📚 #داستان_های_کوتاه_و_آموزنده 👈 مقتل حضرت عباس(ع) به نقل از کتاب شرح شمع عصر عاشورا، پس از شهادت اصحاب و ياران، حضرت عباس عليه السلام تنهايی و بی كسی امام را نتوانست تحمل كند. محضر امام(ع) رسيد و رخصت ميدان رفتن و جانفشانی خواست و عرضه داشت: برادر جان! اجازه ميدان می دهی؟ امام حسين(ع) گريه شديدی كردند و فرمودند: برادر! تو پرچمدار منی. عباس(ع) عرض كرد: «سينه ام تنگی می كند و از زندگی سير گشته ام.» امام(ع) فرمودند: مقداری آب برای اين طفلان تهيه نما. جناب قمر بنی هاشم(ع) مشك به دوش گرفت و روانه ميدان شد. با سپاه حريف، درباره آوردن آب به خيمه ها سخن گفت. وقتی از آن ها مأيوس شد، نزد امام(ع) بازگشت و طغيان و سركشی دشمن را به عرض رسانيد. در اين حال صدای العطش كودكان فضای خيمه ها را پر كرده بود. سقّا نگاهی به چهره معصوم كودكان انداخت و بدون تأمل سوی شريعه فرات برگشت و به نگهبانان شريعه حمله كرد و جمع كثيری را كشت و وارد شريعه شد، دست زير آب برد تا مقابل صورت آب را بالا آورد. «ذَكَرَ عَطَش الحسين و اهل بيته» به ياد لبان خشكيده حسين و اهل بيتش افتاد و آب را برگرداند به شريعه. هنگام بازگشت، دشمن راه را بر او بست. حضرت برای محافظت از مشك به سمت نخلستان رفت و دشمن نيز به دنبالش. از هر طرف تير و نيزه به سمتش پرتاب می كردند، تا اينكه زره از انبوه تيرها همچون خار پشت به نظر می رسيد. «ابرص بن شيبان» دست راست حضرت را قطع نمود، حضرت مشك را به دوش چپ انداخت و با دست چپ جنگيد و اين گونه رجز خواند: «وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا يَميني، اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني»، به خدا قسم اگر دست راستم را قطع كنيد، من از حمايت از دينم دست بر نمی دارم. در اين هنگام دست چپ حضرتش را «حكيم بن طفيل» قطع كرد. مشك را به دندان های مبارك گرفته سعی می كرد آب را به خيام برساند. لذا خود را به روی مشك انداخت. در اين حال دشمن تيری به چشم و تيری به مشك زد، «حكيم بن طفيل» با گرزی آهنين فرق مبارك را نشانه گرفت و ضربتی وارد کرد و او را بر زمين انداخت. عباس(ع) عرضه داشت: «يا ابا عبد الله عليك مني السلام»، ای اباعبد الله بر تو سلام، مرا درياب. امام خود را به نعش برادر رسانيد، وقتی قمربنی هاشم در بالين امام حسين(ع) جان سپرد، حضرت فرمودند: «الان انْكَسَر ظَهري»، عباسم الآن كمرم شكست و چاره ام از هم گسست. 📗 #شرح_شمع، ص 210 و 211 ✍ علی ثمری   🌺🇮🇷 @Mobin_rfm