بسم الله الرحمن الرحیم #رمان_دا #قسمت_هشتاد_و_یکم： با صباح وطن خواه ،زهره فرهادی،افسانه قاضی زاده و اشرف فرهادی دختر عموی زهره راه افتادیم.در بین این ها فقط افسانه بود که بعد از داد و بیدادهای من داوطلبانه گفته بود:میام کمک. وقتی ازش پرسیدم :نمی ترسی؟ گفت:نه،ما موندیم کار کنیم.پس باید هرکاری از دستمون بر می یاد،انجام بدیم. از این حرفش خیلی خوشحال شدم.چون یک نفر از دختر ها با دل و جان انجام این کار را قبول کرد.وقتی رسیدیم جنت آباد.اشرف فرهادی و زهره با اینکه دوست داشتند کمک کنند،ولی انگار واقعا نمی توانستند و از انجام چنین کاری اکراه داشتند.صباح هم گفت:من می ترسم ،من مثل تو سنگدل نیستم. او با بقیه رفتند توی جنت آباد،ببینند چه کاری هست که می توانند انجام بدهند.افسانه قاضی زاده با من داخل غسالخانه آمد ولی و وضع آنجا را که دید،کپ کرد.وقتی حال و روزش را دسدم،گفتم:خب اگه می ترسی دست نزن. انگار تو رودر بایستی مانده بود.گفت:نه. آستین هایش را بالا زد و با هم شهیدی را تیمم دادیم.کار این جنازه که تمام شد،گفت：من نمی تونم اینجا بمونم.جای من اینجا نیست. چیزی نگفتم.نمی توانستم به جبر نگهش دارم.با هم بیرون آمدیم.دیدم زهره فرهادی اتاق غساله ها را جارو زده و صباح هم کمی از وسایل آنجا را مرتب کرده است.نمازشان را همانجا خواندند.زهره با آن صورت قشنگ و مهربانش هی می گفت：خواهر حسینی،تو حق داری این طوری به هم بریزی.واقعا کسی نیست به فریاد اینجا برسه.هر چقدر هم بدو بدو کنی فایده نداره. ادامه دارد.... کتاب دا/خاطرات سیده زهرا حسینی ⭕️ارسال فقط با لینک ارسال و کپی برداری بدون لینک از نظر شرعی حرام بوده و پیگرد الهی دارد.⛔️ 📩 http://eitaa.com/joinchat/1574174720Cadfb011798