می بینم این که طالع خورشید می‌دمد بر صحنه‌ی تلاطم کف ها و سوت ها

میبینم ازدحام شگفت کبوتران از بین دست های بلند قنوت ها

می‌بینم این که خاطره و خنده می‌شود این های و هوی هرزه‌ی باد و بروت ها

شیرین من؛ به تلخی از این قصه یاد کن ‹روزی که خاک پر شود از طعم توت ها(:›

•عبدالجبار‌کاکایی !

تصدقتون آقای امام رضا؛ میدونم اگر دیگه حرف دلتنگی بزنم، دارم زیادی پرویی میکنم. ولی باور کنید دست خودم نیست؛ یجایی دیگه اینقدر همه چیز و همه کس غیر قابل تحمل میشه برام که جز شما کس دیگه ای رو نمیشناسم که بهش پناه‍″ ببرم .. دعوت کنید؛ قسمت کنید؛ بطلبید که بیام دیدنتون:)). لطفاً ..

وقتی توی یه جمع کسی صبحت میکنه و ناخوداگاه کلمه‌ای رو اشتباه میگه؛ اینکه یهو بزنیم زیر خنده که طرف حس خجالت بکنه و یجورایی مسخره بشه خیلی بده. بیاین حواسمون رو بیشتر جمع کنیم دچار این اشتباه نشیم که ممکنه یه نفرو براحتی آزرده خاطر کنیم از خودمون:)) #فرهنگسازیِ‌قشنگ

-²⁶days-

بیا تنهایی ام را بتکان و با همان دست های خاکی شده از تنهایی، دستی به سرم بکش .. بیا گمان کنیم هر روز هفته تو می آیی و من هر روز تو را می‌بینم. اصلا خیال کنیم من هر صبح برایت چای دم میکنم و تو سر سفره‌ی صبحانه صدایم میکنی و میگویی: چای آماده نشد؟ گشنگی مردیم.″ بیا هر ماه باهم به سفر برویم و مقصدمان را ندانیم کجاست . اصلا بیا تا ظهر با هم بخوابیم. فقط بیا .. بیا و بیش از این مرا منتظر نگذار ! دلتنگم؛ خیلی دلتنگ. [ #زینبِ‌بهار| آغازِ یک نانوشته ]

-²⁵days-