سال ‌ 86‌ بود كه ‌ اولين ‎بار ‌او‌ را‌ ديدم. نوجوانی ‌رشيد‌ و ‌نورانی ... در‌ حرم‌ حضرت ‌معصومه(س) با‌ هم‌ همراه شديم . فارسی ‌را‌ كم ‌می‌‎فهميد، من هم عربی ‌را كم ‌می‎فهميدم نگاه‌‌‎های ‌با‌ معنايش‌ تمام‌ حرف ‌را‌ میزد نديده‌ بودم ‌كسی ‌با ‌زيارتنامه‌ حضرت‌ معصومه‌ س گريه ‌كند ‌ولی‌ او ‌گريه‌ كرد و‌ من ‌از‌ گريه‌ او‌ بغض‌ كردم‌ كه ‌ما ‌چه‌ داريم‌ در‌ كنار‌ خود‌ و‌لی قدرش را‌ نميدانيم ، زيارت‌ كه ‌تمام ‌شد گوشه‎ای ‌نشستيم ‌از‌ آن حال ‌و ‌هوا‌‌ كه‌ خارج‌ شد‌ گفتم؛ من ‌تا‌ حالا در حرم ‌بی‌بی‌ گريه ‌نكرده ‌بودم‌ ولی‌ الان ‌از‌ گريه ‌تو ... خنديد‌ و ‌گفت : «چه‌ حسی‌ نسبت ‌به حضرت ‌زينب‌(س) ‌داری؟» گويی ‌با‌ مشت‌ كوبيد ‌به‌ سرم ! اشک ‌در‌ چشمانم‌ جمع ‌شد ... نه ‌او ‌چيزی ‌گفت‌ و نه‌ من! دو‌ سه‌ روزی ‌با‌ هم ‌بوديم؛ از ‌آن ‌نوجوان ‌ 18ساله‌ چيز‌‎های‌ زيادی ‌ياد گرفتم، استوار‌ بود‌ و ‌خود ساخته ‌ مردی‌ بود‌ برای‌ خودش.. #عماد #مغنیه