🔸حسین شریعتمداری درباره استناد قدیانی به پدر شهیدش نوشت: «جنابعالی در نوشته‌های خود، بی‌وقفه به پدر بزرگوار و شهیدتان که مانند سایر شهدا حق بزرگی بر گردن همه ما دارند استناد کرده و می‌کنید ولی باید به این نکته بدیهی نیز توجه داشته باشید که مکتب شهدا و از جمله پدر بزرگوار شما، معیار و ملاک‌های شناخته‌شده‌ای دارد و شما فقط هنگامی می‌توانید و باید به آن عزیز شهید و اینکه فرزند ایشان هستید استناد و افتخار کنید که در راه و مسیر آن عزیز گام بردارید و در غیر این صورت فقط فرزند جسمانی آن شهید بزرگوار هستید و نه فرزند روحانی و ایدئولوژیک ایشان! راه شهیدان برای همگان شناخته شده است و به آسانی می توان میزان انطباق فلان مسیر را با بینش و منش آن عزیزان به ارزیابی نشسته و درباره آن قضاوت کرد. به گفته خدای منان در آیه ۶۸ سوره مبارکه آل عمران إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ … نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم(ع) کسانی هستند که از او پیروی می‌کنند … وگرنه صرف فرزند شهید بودن نه نشانه همسوئی با شهید است و نه زمینه افتخار! فرزند حضرت نوح علیه‌السلام که پیامبر اولوالعزم بود نیز از او نبود! و خدای متعال آن حضرت را ملامت می فرمایند که إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّی أَعِظُکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ … او از اهل تو نیست. و حتی به پیامبر اولوالعزم خود هشدار داده و می‌فرماید تو را موعظه می‌کنم که از جاهلان نباشی! حسین آقا! خط شهدا را فرزندانشان ترسیم و تبین نمی‌کنند و حق ندارند شهدا را با راه خود انطباق بدهند بلکه این فرزندان و بقیه ملت هستند که باید مسیر حرکت خود را با مسیری که شهدا رفته‌اند منطبق کنند. آیا غیر از این است؟! چه کسی می‌تواند ادعا کند که شما ملاک پدر شهیدتان هستید؟! و چه کسی می‌تواند در این واقعیت تردید کند که فرزند شهید، هنگامی به‌عنوان فرزند شهید قابل احترام است که راهی راه پدر شهیدش باشد؟» 🔹در فرازهای پایانی این یادداشت آمده است: «شما در اهانت به حضرت آیت‌الله مصباح یزدی مرتکب گناه بسیار بزرگی شده‌اید که قلمی‌کردن چند جمله در پوزش از آن بزرگوار هرگز نمی‌تواند جبران آن گناه بزرگ باشد. حتماً می‌دانید که شرط توبه در آموزهای اسلامی و در کلام خدا اولاً؛ بازگشت خالصانه و خاضعانه از آن گناه است و عزم جزم که هرگز به تکرار ننشیند، ثانیاً؛ اصلاح خود و پالایش قلب از آنچه باعث آن گناه شده است و ثالثاً بیان صریح و روشن واقعیت و حقی که انکار کرده‌اند. إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَ بَیَّنُوا فَأُولَٰئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ… مگر آنهایی که توبه کردند و به اصلاح مفاسد اعمال خود پرداختند و بیان کردند (آنچه را که کتمان کردند)، پس توبه اینان را می‌پذیرم که من توبه‌پذیر و مهربانم. ( آیه ۱۶۰ سوره بقره ).» پ.ن: 🔸یادآوری حسن سابقه قدیانی و تمجید از ویژگی‌های مثبت وی نشان‌دهنده انصاف و حسن نیت نگارنده یادداشت است. همانطور که دست به قلم شدن ایشان برای انتقاد از فردی که با او آشنایی و رابطه داشته است مهر تأییدی بر روحیه حق‌طلبی و صراحت لهجه مدیر مسئول روزنامه کیهان میباشد. ‌ 🔹به نظر میرسد دشمن روی بستگان و منتسبان علمای بزرگ و شخصیت‌های ماندگار انقلابی حساب ویژه‌ای باز کرده‌ و تمایل دارد حرف دلش را از زبان آنان به گوش جامعه برساند. 🔸اینکه ریشه این خوش‌خدمتی‌ها جهت‌دهی نفوذی‌های دشمن است؟ یا مردودی در امتحانات الهی؟ و یا هر دو؟ نمیدانیم؛ اما نظر به تأثیر قلم و اظهارات‌ این افراد روی مردم، جلوگیری از انحراف افکار عمومی بواسطه روشنگری و آگاهی‌بخشی ضروری است. گرچه همانطور که در این یادداشت تصریح شده است امثال قدیانی از حیث علمی و اسلام‌شناسی با علامه مصباح یزدی رحمه الله علیه قابل قیاس نیستند. 🔹استناد به داده‌های غلطی چون اهانت طرفدار آیت الله مصباح به قدیانی یا پدر بزرگوار وی و همچنین برداشت غلط از فرمایشات رهبر معظم انقلاب که در یادداشت قدیانی مشاهده شد میزان اطمینان‌آور بودن تحلیل‌ها و ادعاهای وی را به خوبی مشخص میکند. 🔸یکی از نکات مهم یادداشت فوق این است که: «خط شهدا را فرزندانشان ترسیم و تبین نمی‌کنند و حق ندارند شهدا را با راه خود انطباق بدهند». صد افسوس که درباره بزرگان دینی و حوزوی نیز با خطر مصادره و تفسیر به رأی شدن از سوی منتسبان منحرف مواجهیم. تاجاییکه موضعگیری‌ها و بیانات شخصیت‌های بزرگ بر علیه آرمان‌هایشان مورد سوء استفاده قرار میگیرد! کانال #حجره

🔘 شخصیتی ستودنی... آیت الله جوادی آملی : 💠 شخصیت #آیت_الله_حسن_زاده ، یک شخصیت ستودنی است. این (ذلک فضل الله یوتیه من‌ یشآء).* بالاخره کمتر کسی به این توفیقات دسترسی پیدا می کند. آنقدر #کتاب_شناس و #دوست_کتاب بود که یک وقتی به من می گفت: من چشمم را می بندم، شما هر #کتاب از این کتاب ها را بیاوری، من دست می کشم، می فهمم چه کتاب است؛ و همین طور هم بود. اینقدر با کتاب دلبسته بود! و در همان #حجره مشترکی که زندگی می کردیم، من شنیدم این (فصوص) خیلی کتاب علمی است. گفتم: علمای ما در فلان مَدرس (عروه) بحث می کنند، چرا فصوص بحث نمی کنند؟! این از همان دوران معالم خواندن ما بود.