🔰ارتحال #سیدرضا_بهاء_الدینی(۱۳۷۶ ش)
🔶️سید رضا بهاءالدینی در ۹ فروردین ۱۲۸۷ش مصادف با ۲۵ صفر ۱۳۲۶ در قم به دنیا آمد. ایشان فقیه و معلم اخلاق و عرفان عملی و از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد حجت، سید محمدتقی خوانساری و آیتالله بروجردی بود.
🔹️دروس سطح را نزد میرزا محمد علی ادیب تهرانی، میرزا محمد همدانی، آخوند ملا علی همدانی و سید صدرالدین صدر حاضر شد. وی در ۱۹ سالگی در درس خارج فقه و اصول شیخ عبدالکریم حائری حاضر شد و اجازه اجتهادش در ۲۵ سالگی توسط سید محمد تقی خوانساری صادر گردید.
🔸️از شاگردان دوره سطح ایشان : مرتضی مطهری، احمد جنتی، علی مشکینی، احمد آذری قمی، محمد فاضل لنکرانی، حسینعلی منتظری، سید مصطفی خمینی و شاگردان درس خارج: حسین حیدری کاشانی، احمدی یزدی
🔹️اما بخشی از درسهای اخلاقی و برخی مصاحبههای او، در دو کتاب «سلوک معنوی» و «نردبان آسمان» نگاشته شده است
🔸️بیشترین اشتغال و شهرت آیتالله بهاءالدینی، بحثها و درسهای اخلاقی عمومی یا خصوصی وی بود که تا روزهای آخر حیاتش ادامه داشت.
🔷️آیت الله بهاءالدینی در ۲۷ تیر ۱۳۷۶ش مصادف با ۱۲ ربیع الاول ۱۴۱۸ درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) در قم، بهخاک سپرده شد.
🗓۲۷ تیر ماه سال ۱۳۷۶
🏳رحلت فقیه عارف پارسا
🏳آیةالله سیدرضا بهاءالدینی
💠رهبرانقلاب :
‼️با تأسف و اندوه خبر یافتیم که عالم ربانی و فقیه عارف و پارسا حضرت آیتالله حاج آقا رضا بهاءالدینی (قدساللهروحه) دار فانی را وداع گفته و به جوار رحمت حق پیوسته است. برای حوزهی علمیهی قم و روحانیت معظم اسلام، این ضایعهیی بیجبران و فقدانی دردناک است. این عالم بزرگ از جملهی نوادری بود که همواره در حوزههای علمیه همچون ستارهی درخشان معنویت و عرفان، راهنمای خواص و مایهی دلگرمی و امید برجستگاناند. مقام رفیع اخلاقی و معنوی آن بزرگمرد، موجب آن بود که هر کلمه و اشارهی او چون برقی در چشم ارادتمندانش بدرخشد و دریچهیی به عوالم معنا بگشاید. مجلس او همواره معراج روح مستعد فضلای جوانی بود که میخواستند علم دین را با صفای عطرآگین عرفان دینی توأم سازند. معلم اخلاق و سالک الی الله بود، و صحبت نورانی و کلام راز گشای او، دل مستعد را در یاد خدا مستغرق میکرد!
‼️پیر مراد جوانان پاکباز جبهه و جنگ در دوران دفاع مقدس و شمع محفل بسیجیان عاشق بود، و بارها صفوف مقدم جبههها را با حضور خود نورانیت مضاعف بخشید. این عالم کهنسال و مراد و مقبول فضلاء و علما، عمر بابرکت و پرفیض خود را در بهشتی از پارسایی و زندگی زاهدانه، در کنج محقر خانهیی که دهها سال شاهد غنای معنوی صاحبش بود به سر آورد و بیاعتنایی حقیقی به زخارف ناپایدار دنیوی را که سیرهی همهی صاحبدلان برجستهی حوزههای علمیه است، درس ماندگار خود ساخت. همانطور که حیات مبارک آن اسوهی پارسایی و تقوا، در حوزه علمیهی قم برجسته و محسوس بود، ضایعهی وفات ایشان نیز در آن حوزه عظیمالشأن، بسی بزرگ و سنگین است. اینجانب این مصیبت دردناک را به حضرت بقیةالله الاعظم (ارواحنا فداه) و به همهی اعاظم و اعلام حوزههای علمیه و نیز به فضلای جوان و طلاب پاکنهاد و همهی دلهای سرشار از شور و شوق معنویت و حضور، و نیز به خاندان معظم و فرزندان مکرم و دیگر بازماندگان ایشان تسلیت میگویم و علو مقام روح مطهر آن عبد صالح را در درجات قرب، از حضرت حق متعال مسألت مینمایم. ۷۶/۴/۲۸
Jahade_tabeini