-²⁶days-

بیا تنهایی ام را بتکان و با همان دست های خاکی شده از تنهایی، دستی به سرم بکش .. بیا گمان کنیم هر روز هفته تو می آیی و من هر روز تو را می‌بینم. اصلا خیال کنیم من هر صبح برایت چای دم میکنم و تو سر سفره‌ی صبحانه صدایم میکنی و میگویی: چای آماده نشد؟ گشنگی مردیم.″ بیا هر ماه باهم به سفر برویم و مقصدمان را ندانیم کجاست . اصلا بیا تا ظهر با هم بخوابیم. فقط بیا .. بیا و بیش از این مرا منتظر نگذار ! دلتنگم؛ خیلی دلتنگ. [ #زینبِ‌بهار| آغازِ یک نانوشته ]

-²⁵days-

اهالیِ خوش ذوق؛ #شعر؟

بی کسی کِی خوار سازد زادهٔ اقبال را؟ شهپر سیمرغ می‌گردد مگس‌ران زال را

با تهی چشمان چه سازد نعمتِ روی زمین؟ سیری از خرمن نباشد دیدهٔ غربال را

می‌توانی در دو عالم نوبتِ شاهی زدن صرف در تسخیرِ دلها گر کنی اقبال را

پیچ و تابِ عشق را از دل‌ زدودن مشکل است کِی به افشاندن توان بی‌نقش کردن بال را؟

می‌توان ز افتادگی بردن به ساقِ عرش راه دولتِ پابوس روزی می‌شود خلخال را ..

مار از نزدیکیِ گنج اژدهایی می‌شود از برای جاه می‌جویند مردم مال را

ساده‌لوحانی که محوِ حسنِ بی‌رنگی شدند ابجدِ مشقِ جنون دانند خط و خال را