#ظرفیت صحبتی بود با یک دوست درمورد بالابردن ظرفیت.. اینکه میدهند به ما آنچه را باید... ولی هرکسی براساس ظرفیتی که دارد بهره میبرد... صحبت از نماز شب شد و دل سحر... نالیدن از بی توفیقی ها و از دست دادن فرصت ها... سرم را بالا آوردم... خانه ای را که باهزار زحمت و بازی درآوردنِ پسرک جارو کشیده بودم، پرشده بود از نرمه های تخم مرغی که توسط دخترک پخته شده! دستان کوچولوی دیگری تمام خانه را با توپ آذین بسته... ناراحت میشوم، دلم میخواهد همه را به صف کنم و در دادگاهی که به پا میکنم با صدای بلند حق خودم را بگیرم! یک تخم مرغ درست کردن این همه خرابکاری داشت؟ نصف تخم مرغ ته ماهیتابه چسبیده، چرا نگذاشتی خودم برایتان درست کنم؟! چرا ریختی؟ مگر این روفرشی را ندیدی که رویش بنشینی و تکان نخوری؟! و تو ای کوچولوی نق نقو، برای چه دوباره همه توپ ها را سرازیر کردی؟ مگر نمیدانی با چه زحمتی وسط درس خواندن خانه را تمیز کردم؟ مگر نمیدانی الان میخواهیم برویم بیرون و من کلی کار دارم؟! نگاهی به قد و قواره کوچک هرسه کافیست تا من را بنشاند سر جایم... که من هم قد و اندازه معصومیت بی اندازه شان نیستم... من مادرم همان که نماز شبش، گره خورده با شیر دادن های پی در پی نیمه شب... همان که لازم نیست برای بالا بردن ظرفیتش، دل سحر را دریابد... دریافتن دلِ میوه های دلش... کافیست.... بهشت همین جاست... زیر پای مادران... #دلنوشته_یک_مادر #زنبق_سفید 140‪1/5/7 👶🏻@Jingiliiha👶🏻