سیزده قرن نشستند نشد بنشینم چقدر برگردی؟!

نور چشمان همه می رفتی قول دادی به نظر برگردی ..

•صابرِخراسانی !

همه امشب رفتن؛ ولی تو منو تنهایی از خونمون کشوندی که شب یلدامو با تو بگذرونم(: [ بماند برایِ اولین شبِ یلدایی که مهمانِ تو بودم مادر؛ برای اولین شبِ خادمی؛ ۳۰ آذر ۱۴۰۱ ]

′شبِ‌یلدا″ به ضمیمه‌ی تمامِ یلداهایی که در کنارِ خانواده بودم و دور کرسی مینشتیم و آقابزرگ داستان‌هایش را یکی‌یکی تعریف میکرد؛به ضمیمه‌ی همه‌ی دور همی های فامیل و سر و صداهای هرسالِ امسال متفاوت ترین مهمانیِ یلدا را شرکت کردم′! امسال مشتی عاشق را دیدم که بجای خواندنِ فالِ حافظ آمدند و برای‌تو شعرِ دلتنگی خواندند .. صاحبِ خانه شما بودید و مهمانان یلدا راخود دستچین کردید و صد شکر که مرا برای خادمی‌صدا کردید تا خدمتگزارِ مهمانانتان باشم؛ فکر میکردم مهمانیِ خلوتی باشد، اما راستش دیدم که سنگِ تمام گذاشتند عاشقانتان(: . و امسال بجای دانه‌های انار برایتان دانه‌دانه باریدند . امشب خبر از کرسی و بساطِ داستان‌های خیالی نبود که بجای گرم شدن زیر کرسی هرکس آمده بود تا در آغوشتان گرم شود . هرکس آمده بود تا زمستانش را با دعای شما آغاز کند . هرکس آمده بود تا به نوعی تنهایی هایش را در کنارِ سفره‌ی مهربانیِ شما فراموش‌کند؛ امشب بجای داستان های خیالی ما شنیدیم از داستانِ آن ′در و دیوار:)″ امشب بجای خنده‌های واهی و زودهنگام، برایتان یک دقیقه بیشتر سینه زدیم . یک دقیقه بیشتر از غمِ غربتِتان روضه شنیدیم و یک دقیقه بیشتر مظلومیتتان را درک کردیم′!. مادرِ هجده‌ساله‌ی ما؛ امشب آمدیم که یک دقیقه بیشتر درکنارتان باشیم و بگوییم: ما تمامِ عمرمان را از وجودِ شما داریم(:′ امشبی را یک دقیقه بیشتر برایمان مادری کنید″. امشب آمدیم که یک دقیقه‌ اضافه‌ی یلدایی را در کنارِ شما باشیم:) همین . #زینبِ‌بهار [ بماند از شبِ یلدایِ مادری؛ ۳۰ آذر ۱۴۰۱ ]

از فرطِ خستگی خوابم نمیبره؛

خدایا مارو از راهِ خودت جدا نکن′!

خدایا مارو جوری ببخش که انگار هیچوقت کار خطایی نکردیم(:′

خدایا مارو از مسیر اهلِ‌بیتت جدا نکن′!

خدایا مارو شرمنده‌ی چادرِ حضرتِ زهرا نکن:)″

ای‌خدای‌رئوف؛ از بی عقلی و نادانی ما بگیر و به بصیرت و آگاهی ما بیفزا تا اینقدر دچارِ خطا و حواس پرتی نشیم