میگفت؛ زیارت عاشورا روخیلی خودمونی با سلام به امام حسین شروع میکنی، اونم به اینصورت که بهش میگی اَبا... میگی «أَبا» چون در حقت پدری کرده... که بماند چگونه، بماند نورش که تاریکی‌هایی رو شکافت و خونش که چه تحولی رو ایجاد کرد. بماند ماجرای قتلگاه. این پدر بودنه جلوتر از همه مطرح میشه. کلمه بعدیش عبد هست. اونم نه عبد یزید ها! عبد خدا.
سلام بر پدر عبد خدا.
ادامه داد گفت: حالا عبد خدا کیه؟معنای تحت لفظیش بنده‌ست. ولی معنی عمیق تری داره. عبد اونیه که اراده از خودش نداشته باشه. یعنی خودشو خرج امام حسین کنه نه امام حسین رو خرج خودش. یعنی بگه چشم.
میگفت؛ اگه الان بهش میگیم «لطفی که تو کرده ای بمن، پدر و مادرم نکرد. ای مهربانتر از پدر و مادرم حسین» و یاد لطف هاش میفتیم و گریه می‌شیم، ببین وقتی عبد واقعی بشیم چه سایه لطف و پدری رو حس می‌کنیم... .خوشا به آن زمان. «اللّٰهُمَّ ارْزُقْنا».
#وصال
