تفاوت بین تکواندو، کاراته و جودو در چیست؟

درحالیکه کاراته، تکواندو و جودو هر سه جزء هنرهای رزمی محسوب می شوند اما در بسیاری از جهات با هم تفاوت دارند، شروع این تفاوت ها را می توان از پیدایش آنها در کشورهای کره، ژاپن و چین مشاهده کرد. همچنین، این سه هنر رزمی در اهداف، تکنیک ها و خطرات مرتبط با هم متفاوت هستند. تاریخچه تاریخچه هنرهای رزمی به 50 سال پیش از میلاد برمی گردد. در کرده با ظهور تایک کیون (taek kyon) که امروزه آن را تکواندو می نامند. تکواندویی که امروزه می بینید به دلیل استعمار ژاپن توسط کره در جنگ جهانی اول تاثیراتی از کاراته ژاپن برده است. کاراته نیز یک ابداع ژاپنی محسوب می شود، گرچه در قرن 17 در جزیره اوکیناوا از تکنیک های هنرهای رزمی چینی توسعه یافت. کاراته تا قرن بیستم به سرزمین اصلی ژاپن معرفی نشد. جودو به عنوان یک هنر برجسته ملی در ژاپن پیشرفت فوق العاده ای در چند سال اخیر کرده است. ریشه یابی لغات تکواندو اغلب به عنوان "روش دست و پا" ترجمه می شود، یعنی "پرش"، "ضربه" یا "اعتصاب" یا "مسدود کردن با پا". کاراته در ابتدا Tou Te نامیده می شد که معنی آن در زبان چینی "دست و پا" است. هنگامیکه کاراته از اوکیناوا به ژاپن منتقل شد کلمه tou به kara که به معنای "خالی یا باز" است تغییر یافت. جودو معمولا به معنای "روش ملایم" ترجمه می شود. Ju به معنی "نرمی" یا "مهربانی" است. تکنیک ها تکنیک های تکواندو عمدتا بر روی ضربات پا مانور می دهند و از بازوها بیشتر برای جلوگیری از ضربه خوردن استفاده می شود در حالیکه در کاراته لگد زدن و ضربات دست به صورت مساوی می باشند و از هر دو قسمت بالا تنه و پایین تنه می توان برای اهداف دفاعی و تهاجمی استفاده کرد. جودو عمدتا بر روی مانورهای دفاعی تمرکز دارد، با استفاده از تکنیک های قلاب کردن و پرتاب کردن برای فشار دادن و یا کشیدن حریف جهت برهم زدن تعادل او و به زمین انداختنش استفاده می شود. خطرات بر اساس مقاله ای که در سال 2008 در "Medical Sports Science" منتشر شد فعالیت های هنرهای رزمی که در آن بیشترین شیوع آسیب در کودکان دختر و پسر روی داد و همچنین انواع آسیب های بدن در آن مشادهده شد منحصر به هنرهای رزمی خاص بود. شرکت کنندگان در بیشتر مواقع به دلیل آسیب در تکواندو، در کاراته از برخود ضربات پا و در جودو از پرتاب شدن یا اجرای یک ضربه مسدوم می شدند. مصدومیت های مربوط به تکواندو مربوط به اندام های پایینی بود در حالیکه در جودو مربوط به بالا تنه می شد. همچنین بیشتر آسیب دیدگی ها در کاراته مربوط به سر و صورت بود که شایعترین آنها خونریزی بینی بود، درحالیکه شرکت کنندگان در جودو و تکواندو بیشتر مستعد ابتلا به پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن بودند.

گفته های فومیو دمورا در مورد تونفا

کنیک های قوی تر و متمرکزتر کمک کند و کاربرد های خاص از تونفا نیز برای تقویت دست ها و مچ دستها خوب است. یک مدافع با استفاده از دو تونفا و چرخاندن آنها در هر دو دست، می تواند دفاع خطرناک و گیج کننده ای انجام دهد. فومیو دمورا سعی نمی کند ضربات شمشیر را مستقیما بلاک کند، چون یک شمشیر زن ماهر می تواند سخت ترین چوب را ببرد. به جای آن، از قسمت جلویی تیغ (شمشیر) در یک حرکت چرخشی ضربه می زند. (مانند شکل زیر قسمت 1- 4). در حالیکه او تونفای دیگر را به کار می گیرد، در برابر برگشت شمشیر دفاع می کند (شکل 5). شمشیرزن را با ضربه به مچ دستش خلع سلاح می کند (شکل 6) و سپس با نهایت قدرت یک ضربه به گردنش می زند.

یک سلاح رزمی تصور کنید. یک جفت نانچیکو، یک تیغ برنده، یا نیزه ی چینی. احتمالا شما سلاح های کاراته مانند تونفا به ذهن تان نیاید. تونفا در فیلم ها دارای افسون و زرق و برق نبوده است و یکی از سلاح های کاراته شناخته شده است که کمتر نمایشی است. اکنون این سلاح های سنتی کاراته در هنر " کوبودو" به کار می رود. تونفا از لحاظ کاربرد و آموزش، پیوندی اساسی بین کوبودو و کاراته ایجاد می کند. کوبودو و کاراته مانند دو چرخ یک دوچرخه اند. این دو سبک با هم متفاوتند، اما اصول مشابهی دارند. فومیو دمورا، استاد تکنیک ها و سلاح های کاراته، می گوید: این دو سبک برای اینکه مفید و موثر باشند، باید با هم ترکیب شوند. فومیو دمورا مربی هر دو سبک است که در آموزش آنها از تونفا استفاده می کند. بسیاری از تکنیک های اصلی تونفا شبیه تکنیک های دست خالی هستند. فومیو دمورا دارای درجه دان پیشرفته است. او در سبک "کندو" و " آی آیدو" آموزش دیده است. و در سال 1961، قهرمان کاراته کل ژاپن شد و در سال 1969 و 1975 در سالن شهرت هنرهای رزمی، کمربند مشکی گرفت. او در مورد تونفا چنین نظرش را بیان می کند: تونفا محبوبیت نانچاکو، سای یا چوب بو (bo) را ندارد، اما من مطمئنم که این محبوبیت کم موقتی است، چون تونفا سلاحی مهم در رشته ی "کوبودو" است. به علاوه، سلاحی بسیار کارآمد برای مبارزه و سلاحی بسیار با ارزش در اموزش و تمرین می باشد. چگونه تونفا به یکی از همه کاره ترین سلاح های کاراته تبدیل شد؟ تونفا در ابتدا، در دنیای سلاح های کاراته وجود نداشت، بلکه بیشتر یک ابزار کشاورزی رایج در آسیای شرقی بود. این وسیله، دسته ی سنگ آسیاب بود که به وسیله ی آن سنگ آسیاب می چرخید. انتهای دراز و سنگین تونفا ( یا توی فا) را داخل سوراخ سنگ آسیاب می گذاشتند و دسته ی کوچک تر آن برای چرخاندن آسیاب و خرد کردن برنج به کار می رفت. در طول قرن هفدهمف جزایر اکیناوایی توسط ژاپن فتح شد. ژاپنی ها اکیناوایی های بومی را از حمل سلاح منع کردند. سلاح های آن زمان شامل: نیزه، شمشیر و دیگر سلاح های متداول بود که به دست آوردن شان بسیار مشکل تر بود. حتی آموزش مبارزه ی دست خالی نیز غیر قانونی بود. سپس، مردم اکیناوا سلاح های جدیدی ایجاد کردند و آنها را به ابزاری ساده تغییر دادند. تونفا، یکی از این سلاح های اولیه ی کاراته بود. هر مزرعه ی نسبتا بزرگی احتمالا تعدادی دستگیره ی سنگ آسیاب داشت، چون مردم به راحتی می توانستند آنها را به عنوان ابزاری تجاری توجیه کنند. (وقتی که سربازان ژاپنی برای بازجویی آنها می رفتند). در آن زمان، تونفا چوبی آسان برای استفاده، سخت و نسبتا پیچیده برای ضربه زدن و پرتاب کردن بود. کشاورزان از آن برای دفاع از مزرعه و خانواده شان در برابر نیرو های اشغالی استفاده می کردند. آنها با خود سه یا چهار تونفا حمل می کرد و چند تا از آنها را از یک فاصله ی دور به طرف دشمن پرتاب می کردند و بقیه را نیز برای مبارزه نزدیک آماده می کردند. اگرچه امروزه هیچ قانون سخت و سریعی وجود ندارد، هنر کوبودو معمولا از دو تونفا (هرکدام در یک دست) استفاده می کند. همه ی تکنیک های دفاعی قوی و مستقیم، ضربات نافذ و موثر کاراته به وسیله ی تونفا تقویت می شوند که این تکنیک ها می تواند در تطبیقی ساده از تکنیک های دست خالی به کار روند. این سلاح با دست گرفته می شود، قسمت طویل انتهایی آن موازی دست و زیر ساعد قرار می گیرد. وقتی که این سلاح را در هر دو دست می گیرید، در اصل، به اندازه ی چوب بلوط خالص یا چوب درخت گیلاس (که معمولا تونفا از آن ساخته می شود) سفت و سنگین است. شما می توانید با استفاده از ضربات مشت و سلاح تونفا در برابر مهاجم مسلح به تکنیک های کاراته دفاع کنید و بر او غالب شوید. با گرفتن شل دسته ی تونفا (قسمت سنگین تونفا) نیز می توان ضربات شدید و سریعی به مهاجم زد. استفاده از دسته ی تونفا به عنوان حلقه گردان، امکان چرخیدن سریع تونفا را در مسیری دورانی (چرخشی) برای ضربه زدن به هدف فراهم می کند. فومیو دمورا به شاگردانش می گوید: شما نمی توانید تونفا را با سرعت نانچاکو بچرخانید، اما سلاحی سنگین تر از نانچیکوست. این سلاح در ظاهر ساده است، اما اگر به طور صحیح و مناسب به کار رود، سلاح بسیار سختی است. او تاکید می کند که در کل، سلاح های کاراته برای مبتدیان مناسب نیست. سلاح های کاراته با تکنیک های دست خالی کاراته مرتبطند. طبق نظر فومیو دمورا، تکنیک های کاراته و ترکیب آن با سلاح های کاراته مانند تونفا به فرم خوب، آمادگی بدنی خوب و کنترل کامل بستگی دارد. او به افرادی که می خواهند سلاح های کاراته کار کنند توصیه می کند که حداقل چند سال قبل از شروع آن به آموزش تکنیک های کاراته بپردازند. اما علی رغم نگرانی های استادانی چون فومیو دمورا، تونفا وسیله ی آموزشی عالی است. وزن و طول سلاح به تنهایی می تواند به ایجاد ت

تونفا و آمادگی بدنی بهبود قدرت کنترل،( یعنی شما باید بتوانید حرکت دورانی این سلاح را با گرفتن محکم تر دسته ی آن متوقف کنید) برای قدرت دست بسیار مهم است. عضلات دست و مچ دست از طریق تمرین تونفا بسیار بهبود می یابد. فومیو دمورا می گوید: بسیاری افراد فکر می کنند که کلید اصلی تکنیک قوی تونفا، داشتن پنجه های قوی و رویین تن است. بنابراین، سعی می کنند برای تقویت عضلات انگشتان شان، انواع تمرین و ورزش انجام می دهند. حتی افرادی وجود دارد که انگشتان شان را می شکنند تا ضربات مشت شان قوی تر شود. اما کلید ضربات قوی، نه تقویت انگشتان، بلکه تقویت دست و مچ دست است.

تونفا در قرن 21

از زمانی که انسان برای اولین بار سنگ را برای دفاع از خود برداشت، یک تلاش بی پایان را برای بهبود سلاح های در اختیار خود شروع کرد. هیچ جایی به اندازه اکیناوا به تکامل سلاح های رزمی نپرداخته است. زمانیکه مردم محلی در ژاپن زیر فشار جنگ سالاران دربار قرار می گرفتند به ناچار مجبور شدند که از ادوات کشاورزی برای دفاع از خود استفاده کرده و آنها را به سلاح های مرگباری در تاریخ دنیای هنرهای رزمی تبدیل کردند. سلاحی مانند تونفا در اصل مخصوص خرمن کوبی بود که بعدا برای دفاع از خود مورد استفاده قرار گرفت. تونفا ثابت کرده که یک سلاح موثر در مبارزه مسلحانه با سلاح هایی مانند چوب و حتی شمشیر می باشد. همچنین تونفا برای قفل مفاصل و مسدود کردن بسیار مفید و پر کاربرد است. در اوایل دهه 70 تونفا دوباره طراحی شده و پس از آنکه تبدیل به یک سلاح غیر کشنده شد در ادارات پلیس سراسر دنیا مورد استفاده قرار گرفت. بیش از 4 دهه می باشد که تونفا به طور موثری بهبود یافته است. مارگورلین در این باره می گوید: "تونفای قدیمی به شدت منسوخ شده بود و نیاز مبرمی به یک تغییر بزرگ داشت". او در این باره می گوید ایده تغییر این سلاح رزمی زمانی به ذهنم خطور کرد که یکی از شاگردانم که افسر پلیس بود در یک درگیری شانه او به شدت آسیب دیده بود. او دچار در رفتگی شانه شده بود، در حالیکه کلاس های دفاع شخصی را در آکادمی پلیس گذرانده بود. پس از گفتگو با شاگردانم در مورد چیزهایی که در مورد استفاده از باتوم آموخته اند به سرعت دریافتم که این سلاح چندین نقص دارد و کاربر را از نظر بیومکانیکی محدود می کند. به همین دلیل مدت زمان زیادی را در اتاق فکر برای طراحی یک سلاح جدید مشغول کار بودم. مارگولین علاوه بر تجربه 40 سال کار در دنیای هنرهای رزمی، یکی از موفق ترین طراحان اسباب بازی و بازی های ویدیویی بود. او از مهارت های خود برای طراحی بازی های رزمی جدید استفاده می کرد. او می گوید تصمیم گرفتم با استفاده از مهارت های خود، سلاحی بسازم که دارای یک میله و دسته قابل حمل باشد. او یک سال را به آزمون و خطا در مورد سلاح جدید خود پرداخت ولی هنوز مطابق میل او کار نمی کرد. در ادامه او می گوید که مجبور شدم دو مهندس را برای کمک جهت طراحی سلاح جدید استخدام کنم. او در نهایت سلاحی ساخت که با فشار دادن دکمه ای دسته قابل حمل دوم فعال می شد. او اسم این سلاح جدید که شبیه تونفا است را D.L.D گذاشت، این سلاح از لحاظ بصری تهدید آمیز نبوده و نسبت به هم سلف های خود موثر تر بوده و بهتر می تواند برای کاهش دادن تهدید مورد استفاده قرار بگیرد. با این حال، زمانیکه افسر پلیس دکمه را فشار می دهد، گذینه های بیشتری برای دفاع از خود خواهد داشت. مارگولین توضیح می دهد که می توانید D.L.D را در یک موضع دو دست خود قرار دهید. با استفاده از این ابزار می توانید حملات حریف را دفع کرده و ضربات قدرتمندی به او وارد کنید. این ابزار شبیه تونفا در یک جلد چرمی قرار گرفته و از آنجا که دسته دوم آن بیرون نیامده است حمل آن نیز راحت تر است. زمانی دسته دوم آن فعال می شود که ضربه سنگینی به آن بخورد و در ابتدا شبیه یک تفنگ ساچمه ای به نظر می رسد. او در ادامه می گوید که این سلاح شبیه تونفا را نه تنها به عنوان یک سلاح تهاجمی و تدافعی موثر طراحی کردم بلکه برای تضعیف روحیه متجاوزان بسیار مفید است. یکی از اولین افرادی که از این سلاح جدید مارگولین استفاده کرد کارآگاه Roy Burns رئیس دفتر اجرایی کلانتر در شهر San Bernadino بود. با بیش از 32 سال تجربه اجرای قانون، او که تاکنون با باتون کار کرده بود پس از کار با این سلاح جدید عاشق آن شد. Roy می گوید که من با طراحی راب بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم. او در ادامه می گوید این سلاح زیبا و قابل انعطاف می تواند به عنوان ابزاری مناسب در دست پلیس قرار بگیرد. بوسیله آن افسران می توانند با طیف وسیعی از تکنیک های دفاع شخصی آشنا شده و کار کنند. من اعتقاد دارم که این سلاح برای دفاع از خود به مراتب بهتر بوده و برای کنترل مظنون بسیار راحت است. این سلاح به ما طیف بیشتری برای قفل مچ دست و کنترل بازوی حریف می دهد. همچنین D.L.D یک ابزار عالی برای کنترل تظاهرات می باشد. این یک سلاح تهاجمی، تدافعی و کنترلی بسیار عالی می باشد. شما می توانید همانند تونفا این سلاح را در هر دو دست خود گذاشته و در برابر ضربات متعددی که مثلا با چوب بیس بال به شما وارد می شود دفاع کنید. اگر متجاوز با یک چاقو به سمت شما حمله کند می توانید از آن برای دفع حمله استفاده کنید، این سلاح برای محافظت از افسران در مقابل یک قاتل بی امان می تواند از آنها دفاع کند. هنگام استفاده از D.L.C. برای قفل مچ دست استفاده می شود، دسته دوم اهرم اضافی برای به زانو در آوردن حریف با انواع کنترل قفل بکار می رود. مارگولین در حال حاضر به دنبال یک شریک جهت تولید انبوه این سلاح رزمی