کاش می شد ز سفر برگردی با همان چند نفر برگردی؛

چله ی اشک گرفتیم برات به امیدی که سحر برگردی′!

مادرم گفت همین جا بنشین بنشینم دم در برگردی؟

سیزده قرن نشستند نشد بنشینم چقدر برگردی؟!

نور چشمان همه می رفتی قول دادی به نظر برگردی ..

•صابرِخراسانی !

همه امشب رفتن؛ ولی تو منو تنهایی از خونمون کشوندی که شب یلدامو با تو بگذرونم(: [ بماند برایِ اولین شبِ یلدایی که مهمانِ تو بودم مادر؛ برای اولین شبِ خادمی؛ ۳۰ آذر ۱۴۰۱ ]

′شبِ‌یلدا″ به ضمیمه‌ی تمامِ یلداهایی که در کنارِ خانواده بودم و دور کرسی مینشتیم و آقابزرگ داستان‌هایش را یکی‌یکی تعریف میکرد؛به ضمیمه‌ی همه‌ی دور همی های فامیل و سر و صداهای هرسالِ امسال متفاوت ترین مهمانیِ یلدا را شرکت کردم′! امسال مشتی عاشق را دیدم که بجای خواندنِ فالِ حافظ آمدند و برای‌تو شعرِ دلتنگی خواندند .. صاحبِ خانه شما بودید و مهمانان یلدا راخود دستچین کردید و صد شکر که مرا برای خادمی‌صدا کردید تا خدمتگزارِ مهمانانتان باشم؛ فکر میکردم مهمانیِ خلوتی باشد، اما راستش دیدم که سنگِ تمام گذاشتند عاشقانتان(: . و امسال بجای دانه‌های انار برایتان دانه‌دانه باریدند . امشب خبر از کرسی و بساطِ داستان‌های خیالی نبود که بجای گرم شدن زیر کرسی هرکس آمده بود تا در آغوشتان گرم شود . هرکس آمده بود تا زمستانش را با دعای شما آغاز کند . هرکس آمده بود تا به نوعی تنهایی هایش را در کنارِ سفره‌ی مهربانیِ شما فراموش‌کند؛ امشب بجای داستان های خیالی ما شنیدیم از داستانِ آن ′در و دیوار:)″ امشب بجای خنده‌های واهی و زودهنگام، برایتان یک دقیقه بیشتر سینه زدیم . یک دقیقه بیشتر از غمِ غربتِتان روضه شنیدیم و یک دقیقه بیشتر مظلومیتتان را درک کردیم′!. مادرِ هجده‌ساله‌ی ما؛ امشب آمدیم که یک دقیقه بیشتر درکنارتان باشیم و بگوییم: ما تمامِ عمرمان را از وجودِ شما داریم(:′ امشبی را یک دقیقه بیشتر برایمان مادری کنید″. امشب آمدیم که یک دقیقه‌ اضافه‌ی یلدایی را در کنارِ شما باشیم:) همین . #زینبِ‌بهار [ بماند از شبِ یلدایِ مادری؛ ۳۰ آذر ۱۴۰۱ ]

از فرطِ خستگی خوابم نمیبره؛

خدایا مارو از راهِ خودت جدا نکن′!

خدایا مارو جوری ببخش که انگار هیچوقت کار خطایی نکردیم(:′