ی ِ وقتایی مثل الان ، ک ِ زیاد هم‌ پیش اومده ! از این همه شرح‌دادن خودم متنفر میشم .. عمیقا حس میکنم جایی برای کشف‌کردن نمی‌مونه ؛ همه میدونن کجام ، در چه حالم ، چی حس میکنم ، چی گوش میدم ، با کیا چی گفتم و .. ی ِ وقتایی واقعا دلم می‌خواد یکی بیاد و از جمله : خیلی وقته ازت خبر ندارم ، در موردم استفاده کنه . بیاد بگه کجای جهانی ؟ واقعا دوست دارم بدونم اگر جایی از خودم ردی نزارم ، کسی براش سوال پیش میاد ک ِ کجام ؟ زحمت به خودش میده دنبالم‌ بگرده ؟ و در نهایت برآورده‌شدن این حس ک ِ کسی جایی نگرانته و تو رو کم داره نیاز عشق و تعلق‌مو پر می‌کنه ؟ همون‌کاری ک ِ واقعا دوست داشتم برای خیلی‌ها همین الان انجام بدم ولی نمی‌تونم ! شاید این نتونستن من نیست فقط ؛ دو طرفه است .. همه‌مون نتونیم ! میدونیم چی‌گم‌ کردیم ، نمی‌دونیم چجوری بگیم ک ِ گم‌کردمون چیه ؛ نه ؟

من قلبم براش فشرده شد .. از اینکه صداش توی ویس دیگه اون طنز همیشگی‌و نداشت ، از اینکه نمیشد به استفاده از کلماتش در توضیح موقعیت خندید ، حالش خوب نیست و من کاری از دستم برنمیاد ! هیچ کاری از دستم بر نمیاد ، اون لحظه فقط دلم می‌خواست مثل دکتر استرنج چهارزانو‌ می‌نشستم‌و تمام احتمالات و سیر می‌کردم‌و برمی‌گشتم و براش از [ قطعیت ] حرف می‌زدم ؛ دلم می‌خواست تا خونشون میدوییدم .. میرسیدم جلو در خونه‌شون و محکم بغلش می‌کردم ، بهش می‌گفتم همه‌چی‌ درست میشه و هرگز شک نمی‌کردم به اینکه همه‌چی‌ درست میشه .

در کل ِ متن‌های من شاید کلمه‌ی ِ دوستت دارم را نتوانی بیابی ، اما میتوانی حس کنی چگونه کلمات دوست‌داشتنت را فریاد میزنند .

عشق موجود ِ ناغافلی‌ست ک نه به بودن ِ معشوق کار دارد نه به نبودنش ، فقط خدا نکند ناغافل باران ببارد .

بگذار در اول صحبت قدرت پنهانی تو را برایت شرح دهم ؛ قدرت درونی تو همان اراده است ! گفتم اراده ک ِ شاید خیلی اوقات از خواب صبح‌گاهی خود حتی به زور دل کندی و سراغ کارهایت رفتی ، از چیزهایی ک ِ خواستی گذشتی و درک داشتی ، از هدف‌هایی ک ِ ناامید شدی برای محقق‌‌شدن‌شان نگذشتی و دوباره و دوباره تلاش کردی ، در هنگامی ک ِ من و درون من دردی بزرگ ُ پیچیده بود با اراده‌ات اشک‌هایت را پاک کرده و لبخند هدیه دادی ! تو نمی‌دانی ، اما اراده‌ی تو سبب این شد ک ِ دوباره بلند شوی و من به تو افتخار میکنم .

سلام بر انسان امیدوار و حساسم! نامت آبرو و اصلیت وجودیت انسان است.. نام من ستاره‌ی راهنماست! هنگامی ک ِ در راهروی بیمارستان قلبت راه میروی و پریشان در پی بیماری بزرگی با نام اعتماد هستی.. میبینمت ک ِ چگونه اشک‌هایت عجز را فریاد میزنند و پاهایت توان راه رفتن ندارند.. من ستاره‌ی راهنما هستم تا به تو بگویم در این زمان از زندگی‌ات مراقب بیماری اعتماد باش چرا ک ِ هر لحظه ممکن است در پس بیماری اعتماد انزجار به نفرت آدم‌ها را بیابی! - به یاد ِابرک ِمخمورم .

دلتنگی تا کجا ؟ مغز می‌پرسد ، قلب با استیصال اشک‌هایش را پاک می‌کند و فریاد نمیدانم سر می‌دهد . هر دو خسته از جنگیدن با هم ، گوشه‌ای به انتظار می‌ایستند.. شاید انتظاری بی‌پایان . ..͜ 

آغوش بیاورید ! کرسی ُ بخاری ُ پتو ُ لحاف دیگر اثر ندارد .

-

خودت رو بغل کن ! ی ِ وقتایی خودت تنهایی بهتر بلدی از خودت مراقبت کنی ؛ واسه اونی ک ِ تنش سرمازده‌بود و بغل می‌خواست . ..͜ 

در تو گریزان شدم از فتنه ِ خویش .