... #چه_زود_دیر_میشود در باز شد برپا...! بر جا...! درس اول: بابا آب داد ، ما سیراب شدیم .بابا نان داد ما سیر شدیم. اکرم و امین چقدر سیب و انار داشتند در سبد مهربانی شان و کوکب خانم چقدر مهمان نواز بود. و چقدر همه منتظر امدن حسنک بودند کوچه پس کوچه های کودکی را به سرعت طی کردیم .ریز علی در شبی سرد جلوی قطارمان ایستاد ...راه را روشن کرد و قطار زندگی سوت زد و رفت و ما در زندگی گم شدیم همه زیبایی ها رنگ باخت نگاهمان سرد شد و دستمان خسته این روزها دیگر باران با ترانه نمی بارد و ما کودکان دیروز دلتنگ شدیم ... زرد شدیم ، پژمردیم و سالهاست وقتی پشت سرمان را نگاه میکنیم،جز ردپایی از خاطرات خوش کودکی نمی یابیم... و در ذهنمان جز همهمه ی زنگ تفریح، طنین هیچ صدایی نیست... و امروز چقدر دلتنگ آن روزها هستیم. و هرگز نفهمیدیم چرا ما برای بزرگ شدن اینهمه بی تاب بودیم...💔🍂