🔰 اگر پیامبر اسلام(ص) امروز بودند...
🔸در شرایطی امسال هفته وحدت و میلاد عزیزترین برگزیده خدا را جشن می‌گیریم که نزدیک به یک سال است بخشی از امت پیامبر اسلام(ص) در زیر شدیدترین حملات دشمن صهیونیستی قرار دارند.
🔸آن روز که پیامبر اسلام علم هدایت و مبارزه با کفار را در جامعه کوچک مسلمانان به دست گرفتند، چه اتفاق افتاده بود و کدام نیروی درونی آنان را یاری می‌کرد که در مقابل حکومت سراسر ظلم سران قریش بایستند و دشمن را به تسلیم وادارند.
🔸و چرا امروز کشورهای مسلمان با وجود آنکه از لحاظ عِدّه و عُدّه صدها هزار برابر روزگار پیامبرند، نمی‌توانند در مقابل ۸ تا ۱۰ میلیون یهودی صهیونیست که روزانه دهها زن و کودک مسلمان فلسطینی را به خاک و خون می‌کشند، بایستند.
🔸نگارنده بر این تصور است قدرتی که مسلمانان در صدر اسلام بر آن تکیه داشتند چیزی جز «وحدت و یکپارچگی» جامعه اسلامی آن روز نبوده است.آن روز مسلمانان«وحدت» را نه یک تاکتیک، بلکه یک اصل قرآنی می‌دانستند که از منبع وحی دریافت و بر آن اعتقاد راسخ داشتند. این بود که در مواجهه با یهودیان بنی قریظه با آن همه قلعه‌ها و استحکامات سخت، توانستند دشمن عنود و مزاحم مسلمانان را از پیش روی خود بردارند.
🔸آن روز که پیامبر اسلام در مقابل دشمنان ایستادند، نه تجهیزات و ساز و برگ نظامی حضرت و اصحابش فراتر از امکانات دشمن قسم خورده قریش که اراده کرده بودند حکومت نوپای پیامبر (ص) را ساقط کنند، بود و نه دیپلماسی و مراودات حکومت تازه تاسیس ایشان می‌توانست دفع‌کننده تهدیدات احتمالی دشمنان باشد.
🔸سران کشورهای اسلامی و فراتر از آن، همه مسلمانان، در هفته وحدت و در آستانه میلاد فرخنده آن یگانه دوران پیامبر ختمی مرتبت(ص) باید این سؤال را از خود بپرسندکه نسبت‌شان با پیامبر اسلام و آموزه‌های قرآنی او در مواجهه با کفّار و دشمنان صهیونیستی و جنایات آنها در غزه چیست و اگر پیامبر اسلام(ص) امروز در بین ما تشریف داشتند، چه می‌کردند؟آیا از اکتفایمان به جشن‌هایی که برای حضرتش برگزار می‌کردیم خرسند بودند یا همه همت خویش را به خرج می‌دادند تا زنان وکودکان فلسطینی و غزه را از دست جلّادان صهیونیست نجات دهند.
https://kayhan.ir/001Evy
👤 #حسن_رشوند
🔰 با چوب وفاق قانون ذبح نشود! (۱)
👤 #حسن_رشوند
🔸حزب دموکرات ایران وابسته به نخست‌وزیر وقت (احمد قوام) که در تیر ماه ۱۳۲۴ تشکیل شده بود به مناسبتی جشنی را در تهران برپا کرده بود. در این جشن، نخست‌وزیر و مظفر فیروز (خواهرزاده مصدق که در زمان نخست‌وزیری قوام به ریاست تبلیغات و معاونت سیاسی نخست‌وزیری رسیده بود) و عده‌ای از رجال سیاسی برای تماشا در بالکن یکی از ادارات نشسته بودند که مظفر فیروز برای خودشیرینی و شاید هم به تناسب مسئولیت تبلیغاتی خود و البته با هدف ارتقاء جایگاهش در دولت، سر در گوش نخست‌وزیر کرد و گفت: قربان، این جمعیت انبوه فقط برای خاطر حضرت اشرف این‌جا آمده‌اند. قوام که در میان سیاستمداران روزگار خویش از ذکاوت بیشتری برخوردار بود، خنده معناداری کرد و گفت: روزی که پزشک احمدی را دار می‌زدند در میدان توپخانه جمعیت بیش از اینها بود!
در این حکایت خدای نکرده قصد قرینه‌سازی رئیس‌جمهور محترم با عنصر نامطلوب و بدنامی همچون قوام یا دیگر دولتمردان فاسد دوران قاجار یا پهلوی را نداریم که این قیاسی بسیار غلط و مع‌الفارق است. این حکایت تاریخی از آن رو گفته شد که این روزها رفتار برخی اصلاح‌طلبان با مقوله «وفاق» مورد توجه و تاکید رئیس‌جمهور محترم که شعاری اعتقادی و برگرفته از مبانی دینی است، دستاویزی شده تا خواسته‌های دیکتاتورمآبانه جماعتی، باب هرگونه انتقاد قانونی آن‌هم انتقاداتی از سوی مراجع رسمی همچون مجلس شورای اسلامی و رئیس آن که وظیفه اصلی آنها نظارت برحسن اجرای قانون است را به بهانه «مخالفت با وفاق» ببندند. چاپلوسانی که درِ گوشی و در بستر مشاوره دادن‌های پشت اتاق‌های در بسته یا با نوشتن تحلیل‌ها و تیتر‌های جهت‌دار در رسانه‌ها به رئیس‌جمهور محترم، مخالفت با یک رویه غلط غیرقانونی انجام شده در بخشی از دولت را مخالفت رئیس‌مجلس با «وفاق» مورد تاکید دولت تلقی می‌کنند. در این‌جا به چند گزاره اشاره می‌شود:
🔻۱- پنجشنبه‌ای که گذشت نه تنها تیتر یک، بلکه تمام صفحه اول روزنامه «هم‌میهن» غلامحسین کرباسچی اختصاص داده شده بود به انتقاد قانونی محمدباقر قالیباف رئیس‌مجلس در‌باره انتصاب غیرقانونی محمد جواد ظریف در مسئولیت معاونت راهبردی رئیس‌جمهور با تیتر«عبور از وفاق». همچنین در دو مطلب سرمقاله «تکرار خودزنی سیاسی» و یادداشت سردبیر با عنوان «خود را نشناختن»، رئیس یک قوه فقط به دلیل بیان یک واقعیت قانونی «حضور ظریف در دولت غیرقانونی است»، مورد شماتت و سرزنش قرار گرفته بود. این در حالی است که آنچه قالیباف مطرح کرده بود، صرفا یک بند قانونی است که در حال حاضر برای بررسی به کمیسیون مربوطه مجلس ارجاع شده است و طبیعی است تا زمان بررسی موضوع، هرگونه انتصابی بدون توجه به مفاد قانون، خارج از روال قانونی است و تخلف محسوب می‌شود و قرار نیست اختلاف دیدگاه یا انتقاد از موضوعی، با برحسب «عبور از وفاق» و اتهام‌زنی‌های بی‌اساس همچون؛ «جناب آقای قالیباف! قرار نیست هر فرد بی‌صلاحیتی به دلیل حمایت شما یا وابستگی به شما همچنان در مصدر کار بماند. بهتر است خودزنی سیاسی را پایان دهید»، مواجه شود. صرفنظر از دعوای آقایان با رئیس‌مجلس، سؤال این است که چرا در حالی که روزنامه‌های اصلاح‌طلب تا پیش از هرگونه آتش‌بسی در لبنان، مکرر در اخبار و تحلیل‌های خود سخن از ضرورت هرچه زودتر آتش‌بس در لبنان و ایضا در غزه می‌کردند، ولی در فردای روز آتش‌بس در حالی که همه رسانه‌ها از آتش‌بس و شادی مردم لبنان نوشتند، به یکباره موضوعی که بیش از سه ماه است در رسانه‌ها می‌چرخد را محور خبری آن روز قرار دادند؟ آیا هدف آنها به حاشیه بردن یک موضوع مهم منطقه‌ای و برجسته کردن یک موضوع حاشیه‌ای که در بستر قانونی خود قابل حل است، نبوده است؟!
🔻۲- تجربه رفتار‌های گذشته برخی اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که آنها کمترین وفاداری به قانون اساسی و قوانین مصرح جاری کشور که از قضا در این دوره مورد تاکید ویژه رئیس‌جمهور است را ندارند که نمونه بارز آن را در لوایح دو قلو «افزایش اختیارات رئیس‌جمهور» که در دوره دوم رئیس‌جمهوری خاتمی در شهریور ۱۳۸۱ به مجلس داده شد و در نهایت پس گرفته شد را دیدیم. در لایحه افزایش اختیارات رئیس‌جمهوری، برخی اصلاح‌طلبان ساختارشکن حتی به‌دنبال بستر قانونی برای افزایش اختیارات رئیس‌جمهور نبودند و فراتر از آن تغییر قانون اساسی را دنبال می‌کردند. برای روشن شدن این موضوع کافی است به مقاله علیرضا علوی تبار- که این روزها یک طرف ثابت گفت‌وگو با رسانه‌های اصلاح‌طلب و نسخه پیچیدن برای دولت پزشکیان است- دولت پزشکیان است-در شماره ۱۹ ماهنامه «آفتاب» عیسی سحرخیز در مهر ۱۳۸۱ با عنوان «گذاربه مردم سالاری در سه‌گام » توجه داشته باشیم.
🔻ادامه دارد...