🌀 عقبگرد و ارتجاع حوزه در آموزش 🎥 کارنامه شورای عالی و مرکز مدیریت 📌 مناهج: 🔺 دقیقا در دهه‌هایی که بیشترین سیل جمعیت با بهترین کیفیت استعدادی و انگیزشی به سوی حوزه‌ها سرازیر بود، رهبر معظم انقلاب دقیق‌ترین هشدارهای لازم را - در ابعاد مختلف آموزشی و تهذیبی و ...- به شورای عالی و مرکز مدیریت دادند. 🔻 اما در عمل بیشترین بی‌اعتنایی به این حجم استعداد و آن همه بیانات و مطالبات شد! که نتیجه‌اش بحران‌های فعلی و پیش روی حوزه‌های علمیه است. ‼️ مع الأسف شورای عالی و مرکز مدیریت هیچگاه پاسخگوی «از بین بردن سنن حوزوی» - که مورد دغدغه رهبری و همه مراجع بود- نبودند. 🗂 #کارنامه #شورای_عالی #مرکز_مدیریت #دانشگاهی_شدن_حوزه @Manahejj

🌀 کمّی‌گرایی یا کیفی‌گزینی؟! 📝 نگاهی به رویکرد جذب حوزه‌های علمیه 🖋 زهرا صبوری 🔸 فروردین و اردیبهشت، اوج زمان ثبت نام و پذيرش حوزه‌های علمیه خواهران است. اما مهم‌تر از تبلیغ و اطلاع‌رسانی برای جذب، ملاک و معیارهای پذيرش و جذب است. 🔺 در این میان دو رویکرد وجود دارد؛ 1⃣ کیفی‌گزینی: برخی معتقدند از آنجایی که هدف حوزه‌ها تربیت شاگرد برای تبیین مکتب امام صادق علیه السلام و سرباز برای حضرت ولی‌عصر ارواحنا له الفداء است و حوزه، وظیفه دارد برای ظهور، زمینه‌سازی کند. از این رو لازم است در جذب طلاب، شاخصه‌های کیفی همچون ویژگی‌های فردی و خانوادگی و عوامل تربیتی و علمی مدنظر قرار گیرد. 2⃣ کمّیت‌محوری: اما زاویه نگاه برخی دیگر، کمیت‌محور است. و البته تحریرهای متعددی دارد که خوش‌بینانه‌ترین تقریر آن اقتضائات هدایتی و تربیتی دارد؛ به این معنا که به دلیل شؤون هدایتی ائمه علیهم السلام، چنین می‌اندیشند که همانگونه که ائمه برای حضور در مجالس علمی خود، هر فردی با هر گرایش و تفکری را می‌پذیرفتند و در صدد تربیت آنها بودند، حوزه‌ها نیز در امتداد مسیر اهل بیت موظف هستند بدون در نظر گرفتن ملاک‌های کیفی، اقدام به جذب طلبه کنند و در این راستا، کمیت در پذیرش، مورد توجه قرار گیرد و هدف این باشد که تعداد هرچه زیادتری جذب و پذيرش اتفاق بیافتد. ♨️ بر هر یک از دو رویکرد مذکور آثار و نتایجی مترتب است: 1⃣ نگرش نخست اگرچه اقتضا دارد میزان جذب حوزه‌ها سیر نزولی پیدا کند، اما خروجی و بازدهی قابل قبولی را به دنبال دارد. در این نگرش سرمایه حوزه در جای درست هزینه می‌شود و طلاب تربیت‌شده، خود سرمایه‌ای برای آینده حوزه محسوب می‌شوند‌. 2⃣ اما در رویکرد دوم، نگاهی #دانشگاهی و کلاسیک به تحصیل در حوزه و تربیت طلبه می‌شود. دانشگاه‌ها در پذيرش دانشجو به دنبال اجرای دستورالعمل‌ها و طی‌کردن مسیر فارغ التحصیلی هستند. به جرأت می‌توان گفت کمتر مسؤول و استادی در دانشگاه به دنبال تربیت نیروی کارآمد است. رویه دانشگاه، گذراندن واحد در بازه زمانی مشخص، بدون توجه به #تربیت است. همه اینها حاکی از نگاه کمیت‌گرایانه‌ی خالی از معیارهای کیفی است؛ 📈 نگاهی که در حوزه، خروجی آن، تعداد زیادی طلبه خواهد بود که ادعای مدرک و تخصص دارند و خواهان شغل و درآمد هستند بدون اینکه روحیه جهادی و مسؤلیت‌پذیری داشته باشند. در این نگرش، نه تنها سرمایه حوزه، سرمایه‌ساز نمی‌شود بلکه به «صَرف گنجینه‌های حوزوی در غیر محل آن» نیز می‌انجامد. توجه به‌ عقبه حوزه‌های علمیه و تجربه نشان می‌دهد که رویکرد دوم باعث دوری حوزه‌ها از سنت‌های اصیل آن و گرفتارشدن به معایب دانشگاهی شد. #فصل_جذب #دانشگاهی_شدن_حوزه @Manahejj