بسم رب الشهداءوالصدیقین برای عملیات بزرگ ومهم فاو بایدآموزش غواصی می دیدیم که به مدت ۴ ماه بود.درسد دز ودزفول وسدگتوند،آن هم درهوای سرد که دمای هوا به شدت پایین بود و سرد بود ما باید۱۰ ساعت درشبانه روز تمرین غواصی می کردیم.۴ ساعت صبح ۴ساعت بعدازظهر و ۲ ساعت شب.آنقدرهواسردبودکه وقتی ازآب بیرون می آمدیم ازشدت سرمادندان هایمان به هم میخورد ونمیتوانستیم جلوی به هم خوردنشان رابگیریم...یک روزکه آقای کیانی فرمانده لشکروقت برای بازرسی ازچگونگی کارهابه مقرماآمدوقتی نگاه ماکرد اشک درچشمانش حلقه زدوشروع کردبه گریه کردن...پرسیدم چه شده ٬گفتند چرااینقدر صورت شمااستخوانی ولاغرشده٬این نشاندهنده سختی کاربود من گفتم اجازه بدهیدبچه هارابه خط کنم وبه خط کردم ایشان قبل ازصحبت کردن نگاهی به بچه هاانداختندو شروع به گریه کردند چون وضع جسمی بچه هاضعیف بودوهمگی لاغرو استخوانی بودند...بااین کارسخت وطاقت فرسابعضی اوقات به ماآب دوغ خیار می دادند خودتان تصورکنید که ازبچه هاچیزی باقی نماند چون بیشترکارغواص باپایش است وانرژی زیادی ازبچه هامی گرفت...بااین حال شب که فرامی رسیدمتوجه می شدم یکی ازبچه ها به اسم شهید عزیز ابراهیم #بابائی نیست و در اصطلاح غیبش میزند..یک شب او را تعقیب کردم ازآب که خارج شدیم(ازساعت۱۲ تا۲ شب درآب بودیم)دنبالش راه افتادم دیدم سهمیه پتوی خودرابرمی داردوبه چادربچه هاسرمیزند وهرکدام ازبچه هاکه مچاله شده پتوی خودش راروی آن می کشدتااینکه دیگربرای خودش پتویی باقی نماند..دنبالش رفتم دیدم وارد حسینیه شد(آن حسینیه شاهد اشک خیلی ازبچه های بااخلاص بود) روی زمین بدون پتو و بالش مچاله شدبعدازیک ساعت چهل دقیقه بلندشد وضوگرفت وبه نمازشب ایستاد..دراین مدت ۴ماه که تمرین میکردیم کار ابراهیم پرستاری ازبچه هابود مانند پرستاردلسوز بین آنهاچرخ میخورد وهرکدام ازبچه ها که بیشتر سردش میشد و زیر پتوی سهمیه خودش مچاله شده بود ازپتوی خودش روی آنهامی کشید..این است معنای مردانگی وایثارابراهیم...ازاول تاآخردعاویازیارت عاشورایادعای توسل سربه سجده آرام گریه میکرد بیشترکارهای سنگین برعهده ی ابراهیم بود ولی مخفیانه ٬کسی اورانمی شناخت ولی او خدمت خالصانه می کرد وازکارش کم نمیگذاشت. 🌺به نقل ازهمرزم #شهیدابراهیم_بابایی ٬ #سردارامیراسماعیل_فرجام