بسم الله الرحمن الرحیم دیروز حوالی ظهر به موسسه رسیدم، چند نفر از مربی ها مشغول غذا پختن برای بچه هایی که از مدرسه و دانشگاه می‌آمدند، بودند. عطر لوبیا پلو به حیاط هم رسیده بود. با چند نفر از دوستان زیر اندازی پهن کردیم و در حیاط موسسه و زیر آسمان آبی خداوند نشستیم و غذا خوردیم. بعد از تجدید قوا، افتادیم به جان دیوار ها و فضای کلی، یکی مشغول جابه جایی صندلی ها بود و یکی هم ریسه هارا وصل می‌کرد، یکی در آشپزخانه شربت درست می‌کرد و دیگری کوکی هارا می‌چید، یکی هدیه های روز دانش‌آموز را مرتب می‌کرد و خوش نویس ها هم به جد مشغول نوشتن نامه ای بودند برای مهمان ها همگی به نوعی مشغول بودیم و هیچ کسی بیکار نمانده بود. تا ساعت شروع جشن که یکی یکی مهمان ها رسیدند و همه جا شلوغ شد و مولودی خوان آمد مولودی می‌خواند و شیرینی بود که مثل باران روی سرمان می‌ریخت. به چهره‌ی تک تک نوجوان ها را نگاه می‌کردم، دست می‌زدند و ازاعماق جان خوشحال بودند و من چقدر خوشحال بودم از دیدن خوشحالی آن ها... از دیدن لبخند هایشان و دیدن نگاه های پر از ذوقی که داشتند بعد برای دوباره لبخند زدن خوشحالی بچه ها‌ی غزه و لبنان دعا کردیم و برخی ها هم طلاها و اسکناس هایشان را وسط آوردند به نیت خوشحالی قلب های مسلمانان مقاومت... امروز یکی از صدها چهارشنبه‌ های دوست‌داشتنی ما بود ، الحمدلله ساده، باصفا و صمیمی ❤️✨ به وقت چهارشنبه شانزدهم آبان سال سه ‌#روایت_چهارشنبه_ها http://eitaa.com/Meshkat_abrar