چرا تن دادن به حکومت طاغوت، به تدریج انسان را بی‌اخلاق می‌کند؟ #باران بر دشت‌ها می‌بارد. از یک بارانی که باریده، #دو_رودخانه ایجاد می‌شود. یک رودخانه‌، آب شور است و یک رودخانه، آب شیرین! باران یکی است، امّا یک جا تبدیل به آب شور می‌شود و در جای دیگر، آب شیرین. چرا؟ چون در یک زمین، گنبد نمکی‌ای بوده که وقتی آب آمد، این نمک در آن حل شد. لذا آبی درست شده که غلظت نمکش فوق‌العاده است و اگر انسان بخورد، کشنده است. حیوان را می‌کشد و درخت را هم می‌سوزاند. اما آن یکی، چون زمینش گنبد نمکی نداشت، آبش شیرین شد. انسان‌ها هم این‌طوری‌اند. وقتی انسان #حبّ_ریاست دارد، انگار گنبد نمکی دارد. ریاست، مثل باران که نعمت خداست، بر او وارد می‌شود، اما آنچه از او صادر می‌شود، #آبِ_شور است. دیگران که مطیعِ ریاست او هستند، این آب را می‌خورند و #می‌میرند. نه اینکه بدنشان بمیرد؛ غیرت‌شان می‌میرد! همّت‌شان می‌میرد! وفا و رحم‌ و مروّت‌شان می‌میرد! چون #طاغوت بر آنها حکومت کرده. یک انسان ریاست‌طلب اداره‌شان کرده است. امّا اگر حکومت به‌دست انسان خداترس و باتقوا برسد، می‌شود #آب_شیرین؛ چون گنبد نمکی ندارد. این حکومت، حیات‌بخش است. انسانی که از این حکومت اطاعت کند، در او حیا زنده می‌شود، رحم و مروّت، پاکی و طهارت زنده می‌شود. آیت الله حائری شیرازی @BisimchiMedia