✍حسین کمیل: چالشهای این روزهای دانشگاه برای مجازی نویسان حقیر سالها در کسوت دانشجو،از بسیج دانشجویی تا نهاد رهبری،معاونت فرهنگی(کانونهای علمی و فرهنگی)،انجمن اسلامی و جامعه اسلامی با جریان‌های سیاسی دانشجویی تا جریان‌های ضد امنیتی اعم از وهابیت، دراویش، پان ترکیسم، پان عربیسم و پان‌کردیسم از نزدیک سروکار داشته‌ام... اما مهمترین و سخت‌ترین کنش‌ها و واکنش‌های عمدتا موفق بنده و دوستانم در آن سالهای نچندان دور، با جریان‌های فرهنگی بوده است. کنش‌ها و واکنش‌هایی، هم نسبت به جبهه خودی(اعم از تندرو،مسامحه‌گر،احساسی) و هم جبهه مقابل شامل معاند، مخالف، معارض و منتقد؛ و به قطع معتقدم، شیوه مواجهه با هرکدام از جبهه‌ها با تقسیم‌بندی‌ها و زیرگروه‌های فوق، بسیار متفاوت از همدیگر است؛ که ان‌شاالله در مورد آن بعدتر صحبت میکنم. امـــــــــا.... الان روی صحبتم با کانالهای انقلابی است که ادمین‌های آنها تا الان نه‌تنها تجربه مشت و لگد، که تجربه قرارگیری در موقعیتی که صدنفر آنها را دوره و با رکیکترین فحشها، از آنان پذیرایی کنند را ندارند.. کسانی که نمیدانند، اصولا دانشگاه برخلاف پادگان و سربازی، مکانی پر از تناقض و دگرگونی قانونی است و مصالحی نیز دارد!!! محیطی که دختر و پسر بعد از هیجده سال عدم اختلاط و نهی آن(بحث درست و غلطش نیست)، به یکباره در اوج بلوغ حسی و عاطفی و در آستانه شکل‌گیری شخصیت اجتماعی و تمدنی،و بعضا در شهرهای دور از خانواده،بر سر کلاسهایی که خانم و آقا در کنار هم روی صندلی مینشینند و حداقل چهار سال با احساس و عاطفه و اخلاق و شخصیتهای مختلف، در کنار هم زندگی تقریبا مشترکی را سپری می‌کنند، وارد میشوند... اینکه بصورت تاریخی و اصیل، همواره جریانهای دانشجویی سرمنشاء آگاهی جوامع بوده‌اند را نیز با موارد فوق جمع بزنید تا بدانید، دانشجو در این شرایط، اعم از مذهبی و غیر مذهبی، مقید یا غیر آن، همواره دچار نوعی آنارشیسم و آزادی‌عمل بدون پاسخگویی میشود که از دل آن،حرکتهای مجاهدانه، عدالتخواهانه، مبارزه بدون قید با فساد و حرکتهای اصلاح‌گرایانه خارج میشود و البته گاهی هم لمپنیسم؛ و این همان وجهی است که عمدتا از عدم پرورش در مدارس به مانند یک ژن ناقص به دانشگاه منتقل شده است. و همواره این فحش و درگیری‌ها نیز بوده و خواهد بود و این خطای رسانه بوده که تاکنون بعنوان پدیده‌ای فرهنگی_اجتماعی به آن نپرداخته است. عرضم آن است، دوستان انقلابی و کانالهایشان که دنبال برخورد گازانبری با دانشجوی فحاش هستند، نه تقسیم‌بندی پاراگراف اول را در نظر میگیرند و نه اهمیت پاراگراف مصالح دانشگاه را که یک تنه جور آموزشِ #بی‌پرورش را هم باید با چنین چالشهایی برای تربیت نسل بعد به دوش بکشد. افراط و تفریط را کنار بگذاریم و عاقلانه با پدیده‌های فرهنگی و اجتماعی برخورد داشته باشیم. #حسین_کمیل 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm