②استاد بلند گفت: کی حاضر است اولین نفر برای پرواز باشد؟ دستش را بالا برد: من یکی از پسرها گفت: خانم ده بزرگی حالتان بد می شود ها. بدون لبخند نگاهش کرد و گفت: خب شما بفرمایید.😏✋ _ آمادگی ندارم. یعنی می ترسم. -پس اجازه دهید من سوار شم. هنوز لبخند کمرنگی گوشه ی لبانش بود که ضربه ای سنگین به ساعدش خورد. رو گرداند. استاد با خشم نگاهش می کرد. داغ شد. گر گرفت. سوخت. چرا؟! من که خوب پرواز کردم؟! بغض در گلویش پیچید. نه نباید اشک هایش پایین می‌آمد. باورش نمی‌شد. تا به حال حتی از پدر و مادرش هم کتک نخورده بود. چه رسد به استادش. – چرا نگاه می کنی؟! یک چیزی هم طلبکاری؟! این چه کاری بود که کردی؟! – فرمودید بنشین ،نشستم! – نشستی یا وا رفتی؟! – استاد؟! – ساکت. تورا چه به خلبانی! باید بروی خانه ی شوهر، ظرف بشویی؛ کهنه ی بچه بشویی. تو را چه به خلبان شدن!🙃💧 خود را محکم گرفته بود. نمی خواست گریه کند. در سرش افکار مختلف مثل ابرها به هم می پیچیدند. همه ی زحماتم به باد رفت. رد شدم، به همین سادگی. حالا جواب پسرها را چه بدهم؟! وای خدای من چقدر خوشحال می شوند. -پیاده شو. برو سر کلاس تا صدایت کنم. _______♡♡♡______________ #معرفی #بانوی_آبی_ها •••┈✾~🍃♥️🍃~✾┈••• @rahianenoor_shahidsolaymani •••┈✾~🍃♥️🍃~✾┈•••