445 ـ تشريع حجّ و فضيلت آن قرآن: (وَلِلّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً). (1) (وَأذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالاً وَعَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ) . (2) (وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ) . (3) «خداوند زيارت اين خانه را بر كسانى كه توانايى رفتن به آن را دارند واجب كرده است». «و مردم را به حجّ فراخوان تا پياده يا سوار بر اشتران تكيده از راههاى دور نزد تو بيايند». «حجّ و عمره را براى خدا تمام گردانيد». الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ فيما أوصى عِند وفاتهِ ـ : اللّه َ اللّه َفي بَيتِ ربِّكمُ ، لا تُخْلوهُ ما بَقِيتُم ، فإنَّهُ إنْ تُرِكَ لَم تُناظَروا . (4) امام على عليه السلام ـ در وصيّت خود به هنگام وفات ـ فرمود : خدا را! خدا را! در حقّ خانه پروردگارتان . تا زنده ايد آن را وا مگذاريد كه اگر رها شود، [از عذاب الهى ]مهلت داده نخواهيد شد. (5) عنه عليه السلام : الحَجُّ جِهادُ كلِّ ضَعيفٍ . (6) امام على عليه السلام : حجّ، جهاد هر ناتوانى است. عنه عليه السلام : نَفَقةُ دِرْهَمٍ في الحجِّ تَعْدِلُ ألفَ دِرْهَمٍ . (7) امام على عليه السلام : [ثواب] يك درهم هزينه كردن در حجّ با هزار درهم برابرى مى كند. عنه عليه السلام : الحاجُّ والمُعْتَمِرُ وفْدُ اللّه ِ ، ويَحْبوهُ بالمَغفِرَةِ . (8) امام على عليه السلام : زائر حجّ و عمره ميهمان خداست و خداوند به او آمرزش هديه مى كند. (1) آل عمران : 97 . (2) الحجّ : 27 . (3) البقرة : 196 . (4) نهج البلاغة : الكتاب 47 . (5) در متن حديث تعبير «لم تناظروا» آمده است كه شارحان نهج البلاغه آن را چند گونه معنا كرده اند. ابن ابى الحديد مى گويد: يعنى بزودى از شما انتقام گرفته خواهد شد. در شرح خويى آمده است: وحدت اسلامى از هم شكافته مى شود. ابن ميثم مى نويسد: خداوند از آن محافظت و مراقبت نخواهد كرد. او همچنين احتمال مى دهد كه مقصود اين باشد كه دشمنان به شما اهميتى نمى دهند و شما را حرمت نمى نهند ـ م . (6) الخصال : 620/10 (7) الخصال : 628/10 (8) الخصال : 635/10 .