🌷 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 🌷 جلسه_۲۱: #سیاست_های_خواهر_زن‌ها و خواهر شوهر_ همه ی ما می توانیم در مقام خواهر زن باشیم یا خواهر شوهر یا عروس و ... باید بدانیم که این نقش ها همه مهم هستند و ارزش زیادی دارند ✅ گاهی اوقات گله گی هایی که بین ما رخ می دهد، نشان می دهد که ما هنوز به پذیرش نرسیده ایم ❌ باید بدانیم زندگی ما مثل صحنه تئاتری هست که یک کارگردانی دارد و یک فیلم گردان. اینکه ما در کدام نقش باشیم، دست کارگردان و به انتخاب اوست چون او می داند من در کجا قرار بگیرم، نتیجه بهتر می شود. اما ما خیلی هایمان بر سر نقش هایمان و دیالوگ هایمان مانده ایم یا اینکه چرا فلان نقش را به فلانی داده ای و به من نقش دیگری نداده اید ❌ بحث ما نباید سر این چیزها باشد، بلکه باید بحث مان سر این باشد که من در این نقش چه کارهایی بکنم تا خوش بدرخشم؟ و اصلا نباید برایم مهم باشد که نقش من، نقش یک تاجر است یا یک دست فروش. خیلی از ما به این باور نرسیده ایم که این خواهر شوهر من یا جاری من و ... انتخاب شده است برای این نقش. اما ما هنوز نپذیرفته ایم. برای همین است مدام درگیر چالش می شویم و نمی توانیم مدیریت کنیم ❌ *** ما می توانیم در مقام خواهر شوهر باشیم و نقش یک آدم معتمد و میانجی گر خوب را ایفا کنیم. روایت داریم که برخی با زبان شان گره از مشکلات مردم باز می کنند و مورد رحمت خدا هستند، برخی با مالشان، برخی با قلم شان و برخی با همدلی شان و ... چه اشکالی دارد که ما یک آدم معتمد باشیم؟ اما متاسفانه ما، این ارتباط موثر را نداریم ❌ ارتباط موثر یعنی چه؟ یعنی طرف احساس کند که مفید و مهم است و ما با او ارتباط بگیریم و از این ارتباط، نتیجه بگیریم. اما الان ما سعی می کنیم طوری برخورد کنیم که طرف احساس کند، کسی نیست و ما کوچک می انگاریمش ❌ارتباط موثر یعنی تو ... بتوانی ارتباط چشمی خوبی برقرار کنی با چشمت. وقت حرف می زند، نگاهش کنی. خوب گوش کنی ✅ ۱. ما روابط مان باید برا اساس انسانیت و عبودیت شکل بگیرد. عبد یعنی چه؟ یعنی کسی که مولا و صاحبی دارد. و به خاطر صاحبش، از یکسری چیزها پرهیز می کند و نسبت به یک سری چیزها، مطیع است. یعنی یله و رها نیست. ما هم یله و رها نیستیم. خدا صاحب و مولای ماست. حالا که من صاحب دارم، هر کاری نمی توانم بکنم. پس وقتی دارم ظرف می شویم، می توانم فلان تیکه را به فلان جاری یا زن برادرم بیندازم، اما من عبدم. باید یادم نرود که منِ عبد نمی توانم هر کاری که دوست دارم انجام دهم ❌ کسانی که در قضیه زن، زندگی آزادی، پوشش شان را رها کردند و می گویند، دلم می خواهد، دوست دارم اینگونه بپوشم. اینها عبد نیستند، چون رضایت خدا را در نظر نمی گیرند و نمی دانند که عبد، مطیع است و دلش هر کاری بخواهد نمی کند، بلکه می بیند معبود چه می گوید ❌ ۲. من در مقام خواهر شوهر، عروس، جاری یا ... باید روی خودم کار کنم که تا از من نظری خواسته نشده، نظری ندهم. نظر دادن به همراه دل شکستن در مرام یک عبد نیست. مثلا اینکه این رنگ به پوستت نمی آید، این چاق نشانت می دهد، این رنگِ لباس، تیره ترت می کند و ... همه اینها اگر دل شکستنِ طرف مقابل را به همراه داشته باشد، مرتکب گناه شده ایم و عواقبش به خودمان بر می گردد. اگر از ما هم نظری خواستند، چاپلوسی نمی کنیم ولی دلسرد هم نمی کنیم. الان رک بودن و صراحت داشتن که خیلی مد شده است، ما همچین چیزی را در دینمان نداریم ❌ خیلی جاها اسمش صراحت نیست، دل شکستن است ❌ ۳. یک زن موحد، تجسس نمی کند. مثلا اینکه عه النگو خریدی؟ چند گرم است؟ چند است؟ نو خریده ای یا کار کرده؟ خانه خریدی؟ کجا؟ چند متر است؟ اینها همه تجسس است. اگر نیاز باشد، خود طرف مقابل می گوید ❌ ۴. سر زده به خانه های همدیگر نرویم. چه عروس، چه خواهر شوهر، چه زن داداش و ... اگر توانستیم، ترجیحا هم دست پر برویم. مثلا رب یا مربا درست کرده ایم. یک شیشه ببریم و بگوییم، فلانی این را درست کرده ام، این هم سهم شما. همین کارهای به ظاهر کوچک که چه مهرهایی در دل ها نمی کارد. نباید دست کم بگیریم این محبت ها و لطف های کوچک را❌