نقش آفرینی اساتید #هنرمعلمی استاد تاثیر گذار ترین و موفق ترین عامل در پرورش طلبه است... این ویژگی مرهون عوامل زیر است: 1️⃣ این که بستر تربیت و تحول انسان «ارتباط» است و فرصت استاد برای ارتباط با طلبه از همه بیشتر است... 2️⃣ طلبه در مقابل مقام علمی استاد به طور طبیعی (تواضع) می کند... 3️⃣ استاد بر خلاف مدیر ،معاون آموزش،... با گروه محدودتر و جمعیت کمتری روبرو است و بالطبع مشکلات آنان را از نمای نزدیک می بیند و با سرعت و دقت بیشتری در می یابد و امکان شناخت استعدادها و قوت و ضعف طلبه را بیش از همه و پیش از همه دارد. 4️⃣ انس و صمیمیت استاد در ارتباط طولانی با طلبه، روز به روز بیشتر می شود و زمینه ی اثرگذاری و نقش آفرینی او هموارتر می گردد. همین انس و صمیمیت است که طلبه را به درد دل با استاد و بیان مسائل فردی خود تشویق می کند و از او «اذن خیر» و سنگ صبوری برای مشکلات طلبه پدید می آورد. 🔻تاثیر استاد در طلبه قطعی است. استاد حتی اگر نداند و نخواهد رنگ شخصیت خود را به طلبه انتقال می دهد و ناهشیار بر او اثری می افکند. این فرایند ناخودآگاه را باید شناخت و مدیریت کرد و از ظرفیت آن به نفع تربیت بهره گرفت؛ 🔺البته توجه داریم که درجه اثرگذاری استاد و اثرپذیری طلبه از استاد به عوامل گوناگونی بسته است. تأثیر همه اساتید مانند هم نیست، همان گونه که تاثیر یک استاد در همه شاگردان مشابه نیست. 📚برشی از کتاب نقش تربیتی اساتید در مدارس علمیه، ص۲۳ و ۲۲

#هنرمعلمی 🔸 معمولا سؤال مى ‏شود كه در كلاس چگونه بايد بود؟ در حالى كه سؤال مهم‏ تر اين است كه اساسا، چرا بايد معلم بود؟ 🔸 ما تا نقش انسان در هستى را درك نكرده باشيم، نقش معلم در كلاس را نخواهيم فهميد. تا چرا بودن انسان پاسخ نگيرد، چگونه بودن او جواب نخواهد گرفت. 🔸 آيا نقش تو، تعيين كننده شغلت بوده است؟ 🔸 چگونه مى‏توان از يك معلم، «صبر» و «تحمل» و «فداكارى» و «از خود گذشتگى» انتظار داشت، در حالى كه نداند «چرا بايد صبور و ايثار گر باشد»؟! 🔸 «وَ كَيْفَ تَصْبِرُ عَلى ما لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْراً »؛ و چگونه صبر مى‏كنى به آنچه احاطه نكرده‏اى به آن از راه دانش؟! (استاد علی صفایی حائری، تربیت کودک، صفحه 10)