ماه عبادت، ماه رعایت عبدالله مستوفی در باره آداب ماه رمضان در میان تهرانی‌ها می‌نویسد: سه شب احیا شب‌هاى عبادت بود، مردم بعد از افطار به مسجدها می‌رفتند. شش شبانه روز (صد رکعت) نماز قضا می‌خواندند. بعد از آن واعظ یا پیش‌نماز به منبر می‌رفت. اکثر تفسیر سورة انا انزلناه فی لیه القدر و فضیلت عبادت شب قدر را براى مردم می‌گفت و چون یکى از عبادات هم گریه از خوف خداست، آنها را می‌گریاند و بعد قرآن سر می‌گرفتند و به مسلمانان دعا می‌کردند و نزدیک سحر به منزل برمی‌گشتند. ... درست است که شب نوزدهم مصادف با ضربت خوردن حضرت امیر المؤمنین على بن ابیطالب سلام اللّه علیه و روز بیست و یکم روز رحلت آن بزرگوار است، ولى من کم‌تر روضه‌خوان بی‌سواد کم‌سلیقه‌اى دیده‌ام که در این سه شب به جاى موعظه و گریاندن مردم از خوف خدا بذکر مصیبت بپردازد. اگر فى الجمله ذکرى هم از واقعه‌ی شهادت حضرت مولى آن‌هم در شب بیست و یکم برود، باز هم براى درك ثواب حزن بر محزونىِ آل پیغمبر است و الا شب قدر شب عزادارى نیست. در این ماه کارها تقریبا تعطیل می‌شد و مردم به عبادت مشغول بودند. اگر کسى طلبى از کسى داشت تا احتیاج مبرم محرك او نمی‌شد، سروقت بدهکار خود نمی‌رفت. عروسى کم‌تر اتفاق می‌افتاد، خرید و فروش و معامله‌اى که حاجت به تنظیم قباله داشت کم بلکه هیچ نبود، مرافعات شرعى در محاضر علماء متوقف می‌گشت، ادارات دولتى باز بود ولى کسى رجوعى نمی‌کرد، اگر کسى از دولت طلبى داشت در این ماه به مطالبه نمی‌رفت و محصلین دیوانى هم دنبال مطالبه بدهکارى افراد نمی‌رفتند، حتى در خانه‌ها هم جز کارهاى ناگزیر زندگانى کار دیگرى از نوکر و خدمت‌کار توقع نمی‌کردند. به همین جهت کارهاى سنگین خانه را یا قبل از ماه انجام داده بودند یا به بعد از این ماه محول می‌کردند. اگر بنائى نیمه‌تمام بود، صاحب‌کار به عمله و بناها مزد تمام می‌داد ولى بیشتر از نصف روز تقاضاى کار نمی‌کرد و در دهات هم کارهاى سنگین زراعتى را، حتى المقدور تعطیل می‌کردند و اگر مثلا درو و خرمن‌کوبى و از این کارها که تعطیل آن خسارت جبران ناپذیر داشت، پیش می‌آمد، با رعایت بیشتر از کارگرها، انجام می‌دادند. خلاصه این‌که ماه عبادت بود و در همه چیز مردم از هم‌دیگر رعایت می‌کردند. (مستوفی، عبدالله، شرح زندگانی من: تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه، ص. ۳۳۰)

🌹قال الصادق عليه السلام : ♦️إفطارُكَ في مَنزِلِ أخيكَ المُسلِمِ أفضَلُ مِن صِيامِكَ سَبعِينَ ضِعفاً. ♦️ امام صادق عليه السلام می فرمایند :افطار كردن در منزل برادر مسلمانت، برتر از هفتاد روز روزه تو است. 📚محاسن ص 411 ، ح 145

🔴ما #هیچ کداممان یک #آدم حسابی نیستیم! ♦️ماه مبارک رمضان است و درهاى رحمت خداى تبارک و تعالى به روى همه گناهکاران باز است و شما تا دیر نشده است در این ماه #رمضان خودتان را اصلاح کنید. ما همه باید خودمان را اصلاح کنیم؛ ما هیچ کداممان یک آدم حسابى نیستیم. پناه به خدا باید ببریم و خودمان را اصلاح کنیم. #امام_خمینی 📚صحیفه نور ،جلد ١۵،صفحه ۶٩

نوزدهم؛ «پند قرآن به قارون‌صفتان» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دهم | دقیقه یازدهم ~ 5 دقیقه | 5 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «پند قرآن به قارون‌صفتان» یکم؛ درآمیختگی با دنیا تا چه اندازه‌ای و با چه معیاری می‌تواند برای زندگی ابدی زیان‌بار نباشد؟ حتی رفع حداقلی نیازهای ضروری، لذت‌بخش است؛ آیا این لذت‌ها خطرناک نیست؟ در پاسخ باید گفت که تأمین مشروع نیازها و ضرورت‌ها (خوراک، پوشاک، مسکن و ...) در طول رضای الهی و بر انسان لازم است. چرا که بدون تأمین آن‌ها زندگی مادی او ــ که مقدمه زندگی ابدی است، ــ به خطر می‌افتد. میزان و معیار برای حفظ سلامت زندگیِ ابدی در درآمیختن با دنیا، این است که انسان مقصد و مقصود نهایی خود را دنیا قرار ندهد. دوم؛ انسان در ابتدا با ریزبینی و دقت در محاسبات، در می‌یابد که در نگرش باطنی او هیچ جایی برای مبدأ و معاد آفرینش وجود ندارد. نتیجه این نگرش، آن است که افراد نقد مُلکی (مادی) را به نسیه ملکوتی (معنوی) نمی‌دهند. سوم؛ در خطاب قرآنیِ «وَ لَا تَنسَ نَصِیبَكَ مِنَ ٱلدُّنۡیَا» که به قارون توصیه می‌کند تا نصیب خود را از دنیا بردارد، برداشت‌های مختلفی شده است؛ جالب این است که دنیامداران این سفارش قرآنی را به توصیه قرآن به دنیاخواهیِ بیش‌ترِ قارون تعبیر می‌کنند. در حالی که این معنا کاملا با ساختار فکری جهان‌بینی قرآن در مخالفت است. چهارم؛ دو معنای صحیح برای این توصیه قرآنی بیان شده است؛ اول این که به قارون سفارش شده تا از میان ثروت کلان، دارایی‌ها و برخورداری‌های خود به آن مقدار که مورد مصرف اوست، توجه کند و بداند که بیش از آن مقدار، ثروتی است که تنها در اختیار اوست و نه‌تنها از آن بهره‌ای نخواهد برد، بلکه وظیفه نگهبانی و مراقبت از آن را بر عهده دارد؛ چرا که پس از مرگ، همه دارایی‌ها شخص به ملکیت دیگران در خواهد آمد. پنجم؛ معنای دوم این سفارش، تأکید بهره‌برداری از برخورداری‌ها در راستای آخرت و زندگی ابدی است. همچنان که خداوند به انسان احسان فرموده، باید با یاری رساندن به دیگران و رفع مشکلات از آنان، اهل احسان بود. باید به نحوه استفاده از نعمت‌ها توجه کرد که آیا در گناه، معصیت و لذت‌های مذموم دنیوی است یا در راستای زندگی ابدی؟ ششم؛ باید از خداوند غنا و بی‌نیازی قلبی را تقاضا کرد؛ چرا که با رها شدن نفس، به آتش حرص دچار خواهد شد که مدام مطالبه می‌کند. اگر هم بدان پاسخ داده شود، مشتعل‌تر می‌گردد. هفتم؛ در کنار بی‌نیازی قلبی، باید از خداوند کریم، توسعه در رزق و روزی را مسئلت کرد. البته باید توجه داشت که بعد از هزینه‌کردِ مشروع در زندگی، باقی آن را چنان که قرآن توصیه فرموده برای زندگی ابدی هزینه کرد.

🌹راهکارهای زندگی موفق در جزء بیست وششم قرآن کریم

🌹فایل pdf متن جزء بیست وششم قرآن کریم با ترجمه

🛑 تندخوانی جزء #بیست_و_ششم قرآن کریم 🕕زمان: 33 دقیقه 🎙قاری: احمد دباغ

🌺زنگ معنوی 🌺 "مویه‌ی ربّنا" با نوای نی استاد سید حسن مرتضوی

چند شب پیش در برنامه زندگی پس از زندگی یکی از تجربه گر ها( ایمان عبدالمالکی) می گفت بچه ها روح مرا می دیدن... این بازی و خنده‌های فرزند شهید حججی با تابوت پدرو یادتون میاد!!؟؟؟ ❇️ کانال محمدرضا باقرزاده @MohamadRezaBagherzadeh #زندگی_پس_از_زندگی

🎥زندگی پس از زندگی در اخبار نیمروزی ▪️گزارش صدا و سیما از برنامه زندگی پس از زندگی و واکنش مردم نسبت به برنامه #زندگی_پس_از_زندگی

آیا مشاهدات کسانی که تجربه‌ی مرگ موقت داشته اند، واقعیات برزخ را نشان می دهد؟ #زندگی_پس_از_زندگی 📌📌 کانال اصول دین پاسخ به سوالات اعتقادی توسط حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی⬇️⬇️ https://eitaa.com/joinchat/3602645023C15b0da7178