#بلاغت_کاربردی #۲۴ 💥بسم الله الرحمن الرحيم🔅«فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَذِهِ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُوا بِمُوسَى وَمَنْ مَعَهُ ...» ✔️ استاد معظم فتوحی حفظه الله 🔻 در این سلسله مباحث به تجزیه و ترکیب ادبی آیه ۱۳۱ سوره اعراف پرداخته شده است. ↪️ 2⃣ نكات و اشارات بلاغی: ❓چرا نسبت به مجئ حسنه «إذا» و فعل ماضی، و نسبت به إصابت سيّئه «إن» و فعل مضارع انتخاب شده است؟ 🔹جواب: از آن جایی كه مجئ جنس حسنه (مطلق حسنه) برای همه‌ی بشر در تمام ازمنه قطعی است، چون هيچ وقتی نيست كه هر انسانی از نعمتی از نعم الهی برخوردار نباشد، اگر مثلا از پنج تا محروم است، از پنجاه تا برخوردار است، به اين جهت نسبت به مجیء حسنه «إذا و فعل ماضی» که برای امور قطعی‌اند انتخاب شده، ولی نسبت به اصابت سيّئة، از آن جایی كه مراد از سيّئة مطلق سيّئة نبوده، بلكه خصوص قحطی و مانند آن بوده، و آن هم كم اتفاق می‌افتاده و نادر الوقوع بوده، و نادر الوقوع هم متناسب با مشكوک است، لذا برای اصابت سيّئة «إن و فعل مضارع» كه متناسب با مشكوكيّت‌اند، انتخاب شدند. ❓چرا نسبت به «حَسَنَة» كلمة «جَاءَتْ» بكار برده شد، و نسبت به «سَيِّئَة» كلمة «تُصِبْهُمْ»؟ 🔹جواب: «مجئ» مطلق آمدن و در مواردی آمدن چيزی به نفع شخص است، نفعی که او مترقّب و منتظر آن است و از آن استقبال می‌كند. و «إصابه» خوردن چيزی به چيزی است، مانند اینکه تير به هدف بخورد، و یا سنگ به كسی بخورد، و در خيلی از موارد ناگهانی است، ضربه‌ای به مصاب وارد می‌شود و ضرری به او می‌رسد كه برای او ناگوار است، و لذا نسبت به حسنه كه مطلوب است و به نفع اوست و او از آن استقبال می‌كند، كلمة «جاءت» به كار برده شده، ولی نسبت به سيّئة، كه نوعاً ناگهانی است و به ضرر طرف، و برای او ناگوار است كلمه‌ی «أصابت» به كار برده شده است. 💥«وصل» به معنای: عطف جمله شرطيّه دوم بر جمله‌ی شرطيّه‌ی أول، برای اين است كه بين الجملتين توسط بين الكمالين وجود دارد بدون مانعی از عطف، و حكم آن هم وصل است. 🔺 پایان نکات ادبی و بلاغی آیه ۱۳۱ سوره اعراف. 👉 @raveshsonnati