"... میخواهم ببینم تا کجا پیش می‌روی" داره هی پیش‌روی میکنه و من توان جلوگیری ازشو ندارم. مثل ریشه خودشو میدَوونه تو گلدونِ زندگی من .. و حالا میدونی قسمت بد ماجرا چیه؟ اینکه حالا که درخت شده باید قطعش کنم و این هرس هم برای من درد داره، هم برای تنه ی زخمیِ اون.

من و زینب ساعت دوازده و نیم شب وقتی تاحالا یه محبوب هم از نزدیک نداشتیم:

میشه سه‌تا الهی به رقیه بگید؟ خدا خیرتون بده.

یار آن بُود که صبر کند بر جفای یار ترک رضای خویش کند در رضای یار ..

حداقل الان مطمئنُم‌ نِنِه‌عباس راست می‌گفت ، کسی‌ که عاشقِ کشورش نباشه‌ بی‌شرفیه‌ که معلوم‌نی‌ از کجا اومده ! #بندرعباس با نوایِ علی‌رضا ، و قلمِ ترمه .

*

در میان غم‌هایم غرق بودم که نجاتم دادی و مرا در آغوش گرمت فشردی، تو برایم مادری کردی. حضورت را در جز به جزء زندگی‌ام حس کرده‌ام کاش تمام آن ۴۸۳ کیلومتر فاصله، با نیم نگاهی از جانب شما حل میشد و مرا دوباره راهی خانه‌ی امن‌تان می‌کرد. گرچه تمام این مسیر را با پای دل طی نموده‌ام و در خیالاتم روبه‌روی ضریحتان نشسته‌ام ولی، جسم خسته‌ام طاقتِ این دوری را ندارد، دلم تنگتان است. [ تولدتان مبارک مأمنم ] #251

در توصیف رابطه‌ام با حضرت معصومه فقط میتونم بگم که : او جان می‌دهد به تنِ (قلب) خسته‌ی من.

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند ..

[ آشپزی با طعم اشک ] آخرین جمله‌ را روی کاغذ مینویسم و بعد پرونده ات را می‌بندم. " دیگر عمرا به تو فکر کنم، تمام شدی " بلند می‌شوم و به سمت آشپزخانه می‌روم بعد از سرخ کردن پیاز، گوشت ها را به آن اضافه میکنم و تفت میدهم. پیاز بوی زمختِ گوشت را می‌گیرد. به گوشت و پیاز، نمک_فلفل میزنم و به سمت فریزر می‌روم، تکه نان یخ زده را بیرون می آورم. نان را گوشه‌‌ای میگذارم تا یخش آب شود به سراغ بقیه کارها می‌روم تا شام حاضر شود. رادیو را روشن و سفره‌ی شام راه پهن میکنم میخواهم اولین لقمه‌ی غذا را قورت بدهم که موسیقی بی‌کلام غذا را در گلویم سنگ می‌کند. ریتم آهنگ مرا به خیال بودنت می‌برد غذا زهرم می‌شود. قرار بود ذهنم دورت را خط بکشد ولی با اولین نوت آهنگ به یادت افتادم، لعنت بر من لقمه را در ظرف غذا پرت میکنم و زیر گریه میزنم.

اینم یه پیام از زیتون، ذخیره باشه اینجا.

آرزوی منی، ای‌کاش به گورت نبرم ..