واقعا خوشحال شدم؛ ممنونم ممنونم ممنونمممم🥺♥️

-كُن لِما لا تَرجُو أرجي- به آنچه اميدش را ندارى، اميدوارتر باش ..

الهی اگر مرا به آتش دوزخ ببری به جهنمی‌ها می‌گویم که تو را دوست می‌داشتم(:🌿′

-مناجات‌شعبانیه

-

آسمان هم که باشی، آخر در چنگ زندان‌ِ زمینی آدم که دیگر جای خود دارد′! از چه مغرور می‌شوی فرزند آدم؟ -مراقبِ منِ سرکشِ خودت باش-

ممکنه به محض دیدن این پیامم یه صلوات بفرستید برام؟(:

خرابه اگر باشی؛ حسین آبادت می‌کند .

وقت نماز را صرفِ چیزی غیر خدا نکنیم دل نشین تر است؛ پ.ن فعلا این دو تصویر بمونه اینجا تا بعد از نماز راجبشون بگم براتون

-

〖سَر‌تا‌پا‌خَزانیم؛ اَما دَم‌اَز‌شوقِ‌بَهاران‌می‌زَنیم..〗 - حیف است این روز های پایانیِ سال به بیهودگی و اتلاف وقت بگذرد′! این روز های‌پایانِ سال را بیش از پیش همنشینِ تنهایی‌ کرده‌ام؛ و اینبار ترجیح دادم نظاره‌گر باشم به اعماقِ آدم‌ها .. در این چند روز آخر، ثبتِ خاطرات بیشتری کردم و بیشتر از هر زمانی کتاب خواندم . این روزها فقط می‌خواهم کوله بار هزار و چهارصد ویکی ام را بیشتر سنگین کنم؛ چرایش را نمی‌دانم اما خوب می‌دانم آنچه که آخر از من و برای من میماند همین نوشته ها و خوانده‌‌هاست . نه حرف ها می‌مانند و نه آدم هایی که برای دیدنشان خود را به هر دری زدم تا برایم بمانند . ____ می‌نشینم رو به آدم ها؛ هنذفری را در گوشم گذاشته و بیکلامِ محبوبم را پلی می‌کنم . کمی کتاب میخوانم، و کمی از دنیای کتاب و آدم های پیرامونم می‌نویسم .. راستش اینکه چه می‌نویسم برایم اهمیتی ندارد، می‌نویسم تا تنهایی ام را با نقابِ آدم های اطرافم تسکین بخشم′. خدا بخیر کند این روز های پایان سال را برای آنان که تنهایند؛ ‹ همه به دنبالِ نو شدن هستند، کاش کسی بیاید نو کند این‌همه کُهنگی را › [ #زینبِ‌بهار| از جمله ثبت‌های آخر سالی؛ برای تنهایی‌ام به هنگام شنیدن غوغای آدم ها؛ ۲۷ اسفند ۱۴۰۱ ]