💠به وقت حاج قاسم ✍توصیه شهید سلیمانی درمورد انتخابات: سردار عزلتی عضو سابق دفتر سیاسی سپاه با بیان خاطره‌ای از حاج قاسم گفت: در سال ۷۶ که انتخابات ریاست جمهوری بود، نماینده ولی فقیه در سپاه به رغم اعلام رسمی مواضع سیاسی سپاه مبنی بر عدم دخالت له یا علیه کاندیداهای ریاست جمهوری خود ایشان گفته خویش را نقض و در سخنانی در نیروی مقاومت گفت، «باید از آقای ناطق نوری حمایت کنیم».   این گفته ایشان را به صورت دست نوشته به سراسر سپاه ابلاغ کردند. شهید حاج قاسم سلیمانی در لشکر ۴۱ ثارالله در صبحگاه نظامی سخنرانی کرد و در یک دست وصیت‌نامه امام و در دست دیگر این نامه را گرفت و اظهار داشت که نمایندگی ولی فقیه گفته است سپاهیان به آقای ناطق نوری رای دهند اما امام در وصیت نامه خود تاکید کرده که پاسداران در امر انتخابات دخالت نکنند.   بعد خود ایشان سوال می کند که حالا ما باید کدام یک را انتخاب کنیم؟ سپس خودش پاسخ می‌دهد که ما باید به وصیت‌نامه امام عمل کنیم. B2n.ir/g22993 @Kolbe_Andishe_Farhang

💠چرا به انتخابات رقابتی، افتخار نکنیم! انتخابات، یکی از مظاهر و نمادهای مردم سالاری است. هرچه مشارکت بیشتر و رقابت جدی تر باشد، بیشتر نمود مردمسالاری می دهد. طعنه های انتخابات۱۴۰۰ مشارکت پایین و غیر رقابتی بودن بود. مرحوم شهید رئیسی باوجودی که در آن دخالتی نداشت اما زیاد هجو شد که: رئیس جمهور یک انتخابات غیر رقابتی و مشارکت پایین است! و بدتر از این حرفها که یادتان هست! اینبار حتی موسسه نظر سنجی استاسیس انتخابات را یک رقابت جدی آن هم سه جانبه گزارش کرده است. رقابت بین جلیلی و قالیباف همانقدر جدی است که بین آنها با پزشکیان. پس تا همین جا اتفاقی مبارک درون ارزشهای اسلامی و انقلابی مان افتاده است . رئیس جمهور چهاردهم هرکه باشد متهم به انتصاب و درآمده از یک صندوق بی رقابت و بی مشارکت نیست. اینکه انقلابی ترها هم بتوانند دو جناح از یک انتخابات باشند و نه بین بد و بدتر بلکه بین خوب و خوبتر انتخاب کنند هم اتفاق خوب دوم است و حاکی از رشد و بالندگی است. برای انتخاب اصلح نسبی هم باید تلاش کرد تا نتیجه را هم دلخواه کرد. این جمله رهبر انقلاب هنگام رای دادن، نادر بود و البته مطرّا: "سالهای آینده ان‌شاءاللّه سالهای خوب و مطلوبی باشد و مردم از گزینش خودشان راضی باشند." ✍ محسن قنبریان @Kolbe_Andishe_Farhang

💠ما در این سال ها چند جمهوری اسلامی داشته ایم! 🔻این هشدار را جدی بگیریم! 🎥 صحبت‌های آقای حسن رحیم پور ازغدی در نشست آغازین کرسی‌های نظریه پردازی و آزاد اندیشی در دانشگاه آزاد در سال ۱۳۸۷ با حضور مرحوم هاشمی رفسنجانی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠 مواضع ما این کتاب منبعی است منسجم برای تبیین مبانی انقلاب اسلامی که توسط افرادی چون شهیدبهشتی و آیت الله خامنه ای در حزب جمهوری اسلامی تدوین شده است. @Kolbe_Andishe_Farhang

💠بازی انتخابات؟ یکی از نقدهایی که به مشارکت در انتخابات وارد می‌شود اینگونه توجیه می‌گردد که "اين بازي انتخابات بازيگرداني دارد و هدف از بازي، آوردن حداكثري مردم پاي صندوق و گرفتن مشروعيت براي نظام است. نتيجه بازي هر كه را بازيگردانان اراده كنند از صندوق خارج خواهد شد و انتخابات ٨٨ ثابت كرد آن كس از صندوق در مي‌آيد كه بازيگردانان بخواهند حتي اگر در اين دوره پزشكيان انتخاب شود مطمئن باشيد مهره‌ايست كه بازيگردانان با آن ملت را بازي داده‌اند." این یکی از رایج‌ترین هجمه‌ها علیه حضور در انتخابات است. اما نکته مهم که کمتر به آن پرداخته می‌شود مبنای مفهومی این هجمه است که مبتنی بر مفهوم "بازی" است. در نقدهای رایج مفهوم بازی تدقیق نشده است. مفهوم "بازی" امروزه در مطالعات نظری بسیار پیچیده شده است. به عنوان مثال، بازی به معنای تفریح کودکانه که هیچ هدفی را دنبال نمی‌کند امروزه به عنوان تنها تعریف مفهوم بازی استفاده نمی‌شود. بازی به مثابه play که دارای قواعدی است و این قواعد در چارچوبی معنادار می‌شود و اهدافی را دنبال می‌کند که با "امر اجتماعی" نسبت دارد و امر اجتماعی دارای شاخصه‌هایی همچون "منزلت" ، "طبقه" ، "دین"، "مذهب"، "زبان"، "سطح آموزش"، "درآمد"، "قومیت"، "جنسیت"، "شهرنشین یا روستانشین یا کوچنشین" بودن ... می‌باشد که "بازی" استراتژی‌هایش با این امور قابل محاسبه هستند. هر حرکتی در ساحت سیاسی نوعی بازی است که اهدافی را دنبال می‌کند. نمی‌توان بازی‌ی در ساحت سیاست متصور شد که هدف یا اهدافی را دنبال نمی‌کند. بنابراین مشارکت توده مردم می‌تواند اراده‌هایی را شکل دهد که زمین بازی را دگرگون کند یا اهداف دیگری را در بازی خلق کند. ✍سیدجواد میری @Kolbe_Andishe_Farhang

💠به جلیلی رای می‌دهم چرا؟ من، علی علیزاده، به سعید جلیلی رای می‌دهم چرا که گفتار او تنها گفتار سیاسی نسبتا عدالتخواه و فسادستیز این انتخابات بود. چرا که مطالبات معیشتی طبقات پایینی و محروم جامعه در صدای او بیشتر از هر نامزد دیگری شنیده شد. چرا که سیاستهای او اگر عملی شود میتواند مانع از عمیق‌تر شدن دره فقر و غنا در ایران ۱۴۰۳ شود. به ویژه آنکه ادامه وضعیت موجود باعث تقابل جدی طبقات محروم با نظام سیاسی می‌شود و ایران را به سمت بحرانی امنیتی می‌برد. به سعید جلیلی رای می‌دهم چرا که گفتار او تنها گفتار استعمارستیز و استقلال‌خواه و حامی اقتصاد ملی در این انتخابات بود و درکش از توسعه فراتر از فروش نفت و باقی مواد خام و واردات محصولات مصرفی بود. تازه آن هم به قیمت خلع سلاح در قالب احیای برجام. گفتارِ جلیلی نشان می‌دهد او با سازوکار غارت کشورهای جهان سوم توسط امپریالیسم آشناست و می‌داند استقلال اقتصادی همزمان نیازمند مقابله با امتداد داخلی امپریالیسم، یعنی سرمایه داری انگلی و غیرمولد و غیرملی و الیگارشی بیوطن است و گمانم همین، دلیل این هجمه همه‌جانبه سکولار و مذهبی و چپ و راست علیه اوست. به جلیلی رای می‌دهم چرا که در ایران ۱۴۰۳ که دهکهای پایین توسط کارگزاران شکم‌سیر و بالانشین و رسانه‌ها و گفتارهای جریان اصلی اصلاح‌طلب و اصولگرا اصلا دیده نمی‌شوند و به حساب نمی‌آیند یک روایت ملی از پیشرفت ارا‌ئه داد که محرکش همین مردم طبقات پایین هستند. و این یعنی در گفتار جلیلی محرومان قرار نیست زیر چرخ توسعه له شوند، بلکه آنها قرار است یکبار دیگر به صحنه بیایند و خود راننده و لوکوموتیو توسعه شوند. به جلیلی رای می‌دهم چرا که نگاهش سرشار از آینده بود. آنهم وقتی بخش عمده جامعه ایران، زیر فشار توامان تحریم از بیرون و بی‌عدالتی‌های اقتصادی از داخل، توان فکر کردن به آینده را از دست داده‌اند. و بدون تصویری از آینده، ملتی شکل نمی‌گیرد. به سعید جلیلی رای می دهم، به رغم نگرانی‌هایم از سیاستهای فرهنگی و اجتماعی او به ویژه درباره زنان. با این آگاهی که باید با او و حامیانش در گفتگویی انتقادی ماند. اما خطر سیاستهای فرهنگی و جنسیتی او را بسیار کمتر از خطر نامزدهای نئولیبرالی می‌دانم که پروژه مرکزی‌شان احیای وابستگی اقتصادی ایران به سیاستهای واشنگتن در قالب برجام است و تقسیم رانت بین محافل قدرت و ثروت داخلی به نام تعامل. ✍علی علیزاده @Kolbe_Andishe_Farhang

💠 چارچوب اقدام‌های اجتماعی مورد انتظار از دولت چهاردهم در این بیانیه تحلیلی می‌خوانیم: 1⃣ حفظ قدرت خرید و سفره عموم مردم 2⃣ احیای حقوق کارگران 3⃣ آموزش و پرورش دولتی و باکیفیت 4⃣ حل تبعیض های اساسی 5⃣ تضمین آزادی های اساسی و امکان مشارکت‌های مردمی 6⃣ توجه ویژه به استان های محروم و مرزی @nameh_jomhour @Kolbe_Andishe_Farhang

💠مطالبات و توصیه‌های سیاستی جمعی از پژوهشگران و فعالان حوزه کارگری به دولت چهاردهم در این سند می‌خوانیم: 1⃣ توسعه مالکیت عمومی و سهم‌بری عادلانه 2⃣ تشکل یابی 3⃣ دستمزد 4⃣ امنیت شغلی @nameh_jomhour @Kolbe_Andishe_Farhang

💠جامعه‌پذیری اجتهاد و انتخابات رهبر گرامی انقلاب، همواره از مطالبه‌ای نسبت به اقشار مختلف صحبت کرده‌اند که می‌توان آن را ذیل عنوان «جامعه‌پذیری اجتهاد» جانمایی کرد (اجتهاد در معنای عام و کلی و به‌معنای قوه‌ی تشخیص در شناخت خیر و مصلحت عمومی جامعه)؛ به بیان ساده، ایشان در دیدار با دانشجویان، معلمان، کارگران و... به‌طور کلی اقشار مختلف جامعه، مدام از این نکته صحبت می‌کنند که باید فهم عمومی مردم از مسئله‌های کشور بالاتر برود و همگی اهل تشخیص بشوند و مکرّراً از جهاد عمومی تبیین سخن گفته‌اند. دلالت این سخن در موسم انتخابات، به‌طور کلی ناظر به این است که مردم باید بر اساس قوه‌ی تشخیص خودشان انتخاب کنند؛ بنابراین این قوه‌ی تشخیص و فهم اجتهادی،«باید عمومی و مردمی» بشود. بر این پایه و در موسم انتخابات، قرار نیست در تعیین مصداق اصلح، مردم از علما و نخبگان و مداحان و... تبعیت کنند؛ این بر خلاف منطق جامعه‌پذیری اجتهاد است؛ اتفاقاً کار نخبگان و خواص و علما و... باید تلاش برای ارتقاء فهم و قوه‌ی تشخیص مردم باشد نه تعیین مصداق؛ جامعه‌ی در حال رشد، جامعه‌ای است که علما و نخبگان به ارتقاء قوه‌ی تشخیص و انتخاب آن کمک می‌کنند نه اینکه علما و مداحان و نخبگان و... به مردم تکلیف یا توصیه کنند به چه کسی رأی بدهید! اگر علما و نخبگان به وظیفه‌ی خود در ارتقاء قوه‌ی تشخیص و فهم اجتهادیِ مردم عمل کنند، قاعدتاً به تعیین تکلیف ایشان در گزینش و تعیین مصداق از طرف ایشان نیازی نخواهد بود؛ مردمی که رشد یافته‌اند می‌توانند بهترین انتخاب ممکن را انجام دهند؛ و اگر مردم، خودشان انتخاب کنند، در صورتی که فرد منتخب به تعهداتش عمل نکند، مردم نیز این ضعف را نتیجه‌ی عمل خودشان می‌دانند نه نتیجه‌ی توصیه‌ی علما و نخبگان و خواص. بر خلاف این نگاه، آنگاه که نخبگان و علما به‌ وظیفه‌ی اصلی و کلیدی خود عمل نمی‌کنند و به‌جای آن به تعیین مصداق روی می‌آورند، خود منشأ بروز نقار و شکاف اجتماعی می‌شوند و بعداً توسط جریان‌های روشنفکری، تنبیه می‌شوند و هزینه‌ی این ضعف در مسئولیت‌پذیری را توده‌ی مردم می‌دهند. ✍سعید اشیری @Kolbe_Andishe_Farhang

💠جنگ روانی سیاست بازان! چهره‌های مقاومت هیچ‌گاه درمسائل سیاست داخلی ایران دخالت نکرده و طرف هیچ یک از دعواهای داخلی نایستادند. سیدحسن نیز مطابق همین سیره عمل کرده. کل خبرهای تماس سیدحسن و نیروهای مقاومت کذب و جنگ روانی است. سیاستبازان داخلی متوجه نیستند سرمایه‌های ماندگار انقلاب را در دعواها مصرف نکنند. @Kolbe_Andishe_Farhang

💠"حجت" و "نشاط" انتخاباتی ما را نگیرید! بخش ۱ 🔹️مخاطبان قدیمی می‌دانند که معمولا اینجا کمتر سیاسی می‌نویسم. حالا فرض کن شب انتخابا‌ت باشد و وسط هیاهو بخواهی تخته سیاه بگذاری و از واقعه، فاصله تحلیلی بگیری! حوالی ۱۱ شب می‌بینم در گروه‌ها می‌گویند بزرگی گفته نظرم عوض شد به ق. اینطور توجیه می‌شود‌ که چون در دوگان‌سنجی‌ها، در دور دوم انتخابات، ق در مقابل پزشکیان رای‌آور‌تر است از ج! در دلم می‌گوید منی که در زندگی پژوهشی‌ام اینقدر داده‌بازم و این مدت سیراب و شیردان نظرسنجی‌های معتبر (از مراکز بدون تعارض منافع) را بیرون ریخته‌ام، معتقدم که با توجه به ضرایب خطا و نزدیکی اعداد و سیر تحولات روزها و ساعات آخر اصلا نمی‌شود چنین استنتاجی از داده‌ها کرد. داده‌ها یک محکماتی دارند و یک متشابهاتی. متشابهش (‌آینده‌پژوهی رفتار مردم در دور دوم با ده‌ها مولفه پیچیده) را چسبیده‌اید و محکمش (تمایل فعلی افراد به الف و ب) را رها کرده‌اید؟ بعد این‌ها را عَلَم کرده‌اید در مقابل حجت قطعی افراد بر انتخابشان؟! به جای اینکه مردم را به انتخاب عاقلانه و آگاهانه ترغیب کنید، آن‌ها را انداخته‌اید در بازی آینده‌پژوهی که اگر فلان شد در دور دوم بهمان می‌شود و بعد بیسار می‌شود. عنایت دارید داریم با مردم چه می‌کنیم؟ 🔹️در یک گروه دیگر می‌بینی یک تحلیل دیگر به خوردمان می‌دهند که انصراف ج باعث می‌شود نزدیک ۹۵ درصد سبدش به ق منتقل شود، اما در مورد ق اینطور نیست و اگر ق انصراف بدهد، پزشکیان سهم ۲۰ درصد از سبدش خواهد داشت. بعد نشسته این‌ها را جمع و تفریق کرده با سبد فعلی‌شان (آن‌هم بر اساس داده‌های یک مرکز دلخواه، در یک تاریخ دلخواه، برای رسیدن به نتیجه دلخواه) و گفته پس فلانی باید انصراف می‌داد و بعد روز آخری نشسته به ناسزاگفتن و تکه‌پاره کردن بقیه که ای وحدت‌شکن، ببین چه کردی با ما. [چه ترکیب پارادوکسیکالی شد! اساسا مفاهیم چتری مانند "وحدت" و "اجماع"، پتانسیل طرد شدیدی دارند.] همان جواب قبل را می‌دهم که تعدد متغیرها، ضریب خطا و ده‌ها نکته دیگر باعث می‌شود که حتی بر فرض اعتبار فی‌نفسه داده‌ها، این داده‌ها نتواند دلیل و حجت عقلایی برای عدول از انتخاب درست به دلیل مصالح ثانویه ایجاد کند. 🔹️بعد می‌گویم لو سلمنا که محاسبه‌ات درست باشد (که نیست)، ملتفتی که داری مردم را به چه بی‌عدالتی‌ای سوق می‌دهی؟ فرض کن الف ۴۰ درصد و ب ۱۰ درصد رای داشته باشد ولی الف‌دوستان در فرض انصرافش همگی‌ فداکاری کنند و به ب رای بدهند ولی ب‌دوستان چنین نکنند و تنها نیمی از آن‌ها چنین کنند. نسخه تو این است که الف باید کنار برود تا مجموعا ب ۵۰ درصد بشود، حال‌آنکه در صورت انصراف ب، الف ۴۵ درصد می‌شود. یعنی الف‌دوستان باید قربانی بشوند و کنار بروند، ولو ۴ برابر بیشترند، چون حاضرند فداکاری کنند! 🔹️از استدلال‌ها بگذریم. یکی از دوستان زنگ می‌زند، می‌گوید از سر شب خیلی‌ از اطرافیانش که می‌خواستند به الف رای بدهند در تردید افتاده‌اند که حاج‌آقا فلانی نظرش عوض شده، سردار فلانی چنین گفته، فلان شخصیت چنان گفته. رگباری از نقل‌‌قول‌ها، جلسات ادعایی بین بزرگان، آن عمویی که هر ایرانی در اطلاعات دارد، آن‌ دایی‌ای که هر ایرانی در بیت دارد و و و ✍علیرضا قربانی @Kolbe_Andishe_Farhang

💠"حجت" و "نشاط" انتخاباتی ما را نگیرید! بخش ۲ ...می‌پرسم فلان شهری که رفتی چطور بود؟ از شور و شوق جوان‌هایی می‌گوید که با نیت‌های خدایی تلاش شبانه‌روزی کرده‌اند. این‌ها را می‌گوید و من دلم‌ می‌سوزد برایشان که چرا نشاط و بهجت‌شان محترم شمرده نمی‌شود. 🔹️گروه فلان را در بله باز می‌کنم. اسکرین‌شات کانال یک عالم که جمع‌بندی لحظه آخرم با توجه به احتمال رای‌آوری و لزوم وحدت این شد. کانال خبری فلان را باز می‌کنم: محمد ضیف و یحیی سنوار که از تونل‌های غزه خود را به سختی به مشهد رسانده بودند، ناامید بازگشتند. 🔹️ساعت حوالی ۳ صبح است. دلم برای امت حزب‌الله می‌سوزد. نه "حجت" برایش باقی گذاشته‌اند و نه "بهجت".‌ نه می‌گذارند عقلانی و منطقی تصمیم بگیرد و نه می‌‌گذارند لذت یک کنش‌گری انتخاباتی تر و تمیز و مخلصانه را درک کند. پدرخوانده‌ها بالغ بودنش را قبول نکرده‌اند، باید برایش تصمیم گرفت. آدم بودنش را هم قبول نکرده‌اند، هر دوره باید شور و حالش را با این سازوکارهای معیوب بالا به پایین وحدت، کوفتش کرد و حتی اگر وحدتی هم حاصل نشد، ملامتش کرد. 🔹️می‌خواهم در ادامه بنویسم: ما حتما به فناوری نرمی برای تجمیع اراده‌ی پایین به بالا (نوعی تحزب بومی خودمان) نیاز داریم که انتخاب درون‌حزبی‌اش پیش از انتخاب بین‌حزبی‌اش از سوی اعضا انجام شود و این ابتذال انصراف و وحدت‌های دقیقه نودی را نداشته باشد. آن‌قدر هم ترومای زخم پدرخوانده‌ها بر ذهنیتم سایه افکنده که حتی به نسخه‌ی آوانگاردی مانند دائو (dao: سازمان نامتمرکز خودگردان) مبتنی بر بلاک‌چین فکر می‌کنم، سفت سفت، بدون قابلیت اعمال نفوذ. می‌خواهم این‌ها را بنویسم ولی قطعا ساعت ۳ صبح زمان مناسبی برای این حرف‌ها نیست. این موقع شب، هنوز ذهنم ناآرام است و نمی‌توانم بخوابم. مسئله‌ام رای به الف و ب نیست. هرکدام که سر کار بیایند و مانع دولت سوم روحانی شوند، همین هم خوب است. ولی دلم واقعا برای امت حزب الله می‌سوزد. حجت و نشاط‌شان را نگیرید. فراتر از مقیاس زمانی امروز و اکنون فکر کنید. عقل و احساس این مردم، حجت و نشاط این مردم را باید محترم شمرد و به آن فرصت ظهور و بروز داد.. ✍علیرضا قربانی @Kolbe_Andishe_Farhang