تو نهایت عشقی، نهایت دوست داشتن، حضرت دل‌تنگی؛ #آقای‌امام‌حسین :)))))))))) با این عکسی که گرفتم از قشنگ‌ترین مکان دنیا، این متن رو سازگار کنید. نور بشه به قلبتون.

چشم‌ها" داشت صحبت می‌کرد. دستش را گرفته بودم. همیشه می‌گفت: وقتی حرف میزنم، دستم را بگیر تا وسط حرف زدن یادم نرود این تویی که مقابلم نشستی. با هر فراز و نشیب لحن صدایش، دستش گرم و سرد می‌شد. این اولین باری بود که هیچ کدام از حرف هایش را نفهمیدم و غرق شدم در حالتش هنگام حرف زدن. حرفش تمام شده بود و سکوتی در میانمان حاکم. پرسید: خوبی؟ نگاهش کردم. خیره شدم به مردمک چشم هایش. هیچ نگفتم، فقط نگاهش کردم. انگار منتظر جوابم نبود. تمام حرف هایم را از دیده هایم شنیده بود. گفت: دوست دارم وقتی با من حرف میزنی. ولی من که حرفی نزده بودم!! ابرو هایم را به نشانه‌ی تعجب بالا بردم، که ادامه داد: تو تنها کسی هستی که چشم هایش را می‌شنوم، حتی اگر صدایی از جانبت به گوشم نخورد.

رفیق" اگر کسی درباره‌ی تو از من پرسید، می‌گویم: نگران تر از من به خودم، مهربان تر از من به خودم، عزیز تر از من به خودم، همراه تر از من به خودم، پناه تر از من به خودم. می‌گویم: یک نفر نزدیک تر از من به خودم. اگر کسی درباره‌ات پرسید، می‌گویم: کسی که گاهی بیش تر از خودم دوستش دارم و مراقبش هستم. تو خانواده نیستی که کنارم باشی، همسایه نیستی که پشت دیوار خانه ام باشی، غریبه نیستی که رهگذر قاب چشمم باشی، تو یک عضو از وجودمی، یک قطعه از قلبم، یک رگ میان رگ هایم، یک روح که در وجودم هستی، حتی وقتی کیلومتر ها از تو فاصله دارم. تو نزدیک‌ترین غریبه ای؛ همان عضو خانواده که خودم انتخابش کرده ام، خودم پیدایش کرده ام.

میگن وقتی امام جواد به دنیا اومدن، امام رضا فرمودند: مولودی با برکت تر از جواد؛ برای شیعیان ما زاده نشده🫀:).

مرا با #شعر یاد کن.

از تو سکوت مانده و از من صدای تو چیزی بگو که من بنویسم به جای تو

حرفی که خالی‌ام کند از سال‌ها سکوت حسی که باز پُر کندم از هوای تو

این روزها عجیب دلم تنگِ رفتن است تا صبح راه می‌روم و پا به پای تو

در خواب حرف می‌زنم و گریه می‌کنم بیدار می‌کنند مرا دست‌های تو

هِی شعر می‌نویسم و دلتنگ می‌شوم حس می‌کنم کنارمی و آه .. جای تو ..