و من هراس دارم از گم و گور کردن ِ خودم!🚶🏿‍♂

آخر تایم کلاساش بود حاضر شدم و آماده رسیدم بهش ؛ ببخشید خانم ِ .. میتونم ی ِ قهوه مهمونتون کنم ؟ و لبخنداش ! وای ِ من ؛ وقتی سعی داشتم توی مغزم بوی ِ قهوه رو از عطرش تفکیک کنم دستمو گرفت گفت ببینم چی شده همش چشمات بسته‌ست؟ خندیدم با صدای بلند ! ببخشید خانم ِ .. زیادی بوی زیست شناسی به مشامم میرسه عا ! ریز و نخودی خندید آره ‌‌.. اون از بین دنیای فلسفه و منطق رسیده بود به زیست ! از شناخت جامعه بُر زده بود به شناخت زیست .‌ . تا ی ِ وقتی از همه جا خسته بودم مثل همین روزا برم بگم ؛ ببین خانم دکتر شکستم .. خورد شدم و اون بشه مرهم ِ تن ِ خسته‌ی من.. اون از دلیل و برهان آوردن رسید به شناختن سلول به سلول مغز و روان و آروم کردنش .. و چه دلنشین این لحظه‌ها (: - بعدازظهر ِ دوازدهمین روز ِ مهر ِ 1401 -

‌سکوت با آن قیافه‌ی بدریختش مظلومانه رو‌به‌رویم نشسته و کُلت طلایی‌اش را روی پیشانی‌ام گذاشته ؛ نمی‌دانم بمیرم یا فریاد بزنم!

اون ثانیه‌هایی ک ِ داری اعتراف میگیری!(:

می‌دونی ی ِ شبایی خاطراتش مطلوب و دلچسب و از قضا قراره امشب جزو همون دسته از خاطرات فراموش نشدنی باشه(:

بماند به یادگار از روزی ک ِ خلاف علاقه‌م‌ گذشت با رنگ صورتی ! و همیشه فکر میکنم چرا مثل بقیه دخترا با دیدن صورتی جیغم در نمیاد و دوسش ندارم چرا از همون بچگی از این رنگ فراری بودم و هیچ رقمه تحملش جالب نبود .. روزایی ک ِ به خاطر علاقه رفیقام این رنگ و به تن میکنم و از خنده‌هاشون ک ِ این بشر از صورتی فراریه و به خاطر ما پوشیده انرژی میگیرم ؛ لحظه‌هایی ک ِ خنده‌ی اونا خیلی مهم‌تر از علاقه خودم میشه و خب ی ِ قسمتی از کمدم رو اختصاص میدم به علایق اونایی ک ِ لبخندشون زندگی تازه میده به روح‌م‌(: پنجشنبه‌ای به تاریخ ِ چهاردهم ِ هفتمین ماه! به یاد تمام لبخندای ریز و درشت‌ش :»

در هزارتوی مغزم گمشده‌ای بود به اسمِ من ؛ من به دنبالِ من میگشت و من باید کمکش میکردم!(:

آیدایِ من ؛ تنت رازی‌ست جاودانه ک ِ درخلوتی عظیم با من‌اش در میان می‌گذاری!(: - شاملو

لابد واقعا طلسم شدیم ک ِ نمیشه ن ٓ ؟!(:

نمی‌دانم ؛ شايد هم نگاه من به خطا رفته باشد ، اما آدميزاد گاهی به يک نظر هواخواهِ کسی می‌شود ، گاهی هم صد سال اگر با کسی دمخور باشد ، دلش بار نمی‌دهد ک ِ با او دست به يک کاسه ببرد!(: