🔻از سبزه میدان تا واشنگتن 1⃣ یکم. خبر دردناکی است. رئیس کل بانک مرکزی اعلام کرده است که نرخ ارز آزاد توسط یک سایت آمریکایی برای صرافان تعیین می شود. 2⃣دوم. ما دو بازار تعیین کننده قیمت ارز داریم. بازار اصلی که ارز مبادله ای است و تامین کننده ارز مورد نیاز کشور است و بازار آزاد که به گفته بسیاری از مسوولین از جمله وزیر اقتصاد دولت شهید رئیسی کمتر از یک درصد معاملات است. با این توضیح یک درصد بازار ارز کل اقتصاد را درگیر کرده است؛ آنهم نه بازار آزاد در میدان فردوسی و سبزه میدان، بلکه بازار دلالی و سوداگری ارز در فضای مجازی که از بیخ قیمت سازی است و حالا جناب فرزین اعلام کرده است که نبض آن در دست مزدوران مجازی آمریکایی است. یعنی یک قیمت گذاری غیرواقعی و تصنعی در فضای وهمی، کل اقتصاد و بلکه روح و روان مردم در فضای واقعی را درگیر کرده است. 3⃣سوم. با این مقدمه یک سوال روشن وجود دارد. اگر ردپای تروریست های اقتصادی و مزدورهای امریکایی در فضای مجازی انقدر صریح و اشکار وجود دارد و تا چهارراه استانبول و سبزه میدان امتداد دارد، چرا ورود امنیتی به بازار نمی شود؟ خبر رئیس کل بانک مرکزی یعنی اینکه مهمتر از ابزار اقتصادی، اقدامات امنیتی لازمست. دولت ضروری است صریحا اعلام کند که بازار غیررسمی ارز را به‌هیچ‌وجه تحمل نخواهد کرد. این کار برای جلوگیری از سفته‌بازی ضرورت دارد و دستگاه قضایی بی رحمانه با هرگونه تمردی از قانون در بازار ارز برخورد کند. 4⃣چهارم. و دست آخر اینکه وقتی مکرر گفته می شد که فکری برای حکمرانی مجازی کنید برخی عمق ماجرا را دقیق نشدند. اما امروز سطح اثرگذاری نقشه و مکر دشمن تا سر سفره های مردم پیش روی شان است بلکه عبرت گیرند. 🖊محسن مهدیان ..... ....

چه در ‎#حصر، چه در ‎#قصر ، چه در ‎#قبر باشید، زندگی، آرزوها و آینده هزاران نفر جوان ایرانی مثل من، ‎#هنگامه_شهیدی را که در سال۸۸بازداشت شدم،«۴ ماه انفرادی» بودم و به «۶سال» حبس محکوم شدم را بباد فنا دادید و هیچ وقت این خسران،به ما جبران نخواهد شد. ‎#فرقه_اصلاحات ‎#عوام_فریب ‎#خدعه_تقلب 🖋️ هنگامه شهیدی ...... ......

💬 بسم‌‌الله‌الرَّحمن‌الرَّحیم سه‌شنبه ۱۱ دی‌ماه ۱۴۰۳ 🌸 الهی به امید تو 🌸 ♦️ ..... ..........

خوب حرف میزنی... از خاصیت قبرستون و مرگه... ..... .....

✅آموزش و پرورش و فرقه اصلاحات ▪️نباید اجازه داد اصلاح طلبان در هیاهوی فیلترینگ و حجاب و دلار از یک طرف هزاران رد گزینشی را وارد نظام تعلیم و تربیت کنند و از طرف دیگر پیرمردهای اصلاح طلب و ستادچی ها را بر تربیت نسل نو مسلط کنند. ..... ....

🔻وقتی رییس‌جمهور بالاخره می‌گوید «ما می‌توانیم» 🔹تصویر عمومی از کابینه چهاردهم عمدتاً با «نمی‌شود و نمی‌توانیم» شکل گرفته است. با وجود آن که پزشکیان در آستانه شش ماهگی دولت خود به سر می‌برد اما همچنان «دعوا نکنیم» و «کارشناسان باید نظر بدهند» پای ثابت سخنان او در هر جلسه و نشست و مصاحبه‌ای است. این وضعیت وقتی نگران‌کننده‌تر است که دقت کنیم رئیس دولت در مهمترین مسائل ذهنی مردم از جمله قیمت ارز، کالاهای اساسی و معیشت محرومان تقریباً در سکوت مطلق به سر می‌برد. 🔹در این بین اما تلاش خالصانه‌ای برای تغییر این تصویر ناامید و منفعل از رییس جمهور وجود دارد. تولید و انتشار گزارش جلسات رهبر انقلاب با رییس جمهور درباره مشکلات اقتصادی، شاید تنها موقعیتی است که از مسعود پزشکیان تصویری اقتصادی و معطوف به مشکلات روزمره و سفره مردم به نمایش می‌گذارد. 🔹تنها در این موقعیت است که مردم رییس جمهور خود را نه در وضعیت «نمی‌شود» و «دعوا نکنیم» که در وضعیت «مشکلات راه حل دارند» می‌بینند و روزنه‌های امید در دل جامعه باز نگه داشته می‌شود. مسعود پزشکیان فقط در حیاط بیت رهبری از یارانه و سفره محرومان صحبت می‌کند و این خود به قدر کافی گویای وضعیت دولت چهاردهم است. 🔹در این بین افکار عمومی، نخبگان سیاسی و رسانه‌ها وظیفه دارند که رییس دولت را دائما در همین نقطه تصور کنند، از او بخواهند همچنان متمرکز بر حل مشکلات اقتصادی بماند، درباره معیشت و سفره مردم صحبت کند، از درد تولیدکنندگان بگوید و همچنان که خود او از «حل مشکلات مردم در کنار رهبری» گفت، به جای «پزشکیانِ گعده روحانی و ناطق نوری» مسیر «پزشکیانِ بیت رهبری» را ادامه دهد! ...... .....

🔻قایق کاغذیِ روشنفکریِ تمامیّت‌خواه: اخلاق به‌عنوان پلۀ اضطراری 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. گفتگوی آقای حاتم قادری با آقای بیژن عبدالکریمی، در لحظه‌ای که در انتظار شنیدن پاسخ‌ها و دفاع‌های ایشان بودیم، قطع شد؛ البته نه از سوی حاکمیّت، بلکه از سوی خودش. عبدالکریمی، به اقتضای گفتگویی که طرف مقابلش، یک روشنفکرِ متعلّق به جریان مخالف حاکمیّت بود، به نقد منطق و مبنای روشنفکران پرداخت و اشاراتی نیز به قادری داشت. قادری، شاید مَثَل اعلای همان روشنفکرانی بود که عبدالکریمی، چندین سال است که زبان انتقادی‌اش را به روی‌شان گشوده است، اما روشن است که مخاطبش، نوعی از شخصیّت روشنفکری در دوۀ پساانقلاب است و نه شخص قادری. عبدالکریمی، خودش به جریان روشنفکری تعلّق دارد اما روشنفکری، ماهیّتی به‌شدّت پیوستاری دارد. به‌هرحال، این بار مواجهه در درون جریان و جبهۀ روشنفکری بود و یک روشنفکر، روشنفکر دیگر را خطاب قرار داد تا نشان بدهد که در این پهنۀ معرفتی، دیگرانی نیز هستند که به گونه‌ای دیگر می‌اندیشند. عبدالکریمی، چاره را در تقابل‌های نفی‌مدار و تمامیّت‌خواهانه نمی‌بیند و می‌خواهد در میانۀ همۀ امکان‌ها و امتناع‌های عینی، مسیری بیابد که تلاطم و تکانه نیافریند و جامعه را از چاله به چاه نیفکند. او چون هویّتی مستقل و درون‌زاد دارد و حجّتش را در جایی بیرون از اندیشه‌اش جستجو نمی‌کند، می‌تواند به روشنفکریِ برانداز و بحران‌زاد و مطلق‌بین بتازد و واقعیّت‌ها و عینیّت‌هایی را پیش روی دیدگان این لایه از روشنفکری بنشاند که آشکارا، مبطل استدلال‌های تخیّلی آنهاست. نزاع او با اینان، واقعیّت‌بنیان و اینجایی است، نه سهم‌خواهانه و مصلحت‌اندیشانه. او به‌خوبی می‌داند که چهارچوب‌شکنی و ساختارستیزی، حاصلی جز غلتیدن به آشوب و اغتشاش و بحران و ویرانی ندارد و فردایی که روشنفکریِ جزمیّت‌زده و همیشه‌مخالف وعده می‌دهد، هرگز فرا نخواهید رسید. [دوم]. و اما قادری. او در دهۀ هفتاد و در همنوایی با جبهه و جریان اصلاحات، برخاست و نامش بر سر زبان‌ها افتاد، اما او حتی در آن زمان نیز آنچنان خویشتنِ معرفتی و غایاتِ روشنفکری‌اش را شاذ و شدید و بیرون‌زده تعریف کرد که هیچ‌گاه، جدّی انگاشته نشد. می‌شد به‌روشنی دریافت که نقدها و گفته‌ها و مواضع وی، کارکردی جز ساخته‌وپرداخته‌کردن یک هویّت تقابلیِ ساختارشکن ندارد و نمی‌تواند هیچ مسیر و معبری را بگشاید. بنابراین، فقط می‌توان او را خواند و شنید و بس. تفکّر وی، امکانی برای تحقّق ندارد؛ چون نسبتی با واقعیّت ندارد. او یک قایق کاغذی ساخته بود که به کار بازی ساده‌سازانۀ روشنفکری می‌آمد و نه یک طرح فاخر و عینی که بتواند واقعیّت را دگرگون کند. قادری نشان داد که با ریشه‌ها و بنیان‌ها، سرِ ستیز دارد و منطقش، بر نفی و تصادم و تضاد و اصطکاک استوار است و می‌خواهد همۀ داشته‌ها و اندوخته‌های تاریخی را بسوزاند. روشن است که چنین اندیشه‌ای، بی‌بدنه و بد اقبال می‌ماند و در عمق مهجوریّتِ نظری و اجتماعی، روزبه‌روز، بر غلظت و نفی‌پایه‌گی‌اش افزوده می‌شود، اما همچنان به آن اعتنا نمی‌شود. حادشدگی و غلیان انفجاری، همیشه مخاطب‌ساز نیست. بااین‌حال، او بر همین مدار اندیشید و به اکنون رسید. اکنونِ او، تکرار همان گذشتۀ ناپخته و بی‌حاصل است؛ او همان اندیشه‌های دهه‌های هفتادی خویش را تکرار می‌کند و می‌کوشد چهارچوب نظریِ منسوخ و معیوبش را برای ارائۀ توضیح معرفتی، مطرح کند. این اندیشه، نه در گذشته از کفایت تبیینی برخوردار بود و نه اکنون چنین بضاعتی دارد. [سوم]. پس از چالش‌گریِ عبدالکریمی، قادری دچار عصبیّت و برانگیختگی شد و عنان از کف داد، اما برای نهفتن و پوشاندن این حالت انفعالی، فرار به جلو کرد؛ او می‌خواست از موقعیّت انقباضی بگریزد و دستاویزی بهتر از اخلاقِ گفتگو نداشت. او نمی‌توانست از خودش دفاعِ استدلالی کند، پس باید عبدالکریمی را متهم به تندی و غلظت و بی‌اخلاقی می‌کرد تا هم بگریزد و هم آبرو و اعتبارش را حفظ کند. ادبیات عبدالکریمی، در سطح گفتگوهای رایج بود و حاجت به عذرخواهی نداشت، اما مسأله این بود که وی توانسته بود قادری را از غار تخیّلات روشنفکرانه‌اش بیرون بیاورد و تازیانۀ واقعیّت‌ها و امکان‌ها را بر تنِ طرح وی بنوازد. این نواختنِ بی‌پروا همان و گریختنِ ناموجّهِ قادری از معرکۀ گفتگو، همان. قادری از اخلاق به‌عنوان پلۀ اضطراری استفاده کرد، اما مخاطب می‌فهمد که او از آتشِ استدلال‌هایی گریخت که به جانِ قایق کاغذی‌اش افتاده بود. طرح قادری، نه‌فقط بیگانه با حقیقت و آرمان است، بلکه حتی با واقعیّت و امکان نیز سرِ ستیز دارد؛ این طرحِ غیرقابل‌دفاع، تنها در موقعیّتی می‌تواند بیان شود که یک‌سویه باشد یا در آن سو، طرحی نشسته باشد که همگون و مشابه باشد. ...... .....

آقایون مقاومت کنید روز مرد نزدیکه 😂😩 ..... .....