💠 ادب ضیافت 🔸 وقتی مهمان عزیزی در راه است، ما سه وظیفه داریم: وظیفه اول آن است ‌كه به #استقبال او برویم؛ وظیفه دوم آن است ‌كه مادامی كه در حضورش هستیم، #حق_شناس باشیم و مقدمش را گرامی بداریم و سوم اینكه وقتی او قصد حركت و رفتن دارد، چند قدم او را #بدرقه كنیم. 🔸 ماه مبارك رمضان كه #ضیافت_الهی است و ما را به ضیافت فرا خواندند، دستورهایی هم دادند كه ما با آن دستور به استقبال این ماه برویم و آن این است كه چند روز پایانی ماه پُربركت شعبان را انسان روزه بگیرد یا لااقل یك روز قبل از ماه مبارك رمضان، صائم باشد كه با روزه در پایان ماه شریف شعبان، به استقبال ماه مبارك رمضان برویم. بعد هم این ماه را به عنوان «شهر اكبر» معرفی كرده‌اند، زیرا #ظرف_نزول_قرآن_كریم است، بنابراین ما با بزرگی و كرامت باید در خدمت این مهمان بزرگ می ‌بودیم كه ـ ان‌ شاء ‌الله ـ این ‌‌چنین بودیم! وظیفه سوم، جریان بدرقه است؛ این مهمانی كه وارد شد و رفت، باید چند قدم او را بدرقه كنیم. در بدرقه ماه صیام گفتند كه وقتی روز #عید_فطر كه روزه گرفتن در آن جایز نیست سپری شد، مستحب است انسان شش روز در اول ماه شوال روزه بگیرد، تا ماه مبارك رمضان را بدرقه كند؛ این ضیافت الهی را با ضیافت الهی باید بدرقه كرد. 🔸 این سه وظیفه, هر سه با روزه صورت می گیرند یعنی با روزه، به استقبال ماه مبارك رمضان می‌ رویم، در خود ماه مبارك رمضان هم كه صائم هستیم، بعد هم در ماه شوال، شش روز روزه می‌ گیریم تا این ماه را بدرقه كرده باشیم. این روزه گرفتن‌ ها برای آن است كه انسان را با فرشته ‌ها شبیه بكنند. اینكه انسان شبیه فرشته می ‌شود، این كمال نهایی نیست، چون انسان‌ هایی هستند كه معلم فرشته ها هستند؛ ولی این مقدار برای ما فضیلت است كه ما شبیه فرشته بشویم. فرشتگان شعارشان این است كه ﴿وَ مَا مِنّا إِلّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ﴾؛ هر كسی از ما كار خودش را انجام می‌ دهد؛ نه بی راهه می ‌رود و نه راه كسی را می بندد. اگر ما بی راهه نرفتیم، یك؛ راه كسی را هم نبستیم، دو؛ #خوی_فرشتگی در ما پیدا می شود. 📚 درس اخلاق تاریخ: ۱۳۸۳/۰۸/۲۸ #تلنگرانه #اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج @Mahdaviyatshahinshahr