#شبه
بسمه تعالی
❌ بوی کودتا استشمام می‌شود! تهرانی ها برگردند!
الان توجه اکثریت به موضوع جنگ و به ویژه غلبه نظامی ایران بر اسرائیل و موشکها و مانند آن است. به نظر می آید توجه ما به بخشی از زمین بازی است، که اساساً بازی اصلی آنجا نیست. و تجربه نشان داده ضربه از آنجایی می خوریم که به آن توجه نداریم.
وقتی قطعات پازل را کنار هم می گذاریم(نیازمند شرح و تفصیل)، به نظر می آید اصولا این حرکت اسرائیل و آمریکا هدفش جنگ نیست. جنگ ها اهداف مشخصی دارند. حتی از بین بردن مراکز هسته ای هم نیست. این همه ریزپرنده و تیمهای پراکنده اتباع و انتقال مواد منفجره و .... چه ربطی به مراکز هسته ای دارد؟! حتی در این یک هفته اسرائیل ظاهرا إصرار چندانی به بمباران مراکز هسته ای نداشته است. عده‌ای می‌گویند هدف ایجاد هرج و مرج است! پایتخت خالی از جمعیت به درد ایجاد هرج و مرج نمی‌خورد!
تأکید بر خالی کردن پایتخت، تنها به درد یک کار می خورد: کودتا!
👈 چند نشانه ما را به این سناریو رهنمون می کند:
1⃣ وجود این همه تیمهای سازنده پهپاد و انتقال مواد منفجره و سازماندهی اینها و ...، خبر از یک یا چند خیانتکار در رده های بالای امنیتی دارد. اهل فن می دانند وارد نمودن حتی یک بمب ساده به کشور بسیار دشوار است!
2⃣ به نظر می آید اسرائیل چندان از هواپیماها و تسلیحات خود هنوز استفاده نکرده است. و عمده حملات با ریزپرنده‌ها بوده است. یعنی ممکن است اسرائیل خود را برای یک حمله وسیع هوایی آماده کرده باشد.
3⃣ عدم پیگیری جدی اهداف هسته ای از سوی اسرائیل.
4⃣ نمی توان پذیرفت این سازماندهی گسترده، که قطعا حداقل یکسال به طول انجامیده، بدون تعریف برنامه و گام بعدی باشد.
5⃣ باید توجه کرد بسیاری از کودتاهای جهان در زمان خلوتی در پایتخت ها رخ داده اند:
أ: کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ایران: در تابستان و در روزهای گرم انجام شد که تهران نسبت به روزهای عادی خلوت‌تر بود.
ب: کودتای ۱۹۹۱ شوروی: در آگوست و در زمان تعطیلات تابستانی شروع شد که مسکو خلوت‌تر از حد معمول بود.
پ: کودتای ترکیه ۲۰۱۶: در شب جمعه تابستان آغاز شد که آنکارا و استانبول نسبتاً خلوت بودند.
ت: کودتای شیلی ۱۹۷۳: در روز سه‌شنبه صبح زود آغاز شد که سانتیاگو هنوز کاملاً بیدار نشده بود.
ث: کودتای یونان ۱۹۶۷: در ۲۱ آوریل ساعت ۲ بامداد آغاز شد که آتن در عمیق‌ترین ساعات شب خوابیده بود.
ج: کودتای پرتغال ۱۹۷۴: در ۲۵ آوریل سحرگاه شروع شد که لیسبون هنوز خواب بود.
چ: کودتای اسپانیا ۱۹۸۱: در ۲۳ فوریه عصر که مجلس در جلسه بود اما خیابان‌های مادرید نسبتاً خلوت.
ح: کودتای تایلند ۲۰۰۶: شب ۱۹ سپتامبر که بانکوک در حالت شبانه و آرام بود.
خ: کودتای میانمار ۲۰۲۱: ۱ فوریه صبح زود که نایپیدو و یانگون هنوز بیدار نشده بودند.
د: کودتای سودان ۲۰۱۹: در ساعات اولیه صبح که خارطوم خلوت بود.
ذ: کودتای فیجی ۲۰۰۶: ۵ دسامبر صبح زود که سووا در سکوت شبانه فرو رفته بود.
👈 الگوی مشترک در میان همه این کودتاها این سه مورد بوده‌اند:
1⃣ ساعات ۲ الی ۶ صبح به عنوان زمان محبوب
2⃣ انتخاب تعطیلات یا روزهای آرام
3⃣ اجتناب از ساعات اوج فعالیت شهری
در مجموع به نظر می رسد سناریو این است که مجموعه ای از خائنین رده‌های بالای امنیتی و نظامی، با حمایت هواپیماهای اسرائیل که احتمالاً از مسیر آذربایجان و به‌صورت ناگهانی و در تعداد انبوه وارد کشور می‌شوند، اقدام به کودتا نموده و کنترل پایتخت را به دست بگیرند.
ان شاء الله متخصصین و کارشناسان امنیتی دلسوز و متعهد کشور بسیار بیش از بنده به موضوع اشراف دارند، اما این تحلیل را به این دلیل ارایه کردم که این گزینه هم در گوشه ذهن‌ها باشد.
امیدوارم که تحلیلم غلط باشد، اما معمولا آسیب از جایی است که کمتر به آن توجه می کنیم.
با تشکر
مسعود عالمی نیسی
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی(ره)
#هوشیار_باشیم
#شبه
اگر ما کشتار غیرنظامیان، به‌ویژه زنان و کودکان، را در حملات رژیم صهیونیستی محکوم می‌کنیم و آن را مصداق جنایت می‌دانیم، چگونه می‌توانیم تلفات غیرنظامی احتمالی در حملات خود را توجیه کنیم؟ آیا کودکان و غیرنظامیان آن‌ها نیز گناهی دارند؟ ممکن است برخی از آن‌ها نیز امکان ترک شهر یا دورشدن از مناطق خطر را نداشته باشند.
این مسئله یکی از تلخ‌ترین واقعیت‌های جنگ است، اما باید میان دو نوع رویکرد تفاوت اساسی قائل شد:
نخست، تفاوت در نیت و هدف‌گیری کاملاً تعیین‌کننده است. رژیم صهیونیستی با قصد و علم قبلی، مناطق مسکونی، مدارس و بیمارستان‌ها را هدف قرار می‌دهد؛ برای فشار روانی، ارعاب، و بهره‌برداری رسانه‌ای. در مقابل، جمهوری اسلامی ایران و نیروهای مقاومت، در هدف‌گیری‌های نظامی خود اصول اخلاقی را رعایت می‌کنند و حملات صرفاً متوجه مراکز فرماندهی، پایگاه‌های نظامی، سامانه‌های پهپادی، و زیرساخت‌های امنیتی است. اگر در این مسیر تلفات غیرنظامی رخ دهد، این مسئله محصول عواملی مانند استفاده دشمن از سپر انسانی و جانمایی مراکز نظامی در دل بافت مسکونی است.
دوم، باید توجه داشت که رژیم صهیونیستی عمداً مرز میان نظامی و غیرنظامی را از بین برده است. سراسر سرزمین اشغالی، عملاً به یک پادگان بزرگ تبدیل شده است. از یک‌سو مراکز نظامی، تأسیسات امنیتی، و انبارهای تسلیحات در دل مناطق شهری ساخته شده‌اند، و از سوی دیگر، تمامی شهرک‌نشینان صهیونیستی، خود مسلح و آموزش‌دیده‌اند و در سرکوب مسلمانان و به ویژه مردم غزه، مشارکت مستقیم داشته و دارند. مستندات فراوان و تصاویر متعددی از جنایات شهرک‌نشینان صهیونیست علیه غیرنظامیان فلسطینی، از جمله در مناطق مرزی غزه، وجود دارد که نشان می‌دهد اصطلاح «غیرنظامی» در این رژیم، لزوماً به معنای بی‌طرف و بی‌خطر بودن نیست. از این رو، مظلوم‌نمایی درباره مردمی که نه‌تنها در سرزمینی غصبی ساکن‌اند، بلکه در اشغال و جنایت مشارکت دارند، جایگاهی ندارد.