🍃🌸🌼🌸🌼🌸 #ازابلیس_درون_تانورخدا #قسمت_پانزدهم نمیدونستم باید چکار کنم ... 😞 تنها کاری که بلد بودم این بود که نماز بخونم اما بعد نماز مینشستم پای فیلم های.... 🔥🔥🔥 تا اینکه یه دوره برداشتم و به خودم قول دادم دیگه نلغزم اونجا بود که به خودم گفتم میخوام یه الگو بشم... میخوام به همه ثابت کنم میشه! میخوام سایتم بزرگترین سایت مذهبی ایران بشه و انقدر تو سایتم اطلاعات مفید میدم که دیگه کسی مثل رضای گذشته نخواد برای آدم شدن دنبال هزار تا سایت بره... 😓 حرفای هیچکس روم نفوذ نداشت چون همینایی که از خدا میگفتن اصلا از حرفاشون آرامش نمیگرفتم... به خودم قول دادم به تموم دونسته هام عمل کنم و انقدر کتاب بخونم و سخنرانی گوش بدم و انقدر خودمو بسازم که چند سال بعد هیشکی باورش نشه رضا این بود وضعیتش. 👌اولین موفقیتم آبان سال ۱۳۹۳ بود... تونستم چهل روز پاک بشم... ❤️همه چی بعد از آبان سال ۱۳۹۳ تغییر کرد... ☺️یهو حس کردم دستام خودش برای خودش میره... و مینویسه ✅همش یه صدایی در گوشم باهام حرف میزد و بهم میگفت چکار کنم. این صدا تا همین الانم باهامه 😊 و همیشه هم صداش برام قویتر شده... آخه خیلی به صداش گوش میکردم و میدم. درسته پاهام میلغزید اما هر بار روزای پاکیم بیشتر میشد.. تفاوتی که من با تموم اعضای سایتم داشتم این بود که من با اینکه وضعم از همه بدتر بود اما چون درس میگرفتم ،بلند میشدم ویهویی از اکثرشون جلو میزدم و روزای پاکیم بیشتر میشد... سعی میکردم از نقطه ی قبلیم زمین نخورم ادامه دارد ..... ‌❣ @Mattla_eshgh

#جلسه_سوم #قسمت_پانزدهم #کمی_از_اسرار_ولایت جلسه ی قبل یه سوال از جوامع دموکراتیک پرسیدیم👇👇👇 که اِی جامعه بشری میخوای حکم فرمایی بکنی بر کل حیات بشر و این نظام تسخیری و چرخه حیات رو کنترل بکنی ظلم نشه❌ 🔹اگه تو خودت ظلم کردی.... 🔹اِی جامعه بشری 🔹اِی اکثریت... 🔹اگه تو ظلم کردی کی میخواد جلوتو بگیره⁉️ اصلا ای جامعه بشری تو نمی تونی بر خودت حکومت بکنی 👈👌 هیچ ساختار و مکانیزمی وجود نداره که تو خودت بر خودت بتونی نظارت بکنی❌✖️ 🔸اینجا یکی دوتا سوال جواب هم هست... یکیش این هست که👇 میگن به شیوه مطبوعات این کار رو میکنیم👌 که حرف غلطی ست✖️ یکی دیگش هم اینه که👇 به شیوه احـــزاب👌 ⚠️خواص جامعه قدرتمند ها یا قدرت طلب ها بلند میشن تو حزب ها... ➖حزب ها رابطه ای هستند در میان مردم و دولت... ⚠️اونوقت این حزب ها منافع مردم رو تامین میکنن 😕👈که این یکی از حرف های بسیار خنده داره که صدسال پیش زده شده که فقط به درد لطیفه میخوره هیچ کس این رو به عنوان حرف عاقلانه و عالمانه نمی پذیره👆❌ اساسا قدرت ها حزب تشکیل میدن✔️ مردم که حزب تشکیل نمیدن ✖️ مردم بیچاره هم نگاه میکنن میبینن چاره ای ندارن یکی از اینا انتخاب می کنن☹️ 👌در جهان دموکراتیک و جهان آزاد اینجوری هست که...👇 📌اگر این دوتا مسئله رو مطرح بکنن... پاسخش به صورت علمی هم در مجامع علمی در علوم سیاسی و جامعه شناسی مفصل داده شده✅ منتهی بعضیا علاقه ندارن که همه پاسخ ها رو ببینن 👈این بند رو اگر دقت بفرمایید کار زیاد میبره تو محیط خارج از شما...↩️ شما باید خودتون صدها مقاله بنویسید📝 تو محیط خارج از خودتون ببرید جا بندازید🔖 بعد انقدر برید جا بندازید که اصلا خنده دار باشه کسی حرف از جامعه دموکراتیک مطرح بکنه🔇🔇🔇 کجا جامعه دموکراتیک رخ داده⁉️ اصلا امکان داره از نظر نظری⁉️ یه شهرداری تونمیتونی اداره بکنی😳 شورای شهرت رو تو نمیتونی اداره بکنی احزابت رو داخل یه شهر رو نمیتونی اداره بکنی نذارید من مثال هایی بزنم که جو خیلی مشوش بشه بعضی از سوء زن ها هم حتی نسبت به جامعه خودمون هم پدید بیاد 😉 بذارید هیچی نگیم🙂 ‌❣ @Mattla_eshgh http://eitaa.com/joinchat/1912668160Cb98d13f3dc

#سو_من_سه #قسمت_پانزدهم ببین رهبر ارکست دیوونه شده. چه تکون میده. نانانای نانانانای نای نای. دری ری ریم دیری ریر ریم. نانانای نای. کرما دارن از دست و پای رهبر ارکست بالا میرن. اصال تکون تکونای دست و بدنش به خاطر کرماست والّا که هزار بار تمرین کردن و بلدند، دیگه نمی خواد اونجا سر و دم تکون بده. وای وای کرما رسیدن به سر انگشتاش. آخی خسته شدن از بس کود خوردن. ببین ببین از لای دهنشون و پیچ های بدنشون خونابه و زردابه با هم بیرون می ریزه. وای وای یارو هربار که انگشتاش رو تکون میده چند تا کرم رو پرت می کنه سمت یه نوازنده. واییی ببین ببین یکی روی سر سه تاریس، افتاد روی تنبکش، یکی روی ویولون، دو سه تا هم وسط پیانو و دوتار. کرما مغز دوست دارن وحید. دارن مغزا رو میخورن." تو روحت علیرضا. دو ساعت خراب بودم از این تصویرسازی. جواد کوبید توی سرش تا خفه بشود، بدتر شد. جواد یکبار هم همین جا توی صورت همه زد به خاطر مهدوی. دورۀ دنیا یکجور دیگر داشت می گشت و می گشت. به نفع هیچکس هم نمی گشت. به نفع جواد هم نمی گشت. طوری جلو می رفت که انگار جواد دارد بدبخت می شود. ما که نمی دانستیم آخرش چه می شود. اما برایمان یک دیدار با مهدوی ضرر که نداشت هیچ، شاید می شد کاری کرد تا جواد از این حالتش بیرون بیاید. جواد وا داده بود! خیلی حرف بود که جواد یک کلام ما، دو کلام شده بود. شک کرده بود که شاید اشتباه می کند. شاید حرف درست دیگری هم باشد. شاید الان بدبخت است. شاید خوشبختی چیز دیگری است. روزی که رفتیم پیش مهدوی، آرشام خیلی بد مقابل مهدوی ایستاد. خیلی بد صحبت کرد. یک چیزی من بگویم؛ علیرضا این را به من گفت: - اگر حرف مهدوی را بپذیریم باید تمام دنیا را ببوسیم و بگذاریم کنار و زندگی فقط بشود رو به قبله و سجده و رکوع. قبل از مردن می میری با بکن نکن های خدا. دیگر حتی خوردن هم کنسل می شود. مرگ خیلی بهتر از زندگی بدون آزادی است." این شب ها که از فکر علیرضا خوابم نمی برد و مدام دارم چِکش می کنم، نمی دانم چرا همۀ صحنه های گذشته در ذهنم مرور می شود. شاید با همین فکرها خودم را آرام می کنم و الا که مدام حواسم هست که علیرضا آنلاین است یا نه. از فکر حرف هایی که می خواند و... به هم می ریزم. من برای هیچ کدامشان نه جوابی دارم و نه راه در رویی. خودم هم دارم دست و پا می زنم. تمام باورهایم به آتش کشیده شده است و نمی دانم چه کنم! باور... هه هه باوری که از کجا آمد؟ باور... باد آورد شاید. جواد با مهدوی بیرون خانه، وسط که نه، گوشه دنج پارک قرار گذاشت. دروغ چرا! شاید از معلم دینی بدم بیاید یا از همین آدم های نون به نرخ روز خور! اما مهدوی برایم یک سیاق دیگر بود. حالا درست که تحویلش نمی گرفتم اما خب، خیلی لارج کنارمان نشست. شوخی کرد و خندید. علیرضا را به زور آوردم. همه اول کپ کرده بودیم و یک حال متفاوتی داشتیم. شاید اگر کسی غیر جواد پایه شده بود یک نفر هم نمی آمد اما... جواد سکوت ما را شکست و حرف را زد. یعنی جمع می خواست خودش را اثبات کند؛ بهترین راه این بود که مهدوی را خورد کند. فکر می کردم که وقتی با تندی و حجم سؤالات روبرو شود دهانش سرویس می شود. حداقل اینکه کمی رنگ به رنگ شود. اما در این وادی ها نبود. انگار با پسرهای فامیل آمده یک بستنی بزند و برگردد. راحت حرف هایمان را شنید و راحت تر زیر بار جواب دادن نرفت و فعال ظاهر شد و دعوت کرد برویم خانه اش. یعنی کمی جواب داد که ساده و معمولی بود. البته نگذاشت وارد بحث بشویم. متوقف کرد و قرار گذاشت.حال خراب من اما، من مشکلی با خود خدا نداشتم. یعنی الان که علی دارد خفه می شود این مشکلم نیست. اتفاقا دلم یک خدای قدرتمند می خواهد که به لحظه ای "کن فیکون" کند و نشود آنچه دارد می شود. دستی بالای همۀ دست ها. به هم ریختگی من را دلداری بدهد، تنهایی از پس کار برنمی آیم. - چت شده مامان، وحیدجان؟ چرا اینقدر رنگت پریده؟ - وحید، وای مامان داداش چرا این طوریه؟ - وحید بابا، مامانت چی میگه؟ حواست به درسات هست که؟حواسم بهت هستا! - وحید ساکتی؟ بهت نمیاد! - کدوم گوری هستی؟ چرا نمیای؟ - خاک برسرت. کنکور اینقدر ارزش نداره که. می ریم اونور منتمون رو هم دارن. چیه این خراب شده! حرف ها و پیام ها در ذهنم دور می زند و من هیچ جوابی ندارم. دیروز دوباره رفتم توی محلۀ علیرضا. دور زدم. سه تا جوبی را دیدم. خانۀ علیرضا را هم. دستم را گذاشتم روی زنگ که پشیمان شدم. صبر کردم. بیرون آمد. تعقیبش کردم. رفت همان خانه. ‌❣ @Mattla_eshgh

#قسمت_پانزدهم در حین تحلیل و بررسی با فرزانه بودیم که آقای جلالی در اتاق رو زد آمد داخل گفت: خانما امروز جلسه ی مهمی دارم زودتر تعطیل می کنیم... فرزانه چنان برقی تو چشمهاش زد که یعنی جلالی قشنگ متوجه این شادی نامحسوس شد... وسایل مون رو جمع و جور کردیم آماده رفتن شدیم داشتیم از دفتر می رفتیم بیرون چند قدمی بیشتر نرفته بودیم که فرزانه با یه حالت خاصی محکم زد به شونه ی من... گفت: نگاه کن! نگاه کن! این دوتا پسره همونایی نبودن تو خونه ی خانم مائده برا جابجایی یخچال اومده بودن! گفتم: آره خودشون اینجا چکار می کنن؟؟ اومدن پیش جلالی!!! فرزانه گفت: ما تو دهن شیر بودیم و خودمون خبر نداشتیم... بگو چرا ما رو تعطیل کرد وگرنه دلش برا ما نسوخته.... حتما می خواست متوجه نشیم فرستادمون دنبال نخود سیاه.... عه! عه! ما چقدر ساده ایم دختر ...! گفتم فرزانه مجالی بده یه بند نرو تو تراژدی! شاید اصلا قضیه این نباشه شاید اومدن اینها مکمل مصاحبه ی ما باشه چمیدونم! شدیم مثل پلیس های جنایی! ولش کن به ما چه کی با کی میاد و می‌ره! ما کار خودمون رو انجام بدیم والا.... فرزانه با اخم گفت: خیر سرت خبر نگاری یعنی انگیزت متلاشیم کرد! ملت از هیچی کلی سوژه درست می کنن! اونوقت ما سوژه ها جلومون رژه میرن خانم میگه ولش کن مشغول کار خودت باش ! گفتم: خانم امجد الان به نظر شما دقیقا چکار کنیم سوژه ها رو از دست ندیم؟ خوب منم دوست دارم بدونم چه خبره! ولی دیدی که جلالی گفت کار تعطیل! فرزانه گفت: خوب به بهونه ی جا گذاشتن یه چیزی بر میگردیم داخل دفتر... اونوقت می فهمیم چه خبره و این دوتا آقاه قضیشون با جلالی چیه و اونجا چکار می کنن ! حس کنجکاویم باعث شد به حرف فرزانه گوش کنم و برگشتیم سمت دفتر... در اتاق آقای جلالی مثل همیشه باز بود روی میز که همیشه پر از کاغذ و کلی وسیله بود ایندفعه تمیز و مرتب برق میزد.... یکی از آقاها به صندلی تکیه داده بود و یکی دیگشون که اسلحه کلت به کمرش بسته بود با دقت داشت از پنجره به بیرون نگاه میکرد... با دیدنه اسلحه آروم آب دهنمون رو قورت دادیم! داشتیم مثلا می رفتیم سمت اتاق خودمون که آقای جلالی با یه سینی که سه تا لیوان چایی داخلش بود از آبدارخونه اومد بیرون با دیدن ما چنان شوکه شد که می خواست سینی از دستش بیفته! گفت: خانما شما اینجا چکار می کنید؟! مگه نگفتم امروز زودتر تعطیلین... نمی بینید مهمون دارم ... فرزانه مِن مِن کنان گفت: ببخشید یه وسیله جا گذاشتیم بر میداریم زود میریم... گفت: وسیله باشه برا بعد بفرمایید بیرون... بفرمایید...

#قسمت_پانزدهم ببین نرگس، اولا که کلمه ها قدرت عجیبی دارن! اینقدری که خدا معجزه ی آخرین پیامبرش رو کتاب گذاشت! معجزه هم میدونی یعنی چی که! کلام خدا که کلا نور و راهگشاست... اما هر کلمه ی ما آدما هم می تونه یه انسان رو به زندگی برگردونه یا از زندگی نا امید کنه! نباید دست کمش گرفت ! این ویژگی و قدرتی که خود خدا برای ما قرار داده تا ازش درست استفاده کنیم مثل همه ی نعمت هایی که داده! حالا نوع استفاده کردنش دیگه بستگی به ما داره این از این... دوما اینکه: اگر فکر می کنی حرفهات غیر واقعیه! که بعیده ! و معمولا این خودمونیم که با کارهامون غیر واقعیش می کنيم، ولی با این حال حتی اگر اینجوریم باشه که تو می گی، آقامون علی (ع) جوابت رو اساسی دادن و به امثال ما میگن اگر صبر نداری، خودت رو به صبوری بزن! میدونی یعنی چی؟ جوابش رو خودشون در جای دیگه دادن که گفتن: کمتر فردی هست که خودش را شبیه گروهی کند و از آنها نشود! گرفتی مطلب رو... حالا نرگس جان، تو خودت رو راضی نشون بده، مردت رو قوی نشون بده، اقتدارش رو تامین بکن، بعد اگه چیزی می خواستی نشد بیا طلبکار من شو...! بعد هم با تاکید گفت: ولی دو تا نکته رو حواست باشه اولا که: ممکنه و خیلی طبیعیه بعد از چند وقت اینطوری صحبت کنی، بعضی آقایون تعجب کنن و بگن چی شدددده! آفتاب از کدوم ور در اومده! که البته باید بهشون حق داد دیگه، چون احتمالا اینقدر حرفی نزدیم یا حتی بد حرف زدیم که براشون این رفتار عجیب باشه! فقط دقت کن اگر این اتفاق افتاد ناراحت نشی پیش خودت بگی بیا خوبی کن پرو میشن! اصلا نباید واکنش منفی نشون بدی که هیچ، حتی همراهیش هم باید بکنی حالا یا به شوخی یا دوباره اقتدار دادن و از این مدل حرفها که بععععله آقا دیگه از این به بعد اینجوریاست... البته تناسب کلام با شخصیت هر فرد خیلی مهمه ها! یعنی از جملاتی استفاده کنی که اون طرف خوشش میاد نه اینکه بیشتر حالت مصنوعی داشته باشه! یا متناسب با روحیه اون فرد نباشه! به همون اندازه تناسب حرف با حالت چهره هم اهمیت داره! مثلا چهره ی اخمو و ترش رو حالا هرچی اقتدار هم بده اوضاع بدتر میشه، بهتر نمیشه! دقیق بگم هر کسی باید با شوهرش به سبک خودش حرف بزنه که اون تامین دهی اقتدار رو بهش برسونه... و نکته ی آخر که خیلی خیلی مهمه!!!! حرف دقیق و عمیقیه که باید با آب طلا نوشتش، اونم اینکه: هرکه نهایت تلاش خودش را برای رسیدن به هدف به کار گیرد، به تمام خواسته هایش می رسد. یعنی تو انجامش بده اثرش رو مطمئن باش می بینی... شاید نه فوری و سریع ولی قطعا و حتما می بینی... حرفهاش منطقی بود مثل یه کلاس درس یا یه مادر دلسوز که می خواست از هیچ کمکی دریغ نکنه، ولی... ولی... یه حس بی منطقی توی وجود من باهاش مقابله می کرد شاید باید می جنگیدم اون هم با خودم.... بعد از خداحافظی از لیلا خیلی زودتر از همیشه به خونه رسیدم محمد هم خونه بود و نپرسید چرا زودتر اومدم، احتمالا منتظر متلک ها و طعنه های من بود! ولی من چیزی نگفتم ذهنم حسابی درگیر حرفهای لیلا بود... با همون حال خرابم کارهای خونه رو به سختی انجام دادم و بعدش کمی استراحت کردم منتظر یه موقعیت بودم که بتونم کاری که لیلا گفت رو انجام بدم، ولی به قول یکی از دوستام، اگه منتظر موقعیت بشینی تا چیزی میخوای پیش بیاد هیچ وقت سراغت نمیاد بلکه، باید موقعیتش رو بوجود بیاری... شاید گفتن چند تا جمله ی ساده بیشتر نبود ولی اینقدر برام سنگین و سخت به نظرم می رسید که انگار میخواستم کوه جا به جا کنم...!

#قسمت_پانزدهم رفتم دانشگاه خبری از لیلا نبود احتمالا درگیر ماشینش بود بعد از کلاس توی حیاط روی یه نیمکت مشغول جمع و جور کردن جزوهام بودم، یه نفر اومد کنارم نشست اینقدر مشغول بودم که حتی سرم رو بالا نگرفتم ببینم کیه! با شنیدن صدا چنان شوکه شدم که انگار برق 220 ولت بهم وصل کرده باشن مضطرب سرم رو چرخوندم سمت صدا در کمال ناباوری دیدم امید!!! اومدم برم که کیفم روگرفت گفت: نازنین فقط ده دقیقه... خواهش می کنم گفتم: تو بگو ده ثانیه! ول کن کیفم رو وگرنه داد میزنم! گفت: نازنین خواهش می کنم باور کن کار مهمی دارم خیلی التماس کرد گفتم: کار های مهمت رو برو پیامک کن به این و اون! کیفم رو از دستش کشیدم بیرون وباسرعت دور شدم... ذهنم درگیر شده بود یعنی چکارم داشت؟ با خودم کلنجار می رفتم که چرا صبر نکردم ببینم چی میگه! کلافه بودم بعد از این مدت که دوباره دیدمش همه چی برام تازه شد! دلم گرفته بود... دل آسمون هم گرفته بود... نم نم اشکهای آسمون با نم نم اشک هام روی صورتم در هم می آمیخت و سر می خورد پایین ... نمی دونستم چه اتفاقاتی در انتظارم... درگیر همین افکار بودم که لیلا زنگ زد نمی دونم چرا اون لحظه دلم نمیخواست جواب لیلا رو بدم شاید عامل این همه سختی لیلا بود... اصلا چرا امید به لیلا پیام داد... چرا...چرا باید به اینجا برسم! و سوالهای بی جوابی که جز مضاعف کردن درد روحم پاسخی نداشت... یکدفعه به خودم نهیب زدم نازنین از تو بعیده اینجوری قضاوت کنی! اشتباهات امید رو نباید پای لیلا بذاری... لیلا اگر بد بود این همه من رو همراهی نمی کرد می رفت با امید و بی خیال من می شد... لیلا چند بار بهم زنگ زد کمی که حالم بهتر شد باهاش تماس گرفتم گفت: کجایی دختر چرا جواب نمی دی؟! گفتم: مشغول بودم، ترجیح دادم چیزی راجع به دیدن امید نگم گفتم: تو چه خبر؟ چرا دانشگاه نیومدی؟گفت: درگیر ماشین بودم راستی خانم حسینیم زنگ زد چون فردا کلاس نداشتیم هماهنگ کردم فقط جون مادرت ایندفعه بیا شر قضیه رو بکن تمومش کن این پروژه را! گفتم: لیلا واقعا شر رو من درست میکنم یا تو !عه عه اون دفعه من بودم سوالهای فوق تخصصی می پرسیدم! از پشت گوشی گفت: باشه نازنین جون تسلیم! من دستهام روی سرم! بعد ادامه داد: نازی فکر می کنی کجا قرار گذاشت؟ گفتم: نمی دونم حالا کجا قرار شد بریم؟ گفت: عززززیزم بوستان لاله باورت میشه! فکر نمی‌کردم این جماعت آدرس پارک هم بلد باشن! گفتم: عجب! ساعت چند؟ گفت: ۱۰ صبح گفتم: باشه پس می بینمت خداحافظی کردیم... رد پای امید هنوز در ذهنم بود ... چطور می تونستم پاکش کنم! چه ماجراهای توی این چند وقت برام اتفاق افتاده بود... یاد حرفهای خانم حسینی افتادم و خودم رو دلخوش به داستانی که برامون تعریف کرد... زمان به سرعت اما خیلی سخت گذشت نمی دونم چرا می خواستم ذهنم را درگیر موضوع دیگه ای به جز امید کنم حتی شده بحث های لیلا با خانم حسینی! فقط اینکه به امید فکر نکنم اما ظاهراً تقدیر چیز دیگه ای نوشته بود... فردا صبح وقتی رسیدیم بوستان لاله خانم حسینی روی یکی از نیمکت های پارک نشسته بود دیگه مثل دفعه قبل از احساس ترس و نگرانی خبری نبود با اینکه یک بار فقط دیده بودیمش ولی نمی دونم چرا احساس راحتی می کردم این حس رو لیلاهم داشت ازطرز لباس پوشیدنش که مثل همیشه بود میشد فهمید... جلو رفتیم و سلام کردیم با دیدنمون بلند شد و احوالپرسی گرمی کرد و گفت: دخترا بریم کافی شاپ اونجا راحتر می تونیم صحبت کنیم! لیلا طوری که خانم حسینی متوجه نشه چشمکی به من زد و رو به خانم حسینی گفت: آره خیلی خوبه بریم...

📚 #کاردینال #قسمت_پانزدهم ✍ #م_علیپور آقا بزرگ در قرآن رو باز کرد و با خط نستعلق شکسته، روی برگه ی اول قرآن نوشت : با استعانت به خدا جل جلاله و توکل به اهل بیت علیهم السلام ، در مورخه ... / ... / .... در روز شنبه ، ساعت ۸ صبح ؛ " زهرا " خانم چشم به جهان گشود ...! قدومش مبارک و عاقبتش بخیر پدر بزرگش : میرزا احمد نعمتی قرآن رو بوسید و به من داد که روی طاقچه بزارم. همه صلوات فرستادن و به نشانه ی شادی تولد نوزاد تازه متولد شده کف زدن. زهرای کوچیک توی قنداق سفید رو تحویل آقا بزرگ دادن تا توی گوشش اذان و اقامه بگه ... آقا بزرگ شروع به زمزمه کرد، چشم هام رو بستم و گوش دادم. یکی کنارم نشسته بود و با صدای لرزان گفت : " أشهَدُ أَنّ عَلیاً ولی‌َّالله " یه قطره اشک از گوشه چشمم ریخت. برگشتم به خاطرات گذشته و خونه ی قدیمی و آقا بزرگ رو به جمعیت گفت : " - خداوند عالمین ، بهترین نعمتی که به بنده ش میده ؛ بعد از اعتقاد به وجود خودش که خدای یکتاست ولایت امیرالمومنینه! فکر نکنیم الان مثلاً توی خانواده ای متولد شدیم که شیعه ی دوازده امامیه ، چیز کمی باشه ها؟ نه اون خدا منت سر ما گذاشته که شیعه متولد شدیم ...! ولی وای به روزی که این نعمت رو مثه پُتک بگیریم دستمون رو باهاش فخر فروشی کنیم که اونوقت مثل قوم یهود میشیم که توی قرآن لعن شدن، چون که یک عمره نژاد پرستی میکنن و میگن ما قوم و نژاد برتریم ...! گاهی وقتا ایمان کسی که از اول هم شیعه و شیعه زاده نبوده ، خیلی بیشتر از ماست. و اون راهی که قراره یه شیعه توی ۱۰۰ سال طی کنه، اون یه شبه خدا دستش رو میگیره و چنان نور واقعی به قلبش می تابونه که هیچوقت این نور خاموش نشه ...! " شهریار شهادتین رو گفت. حاج آقا کُماسی لبخندی زد و بغلش کرد و بهش تبریک گفت. رو به ما کرد و گفت : - شاید باور نکنید که تا الان که اینجام و خدمتتون هستم، این چهارمین نفری هست که دیدم و از دوستان خبرش بهم رسیده ؛ که سر ماجرای شهادتِ این جوون بسیجی ، واقعه ی عاشورا براش مُسَجَّل شده و تصمیم گرفته شیعه بشه ... دستش رو به سمت آسمون بلند کرد و گفت : - بنازم به حکمتت ای خدا ... که با هر قطره ی خونِ شهدا ، مردم فوج فوج و دسته دسته وارد لشکر الهی میشن ...! شهریار هدیه ای که بهش داده بودن رو گرفت و تشکر کرد. با حاج آقا روبوسی و خداحافظی کردیم!‌ از مسجد که بیرون اومدیم رو به شهریار گفتم : - هیچوقت فکر نمیکردم از برادرای اهل تسنن باشی ...!‌ خندید و ادای منو موقع گفتنِ کلمه ی " برادران اهل تسنن " درآورد و گفت : - فعلا که از برادران اهل تشییع شدم اخوی. با خنده گفتم : - در هر حال بهت تبریک میگم، اما جدی جدی نمازت رو شروع کن! از بس نماز نمیخونی نفهمیدم سنی هستی یا شیعه. خب خبر خوب برات دارم که دیگه لازم نیست دسته به سینه وایسی، خیلی ریلکس دستاتو پایین بیار پاهاتم دیگه نیاز به شستن نداره ... همون یه مَسح کوچولو بزنی قبوله! با خنده دستاشو به هم مالید و گفت : - آخ جان! یادم نبود که فی المجلس تا شهادتین رو گفتم " صیغه " هم حلال شد! یکی به‌ پهلووش زدم و گفتم : - ای مردشورت رو ببرن که تو هر وضعیتی ، آدم بشو نیستی! با خنده جواب داد : - بده مگه؟ حالا که فکر میکنم خیلی هم خوبه مخصوصاً که امروز با صدف عابدینی هم کلاس دارم. یه صیغه محرمیت میخونیم و خلاص دیگه میرم خونه شون درس میدم. آموزشگاه هم خیلی دوره والا! - یه کم از خدا خجالت بکش دست از این دلالی بازی بردار. اما جداً من با این کلمه ی " صیغه " مشکل دارم. اولاً که اسمش " عقد موقت " هست. دوماً متاسفانه یه جوری توی عرف ما جا افتاده که هر کی اسم عقد موقت یا صیغه رو بیاره حس میکنن به معنی خیانت و هوس بازیه ...! در حالی که این تبصره برای اوناییه که همسرشون مشکل یا بیماری داره و ... یا مثلاً اون بنده خدایی که مجرده و توانایی ازدواج نداره! جالبه که اکثر کسایی که اول گارد میگیرن خانم ها هستن! مثلاً به یه خانم بگی من مجردم و فعلا توانایی ازدواج ندارم. توی قانون شرع و اسلامی و با ثبت تعهد، میتونم با شما موقتاً ازدواج کنم؟ شرط میبندم که هر چی از دهن شون در بیاد بارم میکنن و شاید کار به زد و خورد برسه!! ولی اگه بگم حاضری با هم بدون هیچ تعهد و قولی دوست باشیم؟ خیلی راحت قبول میکنه و می پذیره! شهریار یه تاکسی گرفت و در حال سوار شدن گفت : - خب برای پسرا هم همین دوستی بهتره دیگه! مگه خرن که برن ازدواج کنن؟👇