✍ دستنوشته حجت الاسلام و المسلمین علوی، امام جماعت مسجد صفای تهران درباره اخلاص و گمنامی بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم پاکی و اخلاص یا نوعیت و کیفیت اندازه و کیفیت کار مهم نیست و حتی نوع و هویت هم خیلی نقشی در میزان بهره‌مندی از اعمال ما ندارد! همه اهمیت در قصد و نیت و اخلاص عمل است! این‌که عملت برای چیست و کیست؟ خودت یا دیگران؟ اینکه افق نیتت کجاست؟ باید خود را در کارها و برنامه‌ها گم کرد و خویش را از معرض دیده‌ها و سخن‌ها خارج ساخت. نه این‌که با کارها و سخن‌ها خودنمایی و خویش را دنبال کنیم و با تکرار کلمه من، کار من، نظر و طرح من و… منیت‌ها را هدف قرار بدهیم. در گوشه و کناره کارهای نیک دیگران، باید خدمت و لطف خویش را گم کرد از و شهرت و تماشاگران فرار نمود. بی‌سروصدا، بی نمایش باید کار کرد و گمنامی را دوست‌داشت و در گمنامی هم گمنام بود! گمنامی حقیقی، گمنام بودن و گمنام ماندن است. آنجا که هیچکس تو را به اسم و رسمی نشناسد و دنبال نکند و حتی گمنامی ات را هم متوجه نباشد و به نام مخلص و بی‌ادعا هم شناخته نشوی! به سکوت و وقار، به آرامش و تواضع ساعات را تمام کن و بی‌هیاهو همه‌چیز را پیش ببر! #اخلاص 🆔 @Lesansedgh_ir ✨خِیـٰـالِ وَصـْـلْ @KhyaleVasl