دعا میکنید از اعماق وجودتون برام؟ رو به راه نیست متاسفانه اوضاعم؛

بخاطر اینکه در طول مدت شیمی‌درمانی در اثر داروهاشون کم کم موهاشون می‌ریزه ، و این ممکنه تو روحیشون تاثیر بزاره و یجور ریز ریز زجرکشیدن باشه همون جلسه اول شیمی درمانی موهاشونو کوتاه میکنن و با ماشین میتراشن‌ ، که دیگه هی نرن جلوی آینه و به ریختن دسته دسته موهاشون نگاه کنن . جلسه اول شیمی درمانیش موقع کوتاه کردن موهاش ، یه دسته از موهاشو جمع کردیم با بچه‌ها . بعد نشستم تیکه تیکه دورشونو کش بستم و گذاشتم تو دستمال تو یه جعبه . و بهش نشون دادم و قول دادم که یه روزی موهاش خوش‌رنگ‌تر و بلندتر از قبل درمیاد .

تا آخر عمر میتونم گریه کنم؛

https://eitaa.com/noothiing/3501 از این پیام ناحله شروع کنید به خوندن لطفاً:))))))

بغض؛اشک؛آه‍؛غصه؛غم؛درد؛هق‌هق؛حسرت؛انتظار ! ای خدا آرامش‌بده به قلب همه و من ..

خدایا شکرت؛ بابت تموم نعمت هایی که بهمون میدی و ما متوجهش نمیشیم ..

آدم‌ها عجیب‌و‌غریب‌اند؛نه‌تنها غریب بلکه‌قریب .. دل که بسپاری به وجودشان می‌روند، دوستشان که بداری خسته میشوی و زجر میکشی؛دست‌به کمر بگذاری برای کمک کردن به آنها دستت را پس میزنند و به بدترین شیوه‌ی نامعلوم ناامیدت میکنند . آدم‌ها بی رحم اند و بی‌انصاف ! یک طرفِ‌ قاضی‌میشوند و حکم میدهند برای هر‌طرفی که خودشان‌از آن ‌بیزار اند .. بوی‌تلخِ‌قهوه شیرین‌است در مقایسه با خوی‌ تلخِ برخی‌آدم‌ها؛ که تلخ‌بودن به مزه نیست و به وجود‌ است′! اما برعکس؛ داستانِ زندگی برخی‌آدم‌ها جان‌سوز و غمگین است، هستند در غربت؛قضاوت میشوند‌در غربت؛تنهایند‌در غربت؛بی‌یار و یاورند در غربت؛ قریب‌اند در غربت . نام‌و نشان دارند و بی نام‌ونشان‌اند؛همه‌کاره‌اند و‌هیچ‌کاره؛تنها‌اند‌و‌مظلوم:) و گاهی واژه‌ی مظلوم برای بیان وجودشان زانو‌میزند بر خاک؛ آدم‌هایی هستند که وجودشان نایاب است و شناختنشان نایاب‌تر؛ و من چه خوشبختم‌که نایاب‌ترین‌وجود‌زمانه‌ام را میشناسم‌و دوست دارمش و برایش‌جانم‌را هم بدهم، باز کم‌است ..(: #زینبِ‌بهار [ برای‌بغضِ‌عجیبِ‌در‌گلویم‌که‌از‌آنِ‌توست؛ ۲۱ آذر ۱۴۰۱ ]

یکم مساعدنیستم و نمیخوام حس بد بهتون بدم؛دعام کنید خیلی و دعاتون میکنم خیلی؛ فعلا یاحق‌تا بیام′! -بمونید تا برگردما:)

توی چشمام پر از اشکه اما زمینی برای باریدن نیست من می‌خوام سر رو شونت بزارم چه فایده؟! تو که دلت با من نیست پ.ن: بداهه‌ای از حال و هوای اشکی تجریش. به وقت ۲۲ آذر ظهر‌.

من شدم ابر بهاری و تو مثل پاییز غم نشون دادی کاش نبودم تا ببینم که به کسی جز من رخ نشون دادی(: من شدم خاطراتِ خیس و رسوایی من شدم تجلی درد و تنهایی تو شدی کسی که جون میداد پای عشقش، برای تنهایی *ردیف مثل هم نشد ولی چون فی‌البداهه اومد گفتم دیگه ..