🌷 خداوند تبارک و تعالی فرموده است :
✍ ما تَقَرَّبَ اِلَىَّ عَبْدٌ بِمِثْلِ أَداءِ مَا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ ، وَ لا يَزالُ عَبْدى يَتَنَفَّلُ لى حَتّى أُحِبَّهُ وَ مَتى اُحِبُّهُ كُنْتُ لَهُ سَمْعاً وَ بَصَرا وَ يَدا وَ مُؤيِدا، اِنْ دَعانى أَجَبْتُهُ ، وَ اِنْ سَأَلَنى أَعْطَيْتُهُ.
🖌 بنده با هیچ چیز مثل ادای آنچه بر او واجب کردهام به من نزدیک نمیشود، بنده من پیوسته با انجام نوافل به جایی میرسد که او را دوست میدارم. و هرگاه او را دوست داشتم، برای او گوش و چشم و دست و پشتیبان خواهم بود. اگر مرا بخواند، اجابتش میکنم و اگر از من بخواهد، عطایش میکنم.
📔 توحید صدوق ، ص ۴۰۰
🆔 @Javadpanahi 🌺
🌷 امام باقر (علیهالسلام) :
🖌 بنده گناه مىكند و به سبب آن ، روزى از او گرفته مىشود.
📚 كافى ، ج۲ ، ص۲۷۰
🆔 @Javadpanahi 🌺
تعبیر عجیب ‼️
🔹 نماز برای حضور قلب است. اصلاً حضور قلب یعنی چه؟ این مسأله حضور قلب ، خیلی تعبیر عجیبی است. حضور قلب یعنی دل حاضر باشد و غایب نباشد، یعنی تو وقتی نماز می خوانی و رویت به طرف قبله است، حاضرغایب کن، ببین دلت در نماز حاضر است یا غایب؟
🔹شما در اول نماز دلتان را حاضر غائب می کنید و او حاضر می شود. دلتان هم می خواهد حاضر باشد تا می گویید الله اکبر، بسم الله الرحمن الرحیم، الحمدلله رب العالمین، یک وقت می بینید این شاگرد کلاس فرار کرده، شما درس را از اول تا آخر داده اید ولی خود شاگرد در کلاس نبوده است.
🔹 وقتی که ما نماز می خوانیم و می گوییم الحمدلله رب العالمین داریم به دل خودمان تفهیم می کنیم، به روح خودمان تلقین می کنیم، اما وقتی السلام علیکم و رحمه الله و برکاته گفتیم می بینیم این جسم ما، یعنی زبان ما، اعضا و جوارح ما، مشغول درس دادن به دل ما بوده است و شاگرد کلاس، این دل بوده است؛ اما متأسفانه در اینجا وضع به گونه ای بوده که ما درس را داده ایم، شاگرد اول کلاس گفته حاضر و فرار کرده است و ما درس را هدر داده ایم.
🌷 شهید مطهری ، آزادی معنوی ، تهران ، صدرا ، چاپ سی و هفتم ، 1386 ، ص 69
🆔 @Javadpanahi 🌺
امام صادق علیه السلام:
اَلْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ اَلْعَامِلُ بِهِ مَعَ اَلسَّفَرَةِ اَلْكِرَامِ اَلْبَرَرَةِ.
حافظ قرآن و عملكننده بدان همدم و همنشين فرشتگان شايسته حقّ است.
- الکافي ج ۲، ص ۶۰۳.
🆔 @Javadpanahi 🌺
🌺 می دانیم فقیریم اما نميدانيم به چه چيزي محتاجيم
🔸اگر ما به این آیه (یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ) خوب توجه میکردیم ... و اگر ما این را میفهمیدیم و توجه به آن داشتیم به جای اشک، خون جاری میکردیم ...
❓چرا؟ برای اینکه این آیه آمده به ما حیات داده ... برای اینکه ما فقرمان را همه میدانیم، چه کسی است که نداند فقیر است؟ ما صدر و ساقه زندگی ما نیاز است؛ ما به هوا نیاز داریم، به آب نیاز داریم، به غذا نیاز داریم، به خاک نیاز داریم، به خواب نیاز داریم، به دارو نیاز داریم؛ همه نیاز هست دیگر، فقیر بودنِ انسان یک چیز مجهولی نیست که تا آیه نازل شود که ای انسان! شما فقیر هستی.
🔸بله معلوم است ما فقیریم و محتاجیم اما تمام مشکل این است که نمیدانیم به چه چیزی محتاجیم.
🔸این آیه میگوید حلّ تمام نیازهای شما فقط به دست خداست؛ این معنی توحید است (أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَی اللَّهِ)
🌸 وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ که این ضمیر فصل (هُوَ) با معرفه بودن خبر، مفید حصر است.
🔸فرمود تمام مشکل این است که ما آن قید را نمیدانیم کجاست، انسان فقیر به طرف کیست؟ محتاج به طرف کیست؟ خیال میکند خودش احتیاج خودش را برطرف میکند یا خیال میکند روابط یا ضوابط حل میکند.
🔸همه اینها ابزارند که تحت تدبیر یک مدیر کلّاند که رَبُّ الْعَالَمِین است.
🔸ما اگر این جمله آیه را خوب میفهمیدیم که ما به چه کسی محتاجیم، آن وقت در برابر غیر او سر فرود نمیآوردیم؛ نه به خود اتّکا داشتیم نه میگفتیم «به خودمان معتمدیم»، نه میگفتیم «به مردم معتمدیم»؛ خودمان و مردم ابزار الهی هستیم، میگفتیم «به الله معتقدیم؛ خود ما را الله اداره میکند، مردم را الله اداره میکند، رابطه ما و مردم را الله اداره میکند»، موحّداً زندگی میکردیم ...
📚 گزیده درس تفسیر قرآن حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی /سوره فاطر، آیات 12 الی 17
🆔 @Javadpanahi 🌺