نقش شیعیان کوفه در رخداد خونین کربلا ++++ شیعیان و محبان امیر المؤمنین امام علی (ع) در کوفه در اکثریت بود، اما مردم کوفه همه شیعه نبود، بلکه غیر از شیعیان کسانیکه به امویها گرایش داشت نیز به صورت فعال حضور داشت. در لشکر ابن سعد در کربلا حدود ۲۰ هزار نیرو جمع شده بود، این نیرو همه از کوفه بود، از شام، بصره، مصر و جاهای دیگر نیامده بود، اما غالب لشکر وی پیروان اموی در کوفه بودند، عده کمی هم از شیعیان سست عقیده و مال اندوز کوفه نیز بود. میان این لشکر کسانی هم بود که به امام حسین (ع) نامه نوشته بود مثل شبث بن ربعی و... اگر هیمنه شام و ابن زیاد نبود، شیعیان به راحتی می توانست لشکری بیش از سپاه ابن زیاد در کوفه آماده کنند و پیروان و هواداران معاویه را مغلوب کنند، اما هیمنه شام و ابن زیاد موجب شد که شیعیان کوفه دچار تشتت شود، این پراگندگی موجب شد که جمع زیادی از بزرگان شیعه زندانی یا مقتول شوند و جمعی دیگر نیز به کنج خانه ها خزیدند. این که گفته شود امام حسین (ع) به دست شیعیان کشته شد یک مغالطه آشکار است. چون ابن سعد فرمانده لشکر کربلا به طور مستقیم از سوی ابن زیاد برگزیده شده بود، وی نیز با حفظ سمت ولایت بصره والی کوفه از سوی یزید بود. یزید به صراحت به ابن زیاد دستور داده بود که از حسین (ع) بیعت بگیر اگر تن نداد سرش را برایم بفرست. عامل اصلی حادثه کربلا یزید است، اما عامل مباشر ابن سعد و ابن زیاد و سپاه شقی ابن زیاد حاضر در کربلا است. سهم شیعیان کوفه در این رخداد خونین تنها عدم مقابله و سستی در مقابل ابن زیاد است. یکی از عوامل مهم این عدم استقامت رقایتهای شدید میان پیروان امام علی (ع) در نمایندگی شیعه بود، هر تیره مدعی رهبری شیعه در کوفه بود، این خصوصیت، به علاوه هیمنه شام موجب شد که قیام حضرت مسلم ابن عقیل (ع) به شکست مواجه شود و نتواند در مقابل تبلیغات گسترده و سؤ ابن زیاد مقابله کند. سنت الهی است که هیچ ملتی و گروهی با اختلاف و تفرقه به جایی نمی رسند. #حکمتی ۱۴۰۲/۰۵/۱۵