قبول نکرده است. 🔸 چند نکته کوتاه را می گویم و به اصل مطلب می رسم؛اولا ای کاش جناب رئیس جمهور می گفتند پیشنهاد های داده شده چه بوده است،ای کاش می گفتند پیشنهاد حداقلی دستیاری و مشاورت رئیس جمهور بعد از گذشت چندین ماه از روی کار آمدن دولت، آن هم تحت تاثیر فشار بسیاری از نیروهای انقلابی به جلیلی داده شده، دستیاری و مشاورتی که نیازی به حکم ندارد.سعید جلیلی بدون اعطای حکم هم همین کار را می کرد چه در دولت قبل و چه در دولت فعلی. یادش بخیر ایام انتخابات چقدر از دوستانمان در ستاد رئیسی می شنیدیم که نباید نگران بود،جلیلی قطعا معاون اول است و عجب ترکیبی در راهه، زوج قهرمان.جلیلی و رئیسی.زهی حماقت.کسانی که نه هنوز مناسبات قدرت را فهم می کنند و نه سعید جلیلی را می شناسند. 🔸حرف این وجیزه چیز دیگریست. اساسا صورت مسأله به اشتباه تقریر شده است. مساله این نیست که آیا طرح ها و برنامه های جلیلی در این دولت اجرا شده است یا نه، مخاطب شعور دارد، می تواند برود برنامه ها و شعارهای مختلف جلیلی را بخواند و خود قضاوت کند کدامیک از آنان اجرایی شده است، مسأله حضور یا عدم حضور جلیلی در دولت نیست، مسأله آن است که نه سوال کننده ی از رئیسی و نه شخص رئیسی هنوز هم جلیلی را خوب نشناخته اند. 🔸حداقل امروز بسیاری این را پذیرفته اند که دولت سیزدهم یکی از بی گفتمان ترین دولت های پس از انقلاب است. دولتی که بیشتر شبیه یک شرکت سهامی است. شلختگی گفتمانی بارزه اصلی این دولت است. دولتی که در آن از مخبر و رضایی و بذرپاش و ضرغامی تا شمخانی و عاملی و فیروز آبادی و اسلامی کنار هم نشسته اند. دولتی که از اصلاح طلب و اصولگرا در آن جای گذاری شده اند و سهمی برداشته اند. دولتی که پدرخوانده های اصولگرایی و برخی عناصر درونی اش از قاليباف و حداد تا مخبر و رئیسی، مُهره های خود را در درون دولت چیدمان کرده‌اند. این آفت همان ایراد اساسی بود که در زمان انتخابات دلسوزان مطرح می کردند. حامیان رئیسی می گفتند که ویژگی مثبت ایشان این است که با همه خوب هستند و اجماع آفرین میان همه گروه ها و جناح ها هستند و دلسوزان می گفتند اتفاقا همین نقطه، نقطه ی اشکال و انحراف است. 🔸اما سعید جلیلی اساسا این صحنه را قبول نداشت. جلیلی همواره مغضوب پدرخوانده ها بوده است. جلیلی اساسا این زمین بازی را قبول ندارد که اگر داشت سال 92 به میدان نمی آمد و می گذاشت حداد عادل و قالیباف و ولایتی کارشان را بکنند. مدل دولت سهمیه ای اساسا با مبانی و مبادی اندیشه ای جلیلی در تناقض است. او نمی تواند در دولت باشد و در مقابل برخی رانت ها و قبیله گرایی های سیاسی سکوت کند. 🔸سعید جلیلی بسیاری از تفاوت های اندیشه ای خود را با رئیسی در صحنه انتخابات علنا نشان داد. به نحوی که در روزهای پایانی انتخابات دعوای شدیدی میان حامیان این دو نامزد شکل گرفت. تفاوت نگاه ها بر کسی پوشیده نیست. از برنامه ها و طرح های مختلف اقتصادی جلیلی تا نوع نگاهش به برجام و fatf و لزوم برنامه داشتن و فهم دقیق رئیس جمهور از مسائل مختلف و لزوم اهل تصمیم گیری بودن شخص رئیس جمهور، نقاط اختلافی مهمی بود که همگان شاهد آن بودند. جلیلی آمده بود تا صدای اصیل حزب الله در صحنه انتخابات باشد، صدایی که برایش رای و فالور مهم نبود. صدایی که بنا به تشخیصش از اوامر ولی خاموش شد و انصراف داد تا فردا روزی شق عصای مسلمین خطابش نکنند، تا روزی خناسان نگویند آقا گفتند رئیس جمهور باید با رای بالایی انتخاب شود و شما نگذاشتید، تا همان 210 نفر نماینده ای که نامه زدند که جلیلی باید انصراف بدهد که اگر ندهد اسلام به مخاطره می افتد صدایشان بلند تر نشود، تا فردایی که انتخابات به دور دوم کشیده شد برخی نگویند شما آبروی رئیسی را بردید و دور دومی اش کردید. انصراف او دو علت داشت؛ فشار برخی به اصطلاح دوستان و تشخیصش از صحبت ولی. تشخیصی که شاید از منظر بسیاری از دلسوزان درست نبود. 🔸 برای سعید جلیلی دولت رفقا با دولت رقبا فرقی ندارد.او چه در دولت باشد و چه نباشد تکلیفش را می شناسد و عمل می کند. او همانطور که به دولت روحانی مشورت می داد و حاصل ساعتها تلاش کارگروه های دولت سایه را تقدیم مسئولین می کرد، امروز هم همین کار را با افتخار انجام می دهد. شعار و راهبرد او در نسبت با دولت‌ها، «تأیید،تکمیل و تصحیح» بوده و هست. چه دولت روحانی باشد و چه رئیسی. امروز وظیفه همه ما آن است که همین راهبرد را دنبال کرده و تلاش کنیم دولت سیزدهم با همه ویژگی هایش، اقدامات مثبتش تایید و اقدامات منفی اش تکمیل و تصحیح شود. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

⭕ جبهه انقلاب در کنار مسائل واقعی مردم یا باز هم سواری دادن به کارگردانان سیاسی! 🔸برخی حرف ها زمانش دقیقا همین روزهاست. حدودا نه ماه قبل از موعد و بزنگاه مهم انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی. انتخاباتی که برای اولین بار رهبر انقلاب از آغازین روزهای سال صحبت و ایجاد دغدغه درباره آن را کلید زدند و بر مؤلفه هایی چون «رقابت» و «مشارکت» تأکید کردند. اتفاقی که برخلاف سیره رفتار سیاسی ایشان در انتخابات های قبلی بود و معمولا همگان را از ورود و طرح بحث زودهنگام مباحث انتخاباتی برحذر می داشتند. 🔸اما در این بین حزب الله کجاست؟حزب الله چه نقشی را برای خود ترسیم کرده است؟ حزب الله قرار است کدام راهبرد را برای خود انتخاب کند؟ «حفظ وضع موجود» یا «عبور و خروش بر وضع موجود»؟آیا حزب الله باز هم می خواهد همان مسیری را برود که در انتخابات 98 و 1400 طی کرد؟نکند حزب الله هم در پستو های خود حرف های درگوشی برخی پدرخوانده های سیاسی را تکرار می کند؟ یعنی حزب الله هم کوتاه آمده است و نفع خود را در عدم رقابت سیاسی گروه های مختلف و مشارکت عموم و جمهور مردم می داند؟هیهات! که اگر این است باید فاتحه حزب الله را هم خواند. 🔸 الان زمان آن است که تکلیف خود را با برخی مسائل روشن کنیم.آیا ما هم مثل آقایان فکر می کنیم که بهتر است مشارکت پایین باشد تا باز هم ما رای بیاوریم؟آیا ما هم مثل این جماعت سفله پرور به پای صندوق آمدن جمهور را به مثابه یک تهدید می انگاریم؟آیا ما هم در دل خود می گوییم که حالا رهبری یک حرفی زده اند و محترم! اما مصلحت چیز دیگریست! 🔸صمیمانه و صادقانه خطاب به برخی از دوستان می گویم،با اطلاع و بعد ساعتها گفت و گو با فهول این گروه ها و جریانات جمع بندی ام این است؛اگر برای لبیک به ندای رهبری منتظر جمع بندی های آقایان در اتاق های دربسته شان هستید بالمعطلید،تازه مزه قدرت به دهان برخی شیرین آماده است و راه کسب این شیرینی را هم فهمیده اند. 🔸 به این معادله تازه دارند عادت می کنند؛ یک) لولوسازی از رقبای غیرانقلابی برای حذف نیروهای مستقل ولایی و انقلابی و ترساندن بدنه حزب الله دو) حذف رقبای سنتی سیاسی خود به انواع طرق مختلف سه) ایجاد و بسترسازی اجتماعی و سیاسی جهت عدم مشارکت بالای سیاسی و حاکم کردن فضای سرد سیاسی و ترویج پروژه سیاست زدایی چهار) دم زدن از مفاهیم مقدسی چون وحدت و ذبح کردن اصول، آرمان‌ها و خط قرمزها به نفع انتفاع سیاسی و کسب کرسی. 🔸هان ای حزب الله عزیز،برخیزید وقیام لله را شروع کنید. تخاطب مستقیم با توده جمهور را تمرین کنید.از فضای گلخانه ای و آکواریومی خود خارج شوید. از کلاس های درس دانشگاه و حجره های کسب فیض حوزه های علمیه به سوی مردم هجرت کنید، با مسائل واقعی و روی زمین مردم به تعبیر رهبری مماس شوید، نگذارید مگسها روی زخم بنشینند،دیالوگ با جمهور را امتحان کنید. 🔸مسئله«جبهه انقلاب»از جنس «دعوای سیاسی» نیست که با «سیاست بازی» و آمدن یک «سوپرمن»حل شود. جبهه انقلاب باید دوباره سراغ احیای گفتمان انقلاب به دور از هرگونه «محافظه کاری»و ماندن در گرو «محافظه کاران» برود و با «مردم سخن» بگوید و به دنبال «مسائل واقعی مردم» باشد. 🔸نه مثل «سیاسیون قالتاق» شب انتخابات یاد مردم بیفتد.سنت خدا نیست که با شیوه های اهل باطل بتوان حق را به کرسی نشاند. دعوای ما«کسب قدرت»نیست که دل به «ائتلاف» با «فاحشه های سیاسی» یا «قالتاق بازی» یا «منجی نمایی» و «ماکیاولیسم» ببندیم. مردم بایدانقلابی بودن واقعی ما را ببینند،تبیین ما راببینند و ما رانه «شب انتخابات» که همین امروز در کنار دردهایشان و «مطالبه گر» آن بیابند وگرنه «دوپینگ سیاسی»بیفایدست. 🔸تنها راه بازگشت به جایگاه اصیل و اصلی حزب الله،کنار زدن پوستین کهنه محافظه کاری و خوانشهای محافظه کارانه از گفتمان انقلاب تحت عنوان اصولگرایی است.کاری که در مقطعی در سال84انجام شد و به اقبال مردمی منجر شد. اما باید توجه داشت که این کار لزوما با تغییر افراد انجام نمیشود. باید روشهای محافظه کارانه، شیخوخیت مآبانه، سیاست زده،افراط گرایانه و سلب گرایانه که منتهی به معطوف شدن به مسئله های فرعی میشود راکنار گذاشت و در یک فرآیند خلوص معرفتی رسوبهای اندیشه های محافظه کارانه رااز ذهن وزبان حزب الله زدود. 🔸باید بفهمیم دو گانه ی چپ وراست و اصولگرا- اصلاح طلبی، از منظر گفتمان انقلاب و ادبیات رهبری، غلطِ فکری، مشهور اجتماعی و مشروعیت‌بخش درگیری های سیاسیون است.باید بکوشیم خودمان را حول مسائل اصلی انقلاب بازسازی کنیم.نظام مسئله شناسیمان را ازسیطره محافظه کاری پیر و جوان، سنتی و تحول یافته آزاد کنیم. حزب الله باید به خود بازگردد. بازیابی و بازسازی حزب الله بر اساس گفتمان انقلاب، امام و رهبری،نه ترجمانی از آن؛ این کاری است که با تمام توان باید انجام داد. #علی_ریاحی_پور 💯 کانال انتخاب بصیر 💯 @entekhab_basir