🔴 ⚫هنگامی که بونصر مشکان، استاد بیهقی می‌میرد، بیهقی چه زیبا می‌نویسد: «هنگام آن است که لَختی قلم را بر وی بگریانم». 🔹اکنون قلم در سوگ سایه می‌گرید، و در فراق او شعر یتیم می‌شود. 🔸سایه - به دور از هر نگاه دیگری- روحی بسیار لطیف داشت و شعری زلال و روان و پرمعنا. 🔹معاصرت با چنین شاعری که زمان را درنوردیده مایه ابتهاج است. روانش شاد. مژده بده، مژده بده، یار پسندید مرا سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا جانِ دل و دیده منم، گریه خندیده منم یارِ پسندیده منم، یار پسندید مرا کعبه منم، قبله منم، سوی من آرید نماز کان صنمِ قبله نما خم شد و بوسید مرا پرتو دیدار خوشش تافته در دیده من آینه در آینه شد: دیدمش و دید مرا آینه خورشید شود پیش رخ روشن او تابِ نظر خواه و ببین کاینه تابید مرا گوهرِ گم بوده نگر تافته بر فرق فلک گوهریِ خوب نظر آمد و سنجید مرا نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند رشکِ سلیمان نگر و غیرتِ جمشید مرا هر سحر از کاخ کرم چون که فرو می‌نگرم بانگِ لک الحمد رسد از مه و ناهید مرا چون سر زلفش نکشم سر ز هوای رخ او باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا پرتو بی پیرهنم، جان رها کرده تنم تا نشوم سایه خود باز نبینید مرا #هوشنگ_ابتهاج #سایه 🔷تولد:۱۳۰۶ درگذشت:نوزدهم مرداد ۱۴۰۱ #محسن_رجبی_تهرانی https://www.instagram.com/p/ChEWlGjomJ9/?igshid=MDJmNzVkMjY= https://eitaa.com/KimiyayeSaadat