من تورا باز کجا خواهم یافت جز در اندیشه‌ی خویش

باز با گریه به آغوشِ تو برمیگردم چون غریبی که خودش را برساند به وطن ..

گویی وقتی پا در حریم امن تو میگذارم، همان ماهی کوچکِ بیرون افتاده از آبی هستم که دوباره به دامان دریا برگشته است. #251

یار عاشق را به روز سخت‌ می‌باید شناخت ورنه در ایام دیگر مدعی بسیار هست ..

دلتنگی مرا می‌بلعد. دیگر چیزی از من باقی نمی‌ماند، هرچه هست تو هستی و خاطراتت

[ جُـمعه ] تا بوده بیش از آنکه به اصل روز جمعه پرداخته شود، به آن غمِ غروب جمعه پرداخته می‌شده. از حق نگذریم بدجور هم، کاربلد است و جان‌گیر. به راحتی می‌تواند از آدم ها حالگیری کند. به این هم که کجایی و در چه حالی کار ندارد، حتی شده می‌آید و وسط میهمانی ام که باشی خفتت می‌کند و زهرش را به جانت می‌ریزد. بعد هم که مطمئن می‌شود اثر زهرش شروع شده، به قصد آدم بعدی محل را ترک می‌کند. راه فرار هم نخواهی داشت، اگر در صد پَستو هم مخفی شوی راه خودش را می‌یابد و به قلبت رخنه می‌کند، پس از آن فرار نکن. مثل همیشه زندگی‌ات را بکن و منتظر صبح شنبه‌ات باش. صبح شنبه آنقدری کار بر سرت هوار می‌شود که غروب جمعه را هم به این شنبه‌ی نکبت بار ترجیح می‌دهی. از این بحث ها که بگذریم‌، این سوال چند وقتی درگیرم کرده، چرا غم غروب جمعه به تمام روزهای دیگر سرایت نموده و آن هارا هم درگیر کرده است؟ چرا نه در شنبه، نه دوشنبه و نه حتی شب چهارشنبه دست از سر ما بر‌نمی‌دارد؟ #نطق